siedzę
stoję w miejscu
tak jakby
smugi światła
z okien
i telewizora
(wyjść na świat)
widzę
na ścianach
ciepło
kołdry
nic mi nie daje
bo to ty
powinnaś
być oparta o moje ramię
twój oddech by mi wystarczył
bicie twojego serca
dałoby mi ukojenie
bo jak narazie to moje
bije za szybko
przesadziłam z kawą
YOU ARE READING
kawa z mlekiem
Poetrykawowa krew z rany wypływa mogę też nią pluć jak jadem {nie wiem nawet, kto mnie do tego inspiruje-chłopak o skórze jak kawa z mlekiem czy pewna urocza dziewczyna z grzywką, której nie jest mi dane p o s i a d a ć }
