Nie(s)pokój wyobraźni

Miejsce

Obco tu

obce twarze widziane na co dzień

obce imiona wypowiadane co parę minut

Obco tu

obce ławki i krzesła

obce zwyczaje i problemy

Smutno tu

smutne strome schody, po których co dzień trzeba się wdrapywać

smutni ludzie mijający się na korytarzu

I nawet drzewa ze smutku zwieszają swe korony

stojąc przy zewnętrznych ścianach budynku

Jak dzieci postawione za karę w kącie

Żal chwyta za serce, gdy widzę

tych przeciwstawionych sobie ludzi

Samotnych, obcych i smutnych