CHAPTER 1.
"SCENE 1"
"Ma,I promised na hindi muna ako magpapakasal,di ba? So what's the problem?"
"Wala naman,Hija,"medyo nanginginig ang boses ng babaeng kausap nya.
"Eh,bakit po kayo umiiyak?"tila madudurog ang puso ng dalaga pag naririnig nyang ganon ang boses ng mama nya.
Ibang-iba ang boses ng kanyang ina mula nung huli silang magkausap sa telepono.
Alam ng dalaga na may problema ang ina.
"Anak,gusto ko mag-asawa ka na."
"Why sudden change of mind,Ma?"pagtatakang tanong ng dalaga.
"Wag kang mabibigla,anak sa sasabihin ko,ha?"
"Why,Ma?"
"What?!?Nagpa-check-up ka na ba? Anong klaseng cancer? Ma,kailan mo pa nalaman?"sunud-sunod na tanong nya sa Mama nya.
"Hija,relax. Matagal ko nang alam na may cancer ako. Ayoko lang na sabihin sa'yo,dahil baka mag-alala ka sakin at hindi ka makapag-focus sa trabaho mo. Stage four Ovarian Cancer,ayon sa doktor,mga isang taon na lang daw ang buhay ko,"naiiyak na tugon ng nanay sa anak.
"-_-,"hindi na makasagot ang dalaga dahil sa pag-iyak.
"Anak,gusto kong mag-asawa ka bago ako mawala sa mundo. Gusto ko kasing makasigurong may pag-iiwanan ako sa aking nag-iisang anghel. A-ayokong mamatay na hindi ko alam kung sino ang pag-iiwanan kong mag-aalaga sa'yo."
"Mama,Stop it!! Hindi ka pa mamamatay,okay?"napalakas ang boses nya dahil ayaw na ayaw nyang naririnig ang salitang ":mamamatay" lalo na mula pa sa kanyang ina.
Iniisip pa nga lang nya na may sakit itong malubha ay parang parusa na sa kanya,lalo pa ang marinig na sinasabi nito ang tungkol sa kamatayan.
"Tanggap ko naman na---"hindi sya pinatapos ng anak.
"Pwes,ako hindi!! Hindi ko matatanggap na mawawala ka na sakin,Ma! Magpapa-chemo ka or magpapa-opera para gumaling ka na at hindi m-mo na a-ako i-iwan,"napaiyak na naman sya.
"Okay,I'm sorry,Hija? H-hwag ka ng umiyak,ha? I love you so much,baby."
"O-okay,Ma. I-I love you too,"pinilit nyang tumigil sa pag-iyak.
Ayaw na nyang pahirapan pa ang kanyang ina. "Just wait for me,ha? Pagbalik ko dyan,I'll be with my fiance,"promise nya sa ina.
"I will,Hija. Thank you."
"Thanks din,Ma. Sige,get some rest na po,ha? Bye. I love you."
"Bye, LOve you too,baby. Take care."
* * * * * * * * * * * * * * *
"SCENE 2"
"I-I can't go with you."
"Bhabe! Akala ko ba,okay na---"
"I've realized na hindi muna pagpapakasal ang priority ko sa ngayon."
Parang nasampal ng magkabilaan ang dalaga sa sinabi ng kanyang boyfriend. Akala nya,mahal na mahal sya ng lalaking ito? Akala nya,wala itong ibang hiling kundi ang maangkin sya and to be with her for the rest of their lives?
Ang lalaking iyon mismo kasi ang nagsabi sa kanya ng mga bagay na 'yon. At sya namang nagpaka-tanga,ay naniwala naman sa lahat ng 'yon?
"H-how dare you say that to me? Y-you must be forgotten. I-ikaw ang nangungulit na pakilala na kita kay Mama noon pa man,ah! Kaya nang sabihin ni Mama na mag-asawa na'ko ay tinanggap ko ang ---"hindi na natuloy ni Lovi ang sinasabi dahil gusto nang sumuko ng mata nya.
"I'm sorry. It's my fault. I-I really love you at wala akong ibang gustong makasama kundi ikaw. But in this past few days,naiisip ko pa lang na magkakaroon na ako ng mas big responsibilities pag kinasal ako,parang unti-unti akong nakadama ng takot. What if hindi ko magampanan ang lahat ng madadagdag sa mga responsibilities na 'yon? What if mapunta lang sa wala ang ---"ayaw nang marinig ni Lovi ang explanatons nya.
"Stop it!!!"
"Lovi ---"
"It's okay." Taas-noo nyang hinarap ang boyfriend nya. "Kung ayaw mo,it's your choice. But please,don't give your explanations 'coz they are not accepted."
"Lovi,hindi naman sa ---"
"No! It's alright. Atleast now,I know that I chose the wrong man to be loved."
"No! Hindi naman ---"
"Stop it! Don't add insult to the injury. I can read between the lines. Maybe you loved me,or liked me...before. But that's not enough for you to marry ma and to be with me for the rest of your life. Thanks to you,..you introduce the real you at an early time bago nahuli ang lahat."
Kalmado na ang boses ni Lovi,pinipigilan nyang ilabas ang kanyang emosyon sa harap ng lalaki.
"Lovi!!"
"This is a goodbye,Albert."
She get her bag at tumayo na.
"Lovi,please?"he suddenly grab her hand to stop her. "Hindi ko naman sinabing hindi tayo magpapakasal,ah? Kaya lang,not now at ---"
"Wala nang wedding na magaganap,Albert. It's all over. I don't need a coward such like you."
"Lovi!!"
"Let me go!!"hinila nya ang kamay nya at taas-noong lumabas ng restaurant na 'yon.
Feeling ni Lovi ay sasabog na sya sa sama ng loob,pero kailangan nyang maging matatag at h'wag ipakita kay Albert na sobra syang nasaktan.
