Ang Aking Mr. Suwabe by : Kayla Caliente (published/unedited)

Chapter 1

CHAPTER 1

KANDATULIS ang nguso ni Charlotte. Pigil-hininga, puno ng pananabik, hinihintay niya ang pagsayad doon ng ka-kissing scene niya. Siksik, liglig at umaapaw ang charm at sex appeal nito. Parusa ng langit kapag hindi niya natikman ang labi nito.

Hmmm... hindi pa man ay nalalasahan na niya ang tamis. Konting usod pa ay maghuhugpong na ang mga nguso nila. Malalasap na niya ang pangarap at...

"Aaaaay! Bakeeet?"

Imbes ang katakam-takam na labi ang matikman ay ang matigas na sahig ang bumangas kay Charlotte. Kasabay ng pagdilat ang pagsampal sa kanya ng masaklap na katotohanan. Ang super yummy na lalaking makakahalikan dapat niya ay likha lang ng natutulog niyang diwa. Nananaginip siya at dahil sa mala-sirenang panaghoy ng housemate niya ay hindi lang naudlot ang kissing scene sa kanyang panaginip, nalaglag pa siya sa sahig sa kabiglaan.

Bwisit naman!

Padabog siyang bumangon. Mabilis na nag-martsa palabas ng silid. Nasa pasilyo si Bryan, ang kasama niya sa bahay. Boxer shorts lang ang suot nito na ubod ng igsi. Walang pang-itaas. Yummy sana ito. Ang dibdib, ang abs, ang tiyan, hita at ibang piyesa sa katawan, hunk material. Pero ang masaklap na katotohanan ay magpapaluha ng mga Eba na handa ng mag-alay na alindog dito. Hindi sila mata-type-an ni Bryan. Dahil buo ang paniniwala nito na isa rin itong Eba. Ebang nagkamaling maisilid sa katawan ng isang macho.

May kausap ito sa telepono at kung ano man ang sinasabi ng kausap ay halatang hindi kursunada ng pandinig nito. Kulang magkabuhol ang mga kilay nito sa pagsasalubong.

"Naman eh." Pumadyak pa ito, mukhang nalalapit ng maglupasay sa sahig. "Okay, okay, I'll see what I can do." Napakamot ito ng ulo. "Sige, cuz, thanks. Bye."

Kung pindutin ni Bryan ang keypad ng telepono ay parang bubutasin nito iyon.

"Letse!" Ibinalibag pa nito ang kahabag-habag na telepono.

"Ke aga-aga nagpupuputak ka diyan," sabi niya.

"Ay kabayong pating!" Napalundag ito, tutop ang dibdib na mas malusog pa yata kesa sa taglay niya. Man boobs. "Ba't ka ba nanggugulat?" Siya pa ang sinisi.

"Sino ba ang unang nanggulat?" ganti ni Charlotte. "Ang sarap-sarap ng panaginip ko, bigla kang umaatungal diyan. Muntik pa tuloy akong mabungian. Ano ba ang problema?"

"Mars, ang laki. Sobrang laki."

"May nabuntis ka?" Nilagpasan niya ito, tumuloy siya sa hagdan para bumaba sa kusina. Kailangan niya ng kape, pampakalma. Kung hindi ay baka makagawa siya ng malagim na krimen.

"Excuse me, ako ang binubuntis 'no," balik nito habang nakabuntot sa kanya. "I just got some very unsettling news. Si Grampy, malapit nang ipatawag ni St. Peter."

"Matagal na, di ba?" Saglit lang niya itong nilingon. Hindi na niya mabilang kung ilang beses ng lumabas sa bibig ni Bryan ang balitang iyon.

"Well, dati, gawa-gawa lang ng overactive guni-guni naming mga nagmamahal sa kanya. Pero ngayon, mukhang medyo tutoo na. He's seventy nine years old after all. Seventy nine turning eighty in a month. Oh...my...God! Maaars! Mars, you've got to help me." Inunahan siya nito sa paglakad, hinaranganat hinagip sa magkabilang balikat.

"Hindi ako doktor, hindi faith healer at lalong hindi Diyos. Wala akong kakayahang dugtungan ang buhay ni Lolo Ode," wika niya.

"Patawa ka pero look o." Itinuro ni Bryan ang mukha. "Hindi ako natatawa."

Pinalpal ni Charlotte ang mga kamay na nakakipkip sa mga balikat niya.

"Hindi ako nagpapatawa at hindi rin ako natatawa sa inaasta mo. Ano ba ang puwede kong itulong sa lolo mo na sabi mo ay nasa departure area na?"