~️Gamzeli Yarim~💜(ASKIDA)

GY|12

Birden ameliyathanenin kapısı açıldı. İçeriden koşarak hemşire çıkınca herkes birden ayağa kalktı.

"N' oluyor biri bir şey söylesin" diye bağırınca hemşire de

"Aysima hanımın için acilen B RH(-) kana ihtiyaç vardır"

"B-b-benim kanım u-u-uymuyor"

"Pamir benim kanım uyuyor"

Kuzey'in sesiyle hemen ona döndüm. Tam bir şey diyecekken hemşire

"Tamam o zaman hemen gidelim buyrun"

Kalktığım yere tekrar oturdum. Herkes artık ağlamaktan yorulmuş gözleri şişmiş bir şekilde oturuyorlardı. Buna bende dahildim.

3 SAAT SONRA...

"Aysima hanımı yoğun bakıma alıyoruz. Şuanlık durumu stabil geçmiş olsun"

"Teşekkürler doktor bey"

Sonunda Aysima ameliyattan çıkmıştı.

Hastane de daralmıştım. Biraz hava almak için dışarıya çıktım. Hastane kapısına biraz uzak bir banka oturdum. Yanımda hissettiğim kıpırtı ile kafamı yana çevirince yanıma oturan kişinin annem olduğunu farkettim.

"Nasılsın oğlum"

"Nasıl olayım anneciğim"

"Ben seni anlıyorum oğlum"

"Nasıl yani"

Annemin yüzüne baktığım da tebessüm ediyordu.

"Ne oldu anne neden gülüyorsun"

"Ah deli oğlum benim. Anlamadım mı sanıyorsun. Sen Aysima'yı seviyorsun"

Birden yüzümde bir tebessüm oluştu.

"Evet anneciğim hemde çok seviyorum. Biliyor musun? Aysima da beni seviyor"

"Biliyorum"

Annemin sesinde hiç şaşkınlık belirtisi yoktu.

"Nasıl biliyorsun" tam tersine benim şaşkınlığım sesime yansımıştı.

"Ben anneyim oğlum herşeyi anlarım. Hele bir Aysima kızım iyileşsin Aysun ile konuşurum"

Birden annemin boynuna sarıldım. Şuan kendimi çok rahat hissediyordum. Çünkü küçüklüğümden beri ne zaman annem ile konuşsam dertlerimi ve içimdekileri paylaşsam rahatlardım.

"Dur deli oğlan boğdun beni"

Annemin bu sözüne gülerek cevap verdim.

"Hadi artık içeri geçelim"

"Tamam anneciğim hadi gidelim"

Annem ile beraber hastaneye girince gördüğüm manzara ile ne yapacağımı şaşırdım.

Aysun teyze yere oturmuş ağlıyor, hemşire ve doktorlar şok cihazı ile Aysima'nın odasına koşuyor.

Allah'ım N' olur ona bir şey olmasın. Hemen koşarak pencerenin önüne gittim. Artık göz yaşlarım benden izinsiz akıyordu.

Birden kalp ritimlerinin düzelmesi ile herkes Allah'a şükür ediyordu. Buna ben de dahildim.

Şükürler olsun

Şükürler olsun

Şükürler olsun

AYSİMA'DAN DEVAM 😉

Karanlık karanlık ve yine karanlık..

Bir ses duyuyorum ama çok tanıdık. Bana beni bırakma diyor. Elini uzatıyor ama ben o eli tutamıyorum.

Bağırıyorum

"Gelemiyorum" diye

Tekrardan

"İstersen gelirsin diyor"

Ve birden gözlerimi açıyorum. Etrafta ki fazla ışıktan gözlerim acıdığı için tekrar kapatıyorum.

Sesler duyuyorum ama hepsi kulak tırmalıyor. Susmaları için bağırmak istiyorum ama boğazım da diken varmışcasına canım yanıyor.

Zor olsa da açıyorum gözlerimi. Ve karşımda onu görüyorum. İlk gördüğüm de hissettiklerimi şuan yine hissediyorum.

Odanın camından bana gülümsüyor. En son yaşadıklarımı düşününce ayaz'ın beni kaçırdığını Pamir'in beni kurtarmaya geldiğini vurulduğumu ve en önemlisi de Pamir'e sevdiğimi söylediğim herşeyi hatırlıyorum.

Şuan Pamir'in onu sevdiğimi bilmesi yanaklarımın kızarmasına neden oldu.

Kapının açılma sesinden sonra içeri giren doktor beni muayene ettikten sonra annem beni görmeye gelmişti.

"Aysima'm nasıl korkuttun biliyor musun? Nasıl hissediyorsun kendini ağrın var mı?"

Annemin söylediklerine sadece gülümsedim. Çünkü boğazım kuru olduğundan acıyordu. Zorlanarak

"S-su" dedim. Annem de

"Tamam kuzum hemen veriyorum"

deyip başucumda  sehpanın üzerinde duran suyu beni hafifçe kaldırarak içirdi. Kurşun karnıma isabet ettiği için kalktığımda biraz canım yandı.

İçeriye hemşire girince anneme

"Aysima hanımın biraz dinlenmesi gerek siz dışarı alabilir miyim?"

Annem sesini çıkarmadan kafasını sallayıp dışarı çıktı.

Hemşire cebinden çıkardığı küçük not kağıdını bana uzattı. Bende tabi yavaş ve temkinli bir şekilde açtım. Okuduğum yazılar hayatım da asla unutmayacağım bir şekilde aklıma kazındı...

BİR BÖLÜMÜN DAHA SONUNA GELDİK😊

AYSİMA'YA O NOT KAĞIDINI KİM
GÖNDERDİ🤔🙂

İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ 😘

HEPİNİZ ALLAH'A EMANET OLUN🤗😘💜