Deel 1.1 Zo een slappe nerd ben ik ook niet

23 0 0
                                    

Ik had geen inspiratie voor een boek, maar deze oude lied van 2015 heeft me wat inspiratie gegeven. Hopelijk gaan mensen dit lezen en geraak ik ooit is in de top 10. Big dreams I know, maar goed veel leesplezier en deel deze Boek vooral.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pov Kyle

Haastend kom ik m'n bed uit en verdwijn in de badkamer, weer zo een chaotische maandagochtend. Ik heb goeie punten en ben bijna de beste, maar een ochtend mens ben ik echt niet! Vlug douche ik en terwijl poets ik m'n tanden. Ik kom eruit en pak wat kleren die ik aandoe, een zwarte broek met een grijze Nike hoodie (love hoodies). Snel loop ik de trap af en smeer ik een boterham met Nutella, ik ben Nutella echt beu. Maar ja die lag dichtbij de hand, ik pak nog een appel en een flesje water en prop die in m'n rugzak. Terwijl eet ik mijn boterham, "Komaan broertje we komen nog laat door u!" Zegt m'n broer vanuit de deur die al 18 is. "Jaja nog alleen m'n schoenen." Ik doe snel m'n zwarte Nike schoenen aan en kijk even op mijn Iphone 6s die aangeeft dat we nog een kwartiertje hebben. "Zieje we zijn op tijd." "Ja, als je nog trager kon zijn dan niet. Ga al naar de auto." Zegt Daan die de autosleutels zoekt, ik stap rustig naar de Volkswagen die m'n broertje hard heeft voor gespaard. Je vaagt zich al af waar zijn je ouders? Nou die heb ik niet meer, sinds 2 jaar geleden zijn ze gestorven in een auto ongeluk. Een dronken man was in ze gereden, m'n vader probeerde nog te ontwijken maar lukte niet en aan erge wonden zijn ze gestorven. Zei politie die om 21u aan ons huis stond om te zeggen dat we wees zijn, gelukkig hebben we de liefste tante die bij ons is ingetrokken. Toen mijn broer 18 was geworden vond m'n tante een man, dus was het geen probleem als ze met hem ging samenwonen. Omdat m'n broer meerderjarig was, ze wou nog bij ons blijven maar we gunde het haar echt. We hebben niet echt een villa maar wel een ruim huisje, na 3minuten is m'n broer eindelijk buiten met zijn autosleutels. "Hehe, ik heb ze gevonden." "Ja na 3 minuten." Hij rolt zijn ogen en stapt in de auto, en ik stap er ook in. Niet te snel en niet te traag rijdt m'n broertje naar het gebouw dat wij school noemen, ik ben erg m'n best aan het doen om dokter te worden. Want die verdienen veel, en ons erfelijk geld en het geld dat we verdienen/verdient hebben met bijbaantjes zal er niet voor altijd zijn. Vroeg of laat zal het op zijn, dus beter heb ik een hele goeie job. Mijn broer studeert voor architect, maar ik kan echt geen rechte lijnen tekenen zonder een geo-driehoek. (Ken je die struggle met een lat, dat je lijn nog steeds mooi scheef is xxSabrina45.)

Ook is hij goed in tekenen, logisch. Soms ga ik naar hem toe als ik moeite heb met een tekenopdracht :). "Oké broertje, heb je je sleutels bij ik heb later gedaan." Ik zucht diep op maandag heeft hij altijd later gedaan en dat betekent stappen naar huis, even kijk in m'n broekzak. "Ja ik heb ze." "Oké, tot straks en als iemand je uitlacht. Ik sta persoonlijk voor zijn deur hé." zegt mijn broer beschermend. "Zal ik doen." En met die woorden verlaat ik hem ik ga heel even langs de bieb om een boek in te leveren, terwijl zoek ik m'n oortjes om muziek te luisteren. En zo verloopt een saaie maandag vol irritante studenten,leerkrachten,....Ik heb niet echt vrienden. Alleen maar 1 beste vriend die al wachtend in de klas zat, Monsif...

-Na school-

Rustig stap ik door de gangen, die bijna helemaal leeg zijn hier een daar zitten nog studenten te leren of praten of whatever. Op dit moment is het les en ik heb gedaan met school maar ik ga nog even naar m'n kluisje, dan zie ik Inssaf...Ze heeft zo stijle lange zwarte lokken die haar getinte huid eruit laten springen, lichtgroene ogen, volle lippen, niet te dik maar zo dun ook niet en een echte mooie kledingstijl. Jammer heb ik geen ene kans om met haar te praten omdat ik verlegen ben, en ze is marrokaans maar het houdt me niet tegen om haar te leren kennen. Ik zie dat ze wordt lastig gevallen door ene of andere guy, hij heeft haar weg geblokkeerd en staat dicht bij haar. Ik ga even achter de kluisjes staan om mee te horen "Kom je even mee..." "Laat me met rust of 3andek wat er met jou gaat gebeuren! Eh zemmel laat me los." Hij lacht gemeen, die gene heet Rayan. "Werk gewoon mee en je zal rap van me af zijn." Wacht wilt hij haar nu..."NENE, laat me los aubb...Layhdiek Niet doen" Hij wilt haar meesleuren en ik kom tevoorschijn. Ik bal m'n vuisten "Laat haar los" probeer ik serieus over te komen. "HAHAHA, denk jij kleine nerdje mij aan te kunnen? Grappig hoor." Ik word woeder, ik heb boxen en judo gedaan en ga soms naar de  finesse dus zo een slappe nerd ben ik ook niet. Ik pak hem bij de kraag duw hem tegen de kluisjes en geef hem één goeie boks. Hij wilt me terugslaan maar ik ontwijk hem en draai zijn arm, kreunend van de pijn probeert hij zich los te maken. Maar ik ben hem voor en geef hem een harde kniestoot, waardoor hij zakt. Sara kijkt me met grote ogen aan, die heel waterig zijn door de angst die ze voelde. Ik pak haar tas en overhandig hem haar, ze begint te snikken ik begrijp haar angst. Ik geef haar een knuffel en verrassend genoeg is dat ze me teugknuffelt. "Het is oke, je bent veilig." Ik aai over haar haar,, "Chockran echt dankje, *snik* wat je daarjuist deed" "Graag gedaan." Ik laat haar los en pak m'n rugzak, glimlachend kijkt ze me aan.

De mooiste glimlach die ik ooit heb gezien.

(1016 woorden)

Heey, dit is m'n eerste boek.

Hopelijk vinden jullie het leuk, ik heb zo een soort boeken eigenlijk nog nooit gelezen dus niet zeggen dat ik het ergens van heb. Maar het ook niet overnemen want inspiratievol en creatief ben ik niet echt maar wel bij boeken maar het is moeilijk om altijd iets te verzinnen, Be Original To! Typefouten mogen gemeld worden in de beschrijving maar aardig, want ik ben nog maar 14 . Plus ik ga 1x à 2x per week uploaden of vaker maar dan zijn het kortere stukken.

Sooo Byeee ;)

ShyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon