Taste of Sky (EL Girls Series #1)

Chapter 16

Nagsimula kaming muling tumakbo at marami na kaming nakakasalubong, mga sibilyan, mga sundalo at iba't ibang sasakyang pang-militar. Patuloy pa rin sa pagguho an gang gusali at sa bawat paglingon ko ay nakakakita na ako ng usok.

Hindi lang sila umaatake sa Mithia Airbase kundi pati na rin sa mga karatig nito!

"What the—" kapwa kami natigilan ni Peter at napahabol na lang ang aming mga mata sa eroplanong dumaan sa itaas namin.

It was a war plane! Hindi ko lubos maisip na gagamitin ang ganoong klaseng eroplano sa maliit na bansang ito. I thought I'd only see it in miniature models, holograms, and even documentary videos.

Saan nila iyon kinuha?

"W-where did they get that—" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang nakarinig kami nang mas malakas na sigawan.

The president of Mennace with soldiers around him to protect him, but my eyes widened when I saw the woman beside him— his daughter!

Pinangunahan nila ang plano!

Hindi lang ako nag-init sa galit nang makita ang sitwasyon dahil kahit si Peter ay agad nagsalubong ang kilay nang mamataan iyon.

They triggered the terrorists. Sa halip na maipit ang mga ito sa airbase ay mas lumawak pa ang lugar na maaari nilang maapektuhan. Marami nang eroplano ang lumalampas sa airbase, at nasisiguro ko na aatake sila sa lugar na kaunti lang ang seguridad!

Sa galit ko ay tumakbo na ako patungo sa grupo ng presidente, ngunit hindi man lang ako nakalapit sa kanya nang agad akong tutukan ng baril ng mga sundalong nakapalibot sa kanya.

He raised one of his hands and the soldiers lowered their guns, and I took that as an opportunity to come near him, but in the end, I was stopped by the arms of those soldiers in front of him.

"What kind of leader are you? You bargained your own country! You bargained your innocent people!"

Marahas akong itinulak ng mga sundalo, inaasahan ko nang babagsak ako sa lupa nang sambutin ako ni Peter. Hanggang sa makarinig ako ng sunud-sunod na pagkasa ng baril.

Hindi niya ba alam ang ginawa niya? Peter and I risked our lives just to keep our mission clean and silent to avoid these attacks.

Pinalaki niya ang laban sa halip na mapapaliit lang ito, mas maraming buhay ang madadamay. He should wait!

"Papa. . ." umiiyak na ang babaeng katabi niya.

Inangat muli ng presidente ang kanyang kamay para pababain ang baril ng kanyang sundalo, at siya mismo ang humakbang papalapit sa akin.

"I will forgive you this time, Lt. Monzanto. But the next time you threaten me. . ."

Umawang ang bibig ko. "What will happen to your people?" I am not threatening him.

"The military is now moving! I am just a father. I can't just wait. It's my daughter's life."

"Once you embrace your position, you have to accept that your heart is no longer just a father, you should have the heart as a leader, a heart as tough as a soldier! Look up! These aircraft will turn your country into ashes!"

Muli akong humakbang papalapit sa kanya at nang akma ko na siyang susugurin, muli akong natigil dahil sa sunud-sunod na pagtutok sa akin ng mga baril. Kung kanina ay nasa unahan ko silang lahat, ngayon ay nakapalibot na sila.

While two of the other soldiers were pinning Peter down on the ground. Wala na sa mga mata ng presidente na handa pa siyang makinig sa anumang sasabihin ko.

"Don't make me your enemy, Lt. Monzanto. I am still the president of this country and you are just an outsider. In the end, people will believe in me, and I can just casually tell them that you are one of them," he said in a whisper.