The Story Of Me & Adam.

Hoofdstuk 4

Adam.

Ik stap achter haar deur vandaan en grijp haar middel. 'AAH!' Roept ze geschrokken. Ik laat haar los en val op de grond van het lachen. Voor ik het weet hangt ze boven op me en kietelt me. Nu is het mijn beurt om keihard: 'AAH' te roepen. Ik kan niet tegen kietellen en ik ben blij en boos dat ze het nog weet. Nu zal ze vaak genoeg me een kietel aanval gaan geven. Niet dat ik het erg vind alleen ik vond het vreselijk om machteloos te zijn tegen over kietellen. 'Hou-hou-hou o-o-op!' Roep ik bijna stikkend van het lachen. Ze houd op en ik moet nog een minuut of twee lachen. Ik kijk haar aan in haar fel blauwe ogen en moet vechten tegen de drang om haar vast te pakken en mijn mond op haar volle lippen te drukken. Autumn was een typisch, stil maar super knap meisje.

Allerlei jongens op school vroegen vaak of ik haar vanuit mijn kamer naakt kon zien. Ik schudde dan mijn hoofd. Ik was er altijd van overtuigd dat ze nog in haar oude kamer sliep aan de andere kant van het huis. Maar nu haar kamer tegen over die van mij is, en een we allebei een raam hebben met uitzicht op elkaars huizen begon ik toch te twijfellen.

*

Om half 8 ben ik weer thuis. ik had bij Autumn en haar familie gegeten. Ik wist niet dat Autumn ook nog eens kon koken! 'Gast wat heb je heel de dag daar gedaan? Je hebt haar toch niet gezoend of zo?' Vroeg Jason terwijl hij een klein basketballetje tegen mijn plafond gooide. Ik staarde naar Autumn die haar huiswerk ofzo aan het maken was aan haar bureau. Normaal had ik altijd het gordijn van het raam met uitzicht op Autumns kamer dicht. 'Nee tuurlijk niet. Ik ben niet gek!' Zeg ik terwijl ik miijn Duits nog een keer leer. 'Ik zou het wel hebben gedaan. Ze is verdomd lekker.' Ik gooide een kussen naar mijn broers hoofd.

'Wat? Ik heb toch gelijk?' Zegt hij lachend. 'Ja dat hebt je zeker. Maar het is een gevoellig meisje, dat je kan vermoorden met alleen al een blik. Ik ben geen idioot, misschien komt het nog wel. Ik weet één ding zeker. Jouw mond blijft uit de buurt van haar lippen.' Jason grijnst naar me. 'Andere lichaams delen wel toegestaan?'

'Van wie?' Vraagt een bekende meisjes stem. Romana niet weer! Ik ga snel voor het raam zitten zodat ze niet merkt dat ik naar Autumn staar. 'O heey! Wat brengt jou hier?' Vraagt Jason beleefd. 'Je broer.' Zegt ze terwijl ze naar me toe loopt en op mijn schoot gaat zitten.  'Wat is er met mij?' Zeg ik terwijl ik mijn best doe om haar van me af te duwen. Romana was bijna een stalker. Ze vroeg bijna iedere minuut van iedere dag wat ik aan het doen ben. Of ze kwam in eens naar mijn huis. Dat deed ze minimaal vier keer per week. Ik zuchte diep. 'Waarom zo sip lieverd?' Vroeg ze.

En dan haar bijnaampjes voor me! Ze noemde me altijd: lieverd, honey, baby, schatje, boo, lekkerding. En dan de ergste: Adambeer.

Ik wist één ding zeker. Autumn zou die naam never nooit mogen horen. De bel ging en ik hoorde mijn moeder open doen. 'Heey Autumn wat brengt jou hier?' Zegt mijn moeder vrolijk. Autumn zegt iets dat ik niet kan verstaan. 'Gaat het wel?' Zegt mijn moeder daarna. Jason en ik kijken elkaar aan. Jason deed alsof hij haar niet mocht, maar in de loop der jaren was ze als een zusje voor ons geworden. We lieten het haar nooit merken maar we gaven echt om haar. 'Romana ik denk dat het tijd is voor jou om te gaan.' Zeg ik terwijl ik haar van me af duw. 'Ik laat je wel uit.' Zegt Jason terwijl hij haar hand pakt en mijn kamer uit trekt. Ik loop achter ze aan en zie Autumn met een wit gezicht in de woonkamer zitten.

'Wat is er gebeurd?'Vraag ik bezorgd. 'Mary is naar het ziekenhuis gebracht. Ze viel in één keer op de grond terwijl ze de was aan het doen was. Ze denken een hartaanval. Jackson is met haar mee.' Zegt Autumn half huilend. Ik hoor de deur dicht gaan en Jason komt naar binnen lopen. 'Kunnen wij iets voor je doen?' Vraagt hij net zo bezorgd als ik. Ik zie Autumns ogen groter worden. 'Nee, ik moet nu eigenlijk van alles gaan regelen thuis. Mary was bezig met de was, en ik moet het huis nog schoon maken. Ik moet nu echt gaan.' Begon ze te ratellen. Ze stond op en rende bijna het huis uit.

'Ga haar helpen jongens.'Zegt William. Ik en Jason knikken en pakken snel de reserve sleutel van hun huis. Autumn had de voordeur opengelaten en we hoorde haar schelden.

'Godverdomme! Waarom altijd mijn familie? Eerst mijn fucking ouders en nu mij tante! Waarom!' Jason en ik rende naar de zolder waar hun washok is. 'Autmn stop!' Roept Jason haar armen beet pakkend. 'Ik moet ze helpen! Ik wil alles geweldig schoon hebben als ze terug komt! Ik kan het niet maken om haar klusjes niet af te maken!' Huild ze. 'Autumn, rustig. We gaan je helpen oké? Alles komt goed. Mary overleefd het wel. Ze is erg sterk.' Zeg ik om haar gerust te stellen. Het lijkt te werken. Jason laat haar hand los en ze drukt zichzelf tegen mijn bostkast aan. 'Ik ben zo bang.'Snikt ze. 'Rustig maar. Wij zijn bij je. Alles komt goed.' Ik haal mijn handen door haar haar.

Man wat is dat zacht! Jason begint de was weer op te vouwen en houd één van haar bh's omhoog. Als hij ze voor zijn borst houd begin ik te lachen. Autumn kijkt om en lacht ook. Het geluid van haar lach is bijna rustgevend. 'Geef hier! Dat ding hadden jullie niet een moeten zien.' Ze probeerd de bh uit zijn handen te pakken.'Lukt je leker toch niet.' Jason staat op en begint de kamer rond te rennen. 'Jason geef hem terug!' Roep Autumn lachend.

Als Jason stopt met rennen en ze tegen hem opbotst pakt ze de bh uit zijn handen. 'Die hebben jullie nooit gezien.' Zegt ze terwijl ze de bh weer terug legt. 'Gaan jullie maar deze stapel op Mary's en Jacksons kamer leggen. Net op het moment dat ze dat zegt gaat haar telefoon. Ze neemt vlug op.

'Heey, hoe is het met haar? Leeft ze nog?' Vraagt ze bijna wanhopig. Ik zie haar gezicht opgelucht veranderen als Jackson antwoord geeft. 'Hoe lang moet ze nog in het ziekenhuis blijven dan?' Ze luisterd naar het antwoord van Jackson. Jason en ik wisselen een zenuwachtige blik uit. Hopelijk niet te lang. Ik zou gek worden van ongerustheid als Autumn langer dan één nacht alleen in dit grote huis zou moeten zijn. 'Oké, dan zie je mij morgen. Blijf jij heel de week bij haar?' Autumn pakt het stappeltje kleding en geeft het aan mij. Als ik zie dat vrouwen kleding is denk ik even na waar Mary's kamer kan zijn. Vast naast de badkamer. Ze gaf Jason de kleding van Jackson. 'Ja ik zeg het op school. En ik doe alle klusjes wel. Love you to.'Ze hing op en zei:

'Jackson is bij haar. Het gaat beter met haar. Ze moet nog ongeveer een week in het ziekenhuis blijven. Jackson blijft heel de week bij haar, dus ik moet Sophie en Ryan bellen of ze deze week bij me blijven. Jackson is soms echt té bezorgd.' Zegt Autumn. Ze bukt voor over en begint de was weer op te vouwen. 'Ik wil niet lullig zijn ofzo maar je hebt heel erge inkijk.'Zegt Jason voor hij de trap af loopt en naar de kamer van Jackson loopt. Ik volg hem lachend. Als we terug komen liggen er nog twee stapels. We lopen weer naar de kamers en als we boven komen licht alleen Autumns kleding er nog.

De rest van de avond besteden we met schoonmaken en praten. Jason heeft meerdere keren zijn excusses aangeboden voor de afgelopen negen jaar. We geloven bijna niet dat ze ons na negen jaar van pesten kan vergeven. 'Jullie zijn gewoon en stel klootzakken. Maar wat boeit mij het nou of jullie me negen jaar lang hebben gepest. Als jullie sorry zeggen en het ook menen is er toch geen reden om jullie niet te vergeven?' Zei ze toen Jason en ik ons voor de zoveelste keer hadden verondschuldigd. We hadden gelachen.

Om elf uur kwam mijn moeder ons vragen wat we vannacht gingen doen. 'Autumn ik denk dat het handig is als jij bij ons komt slapen. Je mag in Adams bed en hij gaat dan op een lucht bed.'Had ze gezegd. Autumn had instemmend geknikt. Lekker dan, dit wordt een slapeloze nacht. Voor Autumn zou het waarschijnlijk het zelfde zijn, of niet.

                        +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Heey,

Hoop dat juliie het hoofdstuk wat vinden!

Ik upload morgen of over morgen nog een deel.

Laat een reactie achter en vote!

Thnx!

XxxJisszz