Anonim: slm.
S: kimsin?
Anonim:Anonim
S: Harbi mi? görmüyoruz biz sanki ekranı.
Anonim:Bilmem sorduğuna göre görmemeişsindir diye düşündüm.
S: Mümkünse sen bir daha düşünme.
Anonim:Benim yerime düşüneceksen neden olmasına?
S: Bana kim olduğunu söy...
Evet sonunda bu şehirden gidiyorduk. Aslında çok bile kalmıştık...
Yengemlerin evi benim için baya olaylı olmuştu. Evet kadirin sırtına atlamıştım ve Kayranın ölümcül bakışlarıyla da karşılaşmıştım. Köprüye gitmiştim ama büyük bir uğraş sonucu diğerlerini görmemiştim ve onları görmeden gitmenin mutluluğuyla ayrılıyordum bu şehirden. Bu da iyi bir şey sonuçta.
Ben gözlerimi yumarken Kayra dikkatle ön cana bakıyordu. Daha fazla durmayıp kendimi uykuya teslim ettiğimde her şey kopmuştu.
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Ahh şu an o kadar rahatlamıştım ki...
Uzun zaman sonra tekrar kendi odamda kendi yatağımın üzerindeydim. Antalya'ya gittikten yaklaşık 2.5 hafta sonra İstanbul'a gitmiştik çünkü Aysima ve Umut'un nişanı vardı. Bir hafta orada kalıp İstanbul'u gezmiş ve bir hafta sonra da düğünlerine katılıp Antalya'ya dönmüştük.
Şu an ise ben kendi yatağımda yatarken annem yine mutfağa girmiş eksik bir şey var mı kontrol ediyordu. Bu gün Kayra ve Dedesi buraya geleceklerdi ve beni annemden isteyeceklerdi.
Serkan ne kadar buraya gelmek ve başımızda durmak istese de o adam yine her şeyi mahfetmişti. Serkan gelemesin diye bir yığın iş yıkmıştı çocuğun üzerine. Ben yatağımda rahat, rahat yayılırken kapımın açılmasıyla kafamı oraya çevirdim. Annem kocaman gözlerle bir bana bir yatağıma bakıyordu.
"Sen hala hazır değil misin kız?"
"Ne acelemiz var ki?"
"Çok az kaldı gelecekler bir azdan hala ne acelemiz var diyorsun. Kalk çabuk hazırlan Walla bak geliyor terlik haaa." Savurduğu tehtide göz devirip yatağımdan kalktım.
"Kalktım anne."
"Çabuk hazırlan aşağı yanıma gel. Birlikte karşılayalım. İlk defa evimize geliyorlar her şey harika olmalı."
"Niye her şey harika olmazsa Kayra beni almaz mı?"
"O seni severek zaten başını belaya soktu bari üstünü örtelim de sırıtmasın."
"Ha ha ha hiç komik değil. Çıkar mısın anne. Giyineceğim."
"Ay haspam tamam çıkıyoruz." Kapıyı kapattığında kendimi tekrar yatağa attım. Daha 10 saniye sonra annemin sesi kulaklarımı doldurdu.
"Hemen o yataktan kalkmazsan terlik elimde gelirim odana haberin olsun. Bir daha uyarmayacağım." Oflaya puflaya yatağımdan kalktım ve annemin zoruyla dün gece kenara ayırdığım elbisemi elime aldım.
Maviydi ama o kadar soğuk bir maviydi ki hayran kalmıştım. Omuzlarından kalın şerit şeklinde geçiliyor ve etek kısmı kalın pile şeklinde iniyordu. Eteği dizimin altında bitiyordu. Bu elbiseyi annemle çok büyük beğeni ve hevesle almıştım.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
