St. Pierre Brothers: Kenneath St. Pierre

Chapter 1: His bad side

Mabilis kong kinuha ang basong may lamang tubig na kakalagay lang ng babae sa lamesa namin at agad kong ininom, this man who's talking infront me makes me irritate, he was talking for almost twenty minutes but I can't even get his goddamn point.

"Hindi ka pa ba tapos?" Bored kong tanong ko sakanya habang nagsasalita pa siya, I don't want to waste my time for this, sana naman ay for about five minutes ay nasabi na niya ang pinupunto niya tungkol sa shares sa kompanya.

Nanginginig niyang inilapag ang folder na hawak niya sa katabi niyang lamesa at yumuko. Nagkaroon ng bulungan sa loob ng meeting room, and there it is! nonsense meeting with this stupid man.

"Mr. Everest? may we know what's your exactly-" I cut Mr. Foreman sentence as I stand, a simple signal that the meeting is through.

"Enough, you just wasted twenty five minutes of my life and seeing you useless" Harap harapan kong sabi kay Mr. Everest. Nakakainis lang na ito ang pinadalang tao na gustong mag report ng bagong ideas.

Mabilis kong tinahak ang elevator papunta sa office ko at gustong gusto ko ng uminom ng alak para lang mapa kalma ang sarili, the hell with this elevator?! bakit? arggh! mag hahagdanan nalang ako!

Bawat hakbang ko sa hagdanan ay nagbibigay tingin sa mga taong nakakasabay ko at napapahinto? damn it! kung hindi lang sinayang ng lalaking yon ang minuto ng buhay ko edi sana marami nakong napirmahang papeles!

"Sir St-"
"Ano nanaman ba?!" iritado kong tinignan ang sekretarya ko at habol hininga ko itong tinignan pero look what I caught this fcking woman drooling over me. What the hell?

"What now Miss Santos?" Nagtitimpi kong tanong dito, nagpakurap kurap siya at iniwas ang tingin saakin at tinuon sa papel na hawak. Nanginginig niya iyong inabot saakin at nakayuko. Gah! Bahala ka sa buhay mo!

Imbis na kunin ang inaabot na papel ay iniwan ko siya doong nakayuko. Agad kong tinahak ang lamesang may iba't ibang alak at agad na nagbuhos doon ng isang mamahaling klaseng alak. Napapikit ako sa pag guhit ng alak sa lalamunan ko at nagsalin muli ng panibago, tutunggain ko na sana ng marinig ko ang pag bukas ng pintuan ng opisina ko.

"Dude! why you let-"
"Hindi ka ba marunong kumatok?" Bungad ko sa lalaking agad agad na pumasok sa opisina ko, what's wrong with these people? Nilingon ko siyang magkasalubong ang kilay at binigyan ako ng nakakalokong ngiti.

"Uhm..." saad nito at napakamot ng kilay saka isinalit ang tingin saakin at sa pintuan. Tinungga ko na agad yung alak at padabog na inilagay iyon sa lamesa, I loosen my necktie while walking towards him.

"Labas." Mariin at may awtoridad kong sabi sakaniya tinuro ko ang pintuan kung saan ay nakatalikod ako kung saan naka pwesto pintuan. Alam kong hindi niya ako susundin kaya ako na ang nag bukas ng pintuan para sakaniya, dahil alam ko siya ang pinaka tamad saming magkakapatid.

"Dude, alam nakaka gago kana eh! bakit mo hinayaan si mommy na umalis sa bahay mo?" mabilis na sagot ng kapatid ko.

"It's been a week! may pakialam ako kay mom! at alam kong nasa maayos na kalagayan si mom! Damn it!" halos sumabog na ang ugat sa leeg ko dahil sa sigaw na iyon, he always love having like this conversations. Yung tipong magpapakita lang siya sayo para makipag argue.

Bumawi palang ako sa normal na paghinga dahil sa kaninang pag akyat ko ay may sumunod namang taong nagpainit lalo ng ulo ko. Why is he trying to care even he is not interested?

"Umalis kana Keith, ako na bahala dito." Napapikit ako ng makarinig muli ng isang boses na ayaw kong marinig. Damn this life!

Naramdaman kong papasok siya ng opisina ko at hindi na ako nag abala pang hayaang makapasok pa siya kung kaya't humarap na ako sa pintuan at tinignan siya. They know my rules inside this company!