Ηταν καλοκαίρι και θυμάμαι ήμουν μόλις 19 χρόνων... θα πήγαινα τις πρωτες διακοπές μόνη μου. Η Δηλος φαινόταν μαγευτική εκείνη την εποχή και ήταν ότι έπρεπε για λίγη ξεκούραση και ανεμελια. Ουσιαστικά επισκεπτομουν μια φίλη μου και θα με φιλοξενουσε εκεί για τουλάχιστον ένα μήνα.
Θυμάμαι το προσωπο μου ελαμπε με το που έφτασα στο νησί. Ηταν όλα πανέμορφα. Τα δένδρα καλυπταν το μεγαλύτερο κομμάτι του νησιού προσδιδοντας μια θαλπωρη και ανάγκη για εξερεύνηση. Ο καταγαλανος ουρανός σε συνδυασμό με την αρκετά ήρεμη θαλασσα εκαναν τον τόπο απεριγραπτα εντυπωσιακό. Θα μπορουσα να μεινω για πάντα εκεί. Η φίλη μου με περίμενε έξω από το καράβι και μόλις αποβιβαστηκα και την συνάντησα είδα τα ματια της να με κοιταζουν ανυπομονα.
"Λοιπόν τι συμβαίνει?" Την ρωτάω καθώς η περιέργεια είχε καταλάβει το μυαλό μου
"Αντε κούνησου πάμε μια βόλτα στο νησί!!!" Με τραβιξε από το χερι και γελασα με την παιδικοτητα της.
Περασαμε σχεδόν όλα τα σοκακια του νησιού οταν ξαφνικά τον ειδα. Είδα τον άνθρωπο που απευθείας κέρδισε μια παντοτινη θέση στην καρδιά μου. Η φίλη μου σταμάτησε για τον χαιρετισει και φάνηκε να με κοιτάζει επίμονα.
"Χευ" ειπα προσπαθωντας να ελαφρυνω την ατμοσφαιρα "Ιωαννα" συνέχισα δινοντας του το χερι μου για χειραψία.
"Μιχάλης" Λέει και φιλάει το χερι μου κοιτώντας με στα μάτια. Η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο "Θα ηθελες να συναντηθούμε κάπου το βράδυ?" Με ρωτα και κουνάω το κεφάλι μου ασυνειδητα.
Και έτσι ξεκίνησαν όλα. Δεν αποχωριστηκαμε λεπτό για ένα ολόκληρο μήνα. Ήμασταν μαζί και κάθε μέρα τον ερωτευομουν περισσότερο. Και εκεινος το ίδιο από ότι μου είχε πει και τον πίστευα γιατί ήταν το πιο αληθινό άτομο που είχα γνωρίσει ποτέ μου.
Θυμάμαι την τελευταία εβδομάδα της διαμονής μου στο νησί συζητούσαμε συνέχεια για την ζωή μου.
"Πραγματικα η ζωή μου είναι τόσο βαρετη" ξεφυσησα "Πάντως τον τελευταίο μήνα την μετετρεψες σε παραδεισο" για μια στιγμή παίρνω το βλέμμα μου από την θάλασσα μόνο για να γυρισω να τον δω να με κοιτάζει
"Τι εννοεις βαρετη?" Ρωτάει με ενδιαφέρον
"Σπίτι σχολή σχολή σπίτι τίποτα παραπάνω. Δεν μου αρέσουν οι έξοδοι. Οπότε καταλαβαίνεις" κοιτάζω για λίγο τα χέρια μου και έπειτα πάλι αυτόν.
"Έχω μια ιδέα!" Λεει και πραγματικα τα μάτια του λάμπουν
"Για πες μου" του λέω και χαμογελαω
"Απλά δώσε μου ένα χρόνο και θα σου μάθω τι εστι ζωή" μου ψυθιρισε και έκλεισα τα μάτια μου ξεκινωντας να ονειροπολω...
CZYTASZ
Ο Τελευταίος Χορός
Romans"Λοιπόν ρώτα με" τον σκουνταω επίμονα. Ξεφυσαει και λέει βαριεστιμενα"Τι θα πει ζωή?" Χαμογελαω και του απαντάω επιδεικτικά "Ειναι τόσο κακό που μπορώ να περιγράψω την λέξη ζωή με ένα μόνο όνομα..." του λέω και με κοιτάζει μπερδεμενα "Και ποιο ό...
