The Billionaire's Daughter [COMPLETED] ✓

Chapter 3

Enjoy reading!

Zaphire's PoV,

KINABUKASAN pagkagising ni daddy ay agad kaming nag-usap. Pinag-uusapan namin ngayon ay tungkol sa kompanya. Gusto niyang ako na mismo ang mamahala ng kompanya namin. Pero iniisip ko ang restaurant na naiwan ko sa Italy. Hindi ko rin pwedeng iwan iyon.

"Pero dad. Paano po yung restaurant ko sa Italy?" Tanong ko sa kanya.

"Ipagkatiwala mo na iyon kay Crystal. Ang asikasuhin mo ay ang kompanya natin." Sagot niya.

Mukhang hindi na talaga mababago ang desisyon niya. At mukhang dito na talaga ako titira sa Pilipinas. Kaya wala akong nagawa kundi ang sumang-ayon sa kagustuhan ni daddy.

Pagkatapos naming mag-usap ni daddy ay lumabas muna ako dahil hindi pa ako kumakain.

Pumunta ako sa canteen sa baba. Bumili ako ng kanin at ulam ko. Pagkatapos ay umupo ako sa isang bakanteng mesa. At nasa kalagitnaan na ako ng pagkain ko nang may nakita akong isang lalaki na naglalakad papasok. Hindi ko maaninag ang mukha niya dahil nakayuko siya at nakaharap sa cellphone niya. Pero pamilyar ang mukha niya sa 'kin. Hindi ko lang maalala kung kailan at saan ko siya nakita.

Nang malapit na siya sa mesa ko ay biglang nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto ko kung sino iyon. No! Hindi pwede! Hindi siya 'yan! Namamalik-mata lang siguro ako. O 'di kaya ay dahil lang sa gutom kaya nakikita ko sa mukha ng lalaki si Denzel. Imposibleng narito siya sa hospital na ito.

Nakatingin lang ako sa kanya nang bigla siyang napatingin sa akin. Bigla akong napaiwas ng tingin at yumuko. Hindi pwedeng makita niya ako. Hindi pa ako handa na makaharap siya. Hindi pwede! At kung minamalas ka nga naman ay huminto pa siya sa harap ng mesa ko. Leche!

"Zaphire?" Hindi ko alam kung i-aangat ko ba ang mukha ko o aalis na ako. Ang bilis ng tibok ng puso ko. God, help me!

"E-excuse me. Aalis na ako." Nauutal kong sabi at tumayo na. Akmang maglalakad na ako nang hinawakan niya ang braso ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Where do you think you're going?" Seryoso niyang sabi. Lupa kainin mo na ako! Ayaw kong makaharap ang lalaking ito. Not now!

"K-kailangan ko ng u-umalis. Pakitanggal po ang kamay mo sa braso ko." Pilit kong tinatagan ang boses ko. Ayaw kong mautal.

Ngumiti siya. "Hindi mo man lang ba kakausapin ang tumulong sa 'yo dati?" Diniinan niya ang salitang 'tumulong' at hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Basta ang gusto ko lang gawin ngayon ay ang umalis sa harap niya.

"Kailangan ko na talagang umalis ngayon. Pupuntahan ko pa ang daddy ko." Sagot ko at pilit na tinatanggal ang kamay niya sa braso ko.

"Gaano ba kahirap na kausapin ako, Zaphire? Kahit saglit lang." Tanong niya. Masamang tingin ang binigay niya sa 'kin. Kaya hindi ako makatingin sa kanya ng diretso.

"Ano bang pag-uusapan natin ha? Kung walang kwenta lang naman ang pag-uusapan natin 'wag na lang." Seryosong sagot ko. Pinagtitinginan na kami ng mga tao na kumakain.

He smirked. "Kung makapag salita ka parang wala tayong pinagsamahan dati." Alam ko ang tinutukoy niyang iyon. Hindi ko na lang pinansin iyon.

"Kailangan ko ng umalis." Sabi ko at tinanggal ang kamay niya sa braso ko at umalis na.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Tinitingnan pa rin ako ng mga tao habang palabas ako ng canteen. Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa elevator. Ano kaya ang ginagawa niya rito? Sa dami-dami ng pwede naming pagtagpuan, dito po sa hospital.