Ela İle Mavi Çarpışması

1.Bölüm

Merhaba ben Evra Güney 21 yaşındayım. Benden 1 yaş küçük Aden adında  kardeşim

var.İkimizde Toralı Üniversitesi'ne gidiyoruz. Ben mimarlık kardeşim ise avukatlık

fakültesinde. Annem Aysun , babam Aybars . Annem,babam ve kardeşimle kısaca

ailemle pek iyi değilim. Ailem benden utanırken onlarla nasıl iyi anlaşabilirim ki

beni her seferinde küçük görmesi ,ben onun kızıyım. Küçüklükten beri kendimi

yalnız hissettim aslında ilköğretimde falan öyle değildi,gayet iyidi . Ben ne zaman

namaz kılmaya ,kapanmayı düşünmeye başladım annem benden uzaklaşmaya başladı.

Ne kadar saçma değil mi ? Müslüman olduğum için sorumluluklarım var ve onları

yerine getirince ailem benden uzaklaşıyor. Ama ben onlar benden ne kadar uzaklaşırsa ,

küçümserseler de bırakmadım. Dedemin sayesinde hepsini bana o öğretti. Benim

hayattaki tek güç aldığım insan. Geçen sene kapanmaya karar verdim , dedem çok

mutlu oldu ama bir yandan da korktu annemin tepkisinden. Annemlere kararımı

açıkladığımdaki o bakışları inanılmazdı ,duygular o kadar karmaşıktı ki öfke,nefret,

kızgınlık,sevgi, korku her şey gördüm ama birden öyle bir kahkaha attı ki ,kendimi

atom parçasının zerreciklerinden daha değersiz hissettim. Hani okulun önünde

düşersiniz de herkes sizi parmaklarıyla göstererek gülerler ya aynı onun gibi...

Hatta daha kötü çünkü size gülenler o kadar değerli birileri değil , ama size gülen

21 yıldır birtanem ,annem ,canım dediğiniz dünyaya geldiğinizde sizi ilk kucaklayıp

sevgi , şefkat gösteren insansa inanın yıkılıyorsunuz. Annem bana dayanamassın ,

sosyeteye rezil etme gibi şeyler söylerek itiraz etti ve babamla kardeşim annemi

destekledi. İşte o günden sonra ailem bana daha bir uzak.

Neyse şimdi okuluma geç kalmadan gidiyim . Odamdam çıktım,salona falan baktım

ama kimse yok. Bende evden çıktım,okuluma gittim seneye mezun oluyorum .

Mezuniyetimi düşünerek mutlu bir şekilde okuldan içeri girerken omzuma bir şey çarptı

Sanırım omzum kırıldı resmen duvara mı ne çarptım . Kafamı kaldırdım ki masmavi

Gözlerle karşı karşıya geldim.

- Kör müsün? Önündeki kişiyi görmüyor musun? Dedi.

- Özür dilerim.

- Ö-ö-özür dilerim benim hatamdı dedi kekeleyerek .

Bende arkamı dönerek oradan uzaklaştım.