Lips that Touched the Fire (Valderrama Series #1)

Prologue

Prologue

The warm wind gently blew against my face and tousled my hair. Radiant rays of the sun brightly shone on the bright cerulean sky. Sinalag ko ang palad ko sa sinag ng araw. Nag-angat ako ng tingin sa langit, wispy clouds are scattered across the sky.

The sun pressed against my porcelain skin as I wandered the outside world. A picture of children playing, flashed inside my head as I imagined how fun it would be to play with them.

Patuloy pa rin akong tumakbo sa kung saan ako dadalhin ng aking dalawang paa. The whole place is new to me nor familiar to me pero dapat kong salauhin kung saan ako nanggaling para hindi naman ako mawala dito.

Tuluyan akong napatigil sa pagtakbo nang natanaw ang malawak na batawan ng mga bulaklak sa harapan ko. I was in awe while watching the scenery. The view was mesmerizing and it was filled with different varieties of flowers that I am not familiar with. It looked picturesque, the view was worthy to be painted on a canvas by a famous dutch painter.

I decided to slowly get down this hill para lapitan ang batawan ng mga bulaklak. Sinikop ko ang dulo ng aking kulay rosas na bistida bago tuluyang bumaba sa munting bundok.

The flowers danced when the strong gusty wind blew against them.

"Ang ganda!" pabulong kong sinabi, puri ko sa mga kulay asul na bulaklak sa harapan ko. They were a prepossessing sight to me. Kakaiba sila sa mga halaman doon sa mansiyon na puro kulay berde na thoroughbred na mga halaman. Hindi naman din siguro mahilig si Lola sa ibang kulay maliban sa berde.

Natanaw ko sa paligid ang mga taong nagta-trabaho dito. Some of them were busy harvesting some of the fully grown flowers under the scorching sun, ang iba naman ay abala sa pagtatanim within the vicinity.

I sauntered to the bush of flowers which caught my attention. I fixated my gaze to the flowers in front of me. The center of the small petals of the flower is either like a crafted pearl or a diamond earring. "Woah! These are so pretty" I whispered to the delicate flowers. Bahagya kong inilapit ang mukha sa bulaklak at sinubukang amuyin iyon dahil sa aking kuryosidad. Despite their vibrant colors, they have this mild sweet scent.

"Ano'ng ginagawa mo dyan?" napapitlag ako sa narinig kong baritonong boses mula sa likuran ko.

Mabilis kong binitawan ang hinawakan na bulaklak at kasabay ng paglayo ng mukha roon. I quickly faced the person asking behind me.

It was a kid like me, except that he's taller than me and maybe he looks very much older than me. Kung huhulain ko, siguro mga dalawang taon ang agwat niya sa akin. His noticeable rough features are more highlighted than his soft features and that made him look mature but my instincts are telling me that we share the same age. Sinipat ko ang isang malaking woven basket sa tabi niya, puno iyon ng bulaklak na katulad sa inamoy ko kanina lang pero magkaiba ang kulay.

"Uh pasensya na... naaliw lang ako sa mga bulaklak" saad ko. Napakamot ako sa ulo ko bago tinago ang kamay sa likod.

His brow shot up. "Umalis ka na dito. Mukhang hindi ka ata taga rito" saad niya at walang kahirap-hirap na binuhat at nilagay sa kanang balikat niya ang malaking woven basket sa tabi niya bago umalis sa harap ko.

I blinked twice and my small forehead creased. Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko nang napagtantong hindi ko na pala alam kung saan ako dadaan pauwi. Hindi ko na maalala kung saan ako dumaan kanina. I'm now lost!

Sinubukan kong hanapin ang batang lalaki na kausap ko kanina ngunit wala na siya at mas lalo lamang akong naligaw dito.

This is bad.

The fiery ball of light rising from above made me all sweaty. Mabuti na lang at nakahanap ako ng isang maliit na wooden shed at umupo sa may upuan roon. Since it's noon, katirikan ngayon ng araw. Sobrang init at paniguradong mangingitim ang balat ko kapag magtagal pa ako dito.