Τι Βλέπεις Στα Μάτια Μου; (Κυκλοφόρησε - 12/07/18)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αύγουστος 1990

Μια μητέρα μαζί με την πεντάχρονη κόρη της επισκέφτηκε τη γειτονική πόλη του Μάντσεστερ για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, τις οποίες τόσο η ίδια όσο και ο άνδρας της είχαν πολύ ανάγκη. Οι εξουθενωτικοί εργασιακοί ρυθμοί, το άγχος αλλά και τα περιέργεια ωράρια τους δοκίμασαν αρκετά τα τελευταία χρόνια. Κατάφεραν ωστόσο με αρκετή οικονομία να συλλέξουν το απαιτούμενο ποσό για ν' απολαύσουν μερικές μέρες ηρεμίας και ξεγνοιασιάς.

Για την Κέιτ Κάμπελ αυτό που φάνταζε αρχικά ως μια χαλαρωτική και όμορφη εμπειρία εξελίχθηκε σε έναν εφιάλτη, το χειρότερο εφιάλτη για μια μάνα. Από πρώτη μισή ώρα μέσα στο μεγάλο εμπορικό πάλευε να τιθασεύσει την κόρη της. Η έντονη γκρίνια και το πείσμα της μικρής τη δοκίμασαν αρκετά αλλά προσπάθησε να τη συνετίσει με το καλό.

«Μελίσα αρκετά! Σταμάτα να με τραβάς!»

Η δυνατή μπόρα ανάγκασε πολλούς να κλειστούν στο εσωτερικό του εμπορικού για να προστατευτούν. Έσφιγγε την παλάμη της μικρής διότι φοβήθηκε όλη αυτή τη ξαφνική οχλαγωγία.

Η μικρή όμως είχε αντίθετη άποψη. Ένα κατάστημα με παιχνίδια της κέντρισε το ενδιαφέρον. Το προσπέρασαν βιαστικά και αυτό δεν της άρεσε καθόλου.

«Μαμά, πάμε πίσω, θέλω να δω τα νέα παιχνίδια!» απαίτησε με τη λεπτή φωνούλα της.

«Μελίσα σε παρακαλώ κοριτσάκι μου όμορφο! Ο μπαμπάς θα έρθει να μας πάρει σε μια ώρα και δεν έχουμε ολοκληρώσει τα ψώνια!»

Τότε η Μελίσα τραβήχτηκε μακριά της. Σταύρωσε τα χέρια εκνευρισμένη διότι δεν είχε μάθει να της χαλάνε χατήρι. Χτύπησε τα πόδια στο μάρμαρο, αρνούμενη να δεχτεί το όχι.

«Δε με νοιάζουν τα ρούχα! Θέλω παιχνίδι!»

«Παναγία μου χάρισε μου υπομονή με αυτό το παιδί! Προχώρα ειδάλλως θα στις βρέξω!» την απείλησε η αγανακτισμένη Κέιτ.

Προσπάθησε να τη τραβήξει προς το μέρος της αλλά η κόρη της πείσμωσε για τα καλά. Οι παλάμες τους χωρίστηκαν και αμέσως έκανε κάποια βήματα προς τα πίσω, έτοιμη να τρέξει για να περάσει το δικό της θέλω.

«Μελίσα μη με δοκιμάζεις άλλο! Θα επιστρέψουμε σπίτι τώρα και θα σε βάλω τιμωρία!Αρκετά!»

Η μικρή δεν πτοήθηκε από τις νέες απειλές και δε δίστασε να το βάλει στα πόδια, να χαθεί ανάμεσα στο πλήθος. Την ίδια ώρα ο κόσμος αυξάνονταν στο εμπορικό λόγω της βροχής και ένας γεροδεμένος άνδρας άθελα του έσπρωξε την Κέιτ προς τα πίσω. Τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν ήταν αρκετά ώστε γνωρίσει τον εφιάλτη. Η κόρη της είχε χαθεί από το οπτικό της πεδίο. Την αναζήτησε με αγωνία αλλά δεν την έβλεπε πουθενά.