CESUR/çürük koza(+18)

10. BÖLÜM "BENDEN ÖNCE"

"Hayır." diye fısıldadım. Kremi yavaşça incinen kısma sürmeye başladı. "Alıştım artık."

"Böyle konuşma." Başını kaldırıp gözlerime baktı. "Kimse acıya alışmaz sadece kendini kandırır."

Tekrar bileğime yoğunlaştı, yaralı haliyle yaralarımı sarmaya çalışıyordu böyle devam ederse ona alışacaktım, yokluğunda yalnız kaldığımda yerini üzüntüyle doldurmam gerekecek ve bunu bilmeme rağmen uzaklaşmak, mesafelere sığınmak anlamsız geliyordu. Bana göre bu saatten sonra kaçmak çözüm değildi, şimdilik gördüğüm ilginin tadını çıkaracaktım, bu anın bir gün yalnızlığıma iyi geleceğini hissediyorum.

Cesur hoca bileğime bakarken bakışlarım yüzüne tırmandı, sessizce gözlerimle kurşuni gözlerine dokundum, kalem gibi çizilmiş kaşlarına, düzgün burnuna, alt dudağından ince olan üst dudağına, yeni çıkmış sakallarına en çokta alnına dökülen dalgalı saçlarına...Her ayrıntısıyla kusursuzdu ve kusursuz oluşu bana göre kalbinin güzelliğinden geliyordu, inkar edecek göz bulamazdınız.

"Canını yakarsam söyle." dedi göz kapaklarını kaldırıp suratıma baktı. "Az kaldı, biraz daha dayan." Tekrar bileğime baktı ve kaldığı yerden devam etti. Dokunuşu tüy kadar hafif olsa da tenime dokunduğunda bana acı veriyordu, dayanabilmem için insanı sinir edecek yavaşlıkta kremi sürüyordu.

"Ben acıya dayanabilirim, kendinizi yormayın artık, yaralısınız."

"Bitti sayılır." Kremi dört iri parmağın sıkmaktan morartıp şişirdiği alanın tamamına sürdü, kapağı kapattı komodinin üst çekmecesine koydu. "Sende kalsın bileğin iyileşene kadar sürersin." Elimi dizime bıraktı, omuzlarını dikleştirdi, yüz yüze baktık, işi bitmişti, hemen gideceğini düşündüm ama o kaldı. Söyleyecekleri vardı kesin. "Cümle tekrarından pek hoşlanmam, bu yüzden beni iyi dinlemeni istiyorum. Öncelikle seninle ilgilenmeme izin ver, icdindiğini bildiğim halde her şey yolundaymış gibi davranamam. Lütfen benimleyken acıya katlanma, canın yanarsa tepki ver, eski alışkanlığından vazgeç. İncinen bileğin senin için önemsiz belki, daha kötüsünüde görmüşsündür eminim ama tamamı benden önceydi." Ne diyeceğimi bilemedim, öyle ifadesiz yüzüne bakakaldım. "Yalnız kaldığın zamanları unutmaya çalış, artık ben varım ve seni hayatımdan çıkarmaya niyetim yok. Böbrek saçmalığını umursamıyorum, ilerde kendine bir düzen kurduğunda yine desteğimi esirgemeyeceğim, sen istediğin müddetçe yanında olacağım. Hayatımın bir parçasısın. Gücüm yettiğince seni koruyacağıma söz veriyorum."

"Neden yapıyorsunuz?" diye sorduğumda dizlerimi avuçlamamak için kendimi zor tuttum. Lütfen bana acıdığını söylemesin. "Hayatınıza gireli çok olmadı, başta sizin gözünüzde kendimi yabancı gibi hissettim, biz bir anlaşma yaptık ve zamanı gelince herkes yoluna gidecekti. Fikrinizi değiştiren neydi?"

"Kendimi hazır hissettiğimde geçmişimden kapı açar ilk soruna o gün cevap veririm. İkinci soruna gelecek olursak..." Gözleri kısılırken duraksadı, devamını hemen getirmedi. "Ben sana yollarımızı ayıracağımızı hiç söylemedim. Anlaşmalı evlilik belirlediğimiz tarihte bitecek sadece. Sen kendi yoluna gittiğinde desteğim seninle olacak hep, bunu unutma."

Yapamazdım. Varlığım ne Sevda'ya ne de Cesur hocaya iyi gelmeyecek. Geldiğim günden beri kavga ediyorlar, ilişkileri benim yüzümden bozulsun istemiyorum. Anlaşmamız bir yıl sonra bitecek ve bencil davranmayıp kendi yoluma gideceğim.

"Faruk Akçalı'dan kurtulduğumda kendi başımın çaresine bakarım, beni düşünmeyin. Düzeninizi zaten bozdum daha fazlasına sebep olmak istemem. Anlaşmamız bittiği gibi hayatınızdan tamamen çıkacağım."

"Sevda yüzünden mi?" Beklemediğim soruyla afalladım, ne diyecektim ki gözü sürekli üstümde, açığımı kolluyor ve varlığımdan aşırı derecede rahatsız, ne söylesem yanlış anlıyor işin en kötü tarafı beni sizden kıskanıyor mu? Başımı iki yana salladım, ortalığı karıştırmaya gerek yok, yalnız yaşamak istediğimi söyleyebilirim. "Nisa burada yokmuşum gibi davranmayı bıraksan, kendinle konuşmak yerine aklından geçeni benimle paylaşsan hepimiz için daha iyi olur."