Orién : ANKA ATEŞİ | KADER ATEŞİ | KÜL

KADER ATEŞİ / 22. BÖLÜM

"Ve o şimdi geri dönüp bizi çekiştirerek kapıdan geçirmeden önce gidelim."

Kapıdan geçtiğimizde Amy'lerin yan bahçesindeydik. "Siz ikiniz ne yapıyordunuz orada?" diye çıkıştı hemen Amy.

"Bella huysuzluk yapıyordu," diyerek suçu Bella'nın üzerine attım. Onun da herhangi bir itirazı olmadı bu duruma.

Amy, Bella'nın neler yaşadığını bildiğinden hiç üzerinde durmadı. "Neyse," dedi coşkusundan bir şey kaybetmeyerek. "Gidelim!"

O koşarak ön kapıya dolaştığında biz de peşinden gittik. Bir yandan da bağırıyordu.

"Anne! Biz geldik!"

Ella kapıyı açtığında mutluluk dolu bir çığlık atıp Amy'ye sarıldı. "Hoş geldiniz! Neden bu kadar özlettiniz kendinizi? Hadi dışarıda durmayın, girin içeri. İçeri girdiğinizde hepinize tek tek sarılacağım."

Ella söylediğini yaparak içeri girdiğimizde hepimize tek tek sarılıp bizi ne kadar özlediğini söyleyip durdu.

Evin haline bakılırsa Ella ve Bill söylediklerimizi unutmamışlardı. Her şey yerli yerindeydi ve daha önceki gibi evde verilen çılgın partilerden en ufacık bir iz yoktu.

"Bill birazdan evde olur," dedi Ella. "Onu arayıp acele etmesini söyleyeceğim."

Ella, Bill ile konuşmak için mutfağa gidip, çok kısa bir süre sonra geri döndü.

"Anlatın bakalım sizi hainler, gelmeniz neden bu kadar uzun sürdü? Orién'de hayat nasıl? Bu arada Lermont oyunlarını kazandığınızı duydum, sizinle ne kadar gurur duyduğumu anlatamam! Şu ruh ve rüya gücü ile Elena'nın kader olmasını da anlatın çok merak ediyorum! Amy çok kısa anlattı!"

Annesinin Amy ile birebir aynı enerjisi hepimizde bir gülümsemeye neden oldu. Anlatmaya başlamamızdan kısa bir süre sonra Bill de geldi. Ella gibi hepimizi kucakladıktan sonra o da bize katıldı. Üç dört saat kadar sohbet ettik. Yangını es geçmiştik. Bu arada bir sürü şey yedik içtik.

Anlatacaklarımız bittiğinde Ella, Bill'e baktığında Bill onayladığını belli eden bir hareket yaptı. İkisi birlikte ayağa kalktığında biz merakla ne yapacaklarını bekleyerek onları izliyorduk. "Amy, sana bir sürprizimiz var, bizimle gelir misin?" dediğinde, Amy anında ayağa fırladı.

"Tabii ki gelirim! Sürprizlere bayılırım!"

Ella Amy'nin elini tuttuğunda bize döndü. "Siz de gelin kızlar. Nasıl olsa artık siz de bu ailenin bir parçasısınız."

Üçü önden yukarı çıkarken biz de peşlerindeydik. Üçüncü kat merdivenlerine döndüklerinde Amy ne olduğunu anlamıştı ve bir yandan bağırıp diğer yandan koşarak basamakları çıkmaya başlamıştı.

"Aman tanrım! Yoksa odamı bana geri mi veriyorsunuz?"

Odaya girdiğinde mutluluk dolu çığlığı yükseldi. Elle ve Bill de içeri girdiğinde biz kapıda kaldık. "Her şeyimi geri almışsınız," dedi Amy anne ve babasına sarılırken. "Tamamını değil evet ama en azından sevdiğim her şeyi almışsınız."

Amy anne ve babasını sarılarak boğmadan önce bıraktığında yatağına, dolaplarına, kitaplarına, çantalarına ve geri kavuştuğu birçok eşyasına dokundu.

"Arabanı istemediğin için onu almadık. Eğer isteseydin onu da alacaktık," dedi Bill.

"Artık ona ihtiyacım yok," diye yanıtladı Amy, kitaplarına tek tek dokunurken.

"O günden beri," dedi Ella sesi titreyerek. "Sana, gölge gibi peşimde dolandığını söylediğimi hatırlattığın ve bunu unutamadığını söylediğin günden beri bunun için uğraşıyoruz." Amy kitaplarıyla ilgilenmekten vazgeçip anne ve babasına döndü. "Özür dilerim Amy. Sana tüm söylediklerim ve sana tüm yaşattıklarım için."