Pero nanghihina pa din ako kaya napasalampak na lang ako s apaanna ng kama ko at saka dun umupo habang nakayakap ako sa mga tuhod ko. I feel helpless at this moment and I do really fucking hate it so much!
“Why didn’t you tell me?” naninisi na sabi k okay Blue habang nakatungo pa din at hindi tumitingin sa kanya.
“Tell you what?”
“That he’s already married? Magkakaanak na din pala sila. B-bakit di mo sinabi s akain iyon?!” tumayo ako sa tapat ng bintana ng kuwarto ko at duon na lang napaiyak.
Pero agad din akong nilapitan ni Blue at saka niyakap ng mahigpit.
“May dahilan ang lahat ng bagay. At mismong si Marxi na din ang nagsabi na wag ipaalam kahit kanino ang tungkol sa bagay na iyon nung huling pag-uusap namin dahil maging siya at ang pamilya niya ay inililihim din iyon. Muntik ko na din siya masuntok ng dahil dun pero nag makaawa siya sa akin na wag ng ipaalam pa sa iyo dahil ayaw ka niyang masaktan at dahil ikaw naman talaga ang mahal niya, makakalimutan mo din siya Paris”
Paano?
Wala na akong nasabi, ayoko ng magtanong. Mas nasasaktan lang ako.
Napaka swerte ng babaeng iyon dahil napakabuting tao ni Marxi, pero ako sana ang nanduon at hindi siya‼
Mas lumakas pa yung pag-iyak ko, gusto ko kasing lunurin yung sakit na nararamdaman ko kaso hindi ko alam kung paano.
“Hush now, sweet heart. It’s okay”
Umiling lang ako at saka patuloy sa pag-iyak pero this time mahina na lang iyon. Napansin ko din na basing-basa na yung t-shirt ni Blue kaya medyo nahiya naman ako. Bumitaw ako sa pagkakayakap niya at saka nahiga sa kama ko, gusto ko ng magpahinga kahit maaga pa.
Mukang nakaintindi naman si Blue at saka ako tinanguan at sinabihang matulog na lang. lumabas na siya ng kuwarto ko at saka isinara yung pinto.
Ipinikit ko yung mga mata ko, pero kahit anong gawin kong pagpapakalma sa sarili ko ay pilit pa ding naglalabasan yung mga luha s amga mata ko.
“I-I can make i-it”
I sighed and rest my eyes into sleep.
[BLUE’S POV]
Si Myco na lang nag naabutan kong nakatayo sa labas ng pintuan ng kuwarto ni Paris paglabas ko. Hinanap ng mga mata ko si Larxie pero wala ito sa kahita na saang sulok ng kabahayan.
Nasaan na iyon?
“Looking for someone?” hindi ko pinansin yung sinabi ni Myco at saka na lang ako dumiretso ng aba sa hagdan.
“Umalis na si Matabungkil, mukang nag selos pa ata sa inyong mag kapatid!”
Huh?
Pagtingin ko sa itaas ay ang nakangising muka ni Myco ang nakita ko. Napakunot noo naman ako sa sinabi nia, tama ba yung anrinig ko? Si Bakla nag seselos sa aming mag kapatid?
Oh fuck!
Hindi nga pala niya kilala si Paris. Ang tanga ko talaga.
a/note: nahihirapan na ako makapag update ngaun dahil pasukan nanaman >___< pero pipilitin ko
chapter 27
शुरू से प्रारंभ करें:
