RANA
''Hayatımda,bir çok yanlış yapmış olabilirim;ama hep en sonunda bir ders çıkardım:Pes etmemek! Çünkü pes etmek;güçsüzlük,zayıflık,bencillikti. Bu hayatta en çok yanlışlarımdan ders çıkardım.Ama yinede pes etmedim,çünkü biliyorum hepimizin bir mutlu sonu vardı,belki kısa belki uzun.Her zaman insanlardan daha farklı biri oldum.Çünkü insanlar beni anlamıyordu,yada belki anlamak istemiyorlardı.Çünkü benim düşüncelerim onlar için saçma,benim için inanılmaz bir gerçekti.Her zaman uzayı merak ederdim;inceler,okurdum.Belkide beni tek anlayan şey yıldızlardı.Peki ya uzayda yaşam varsa? Yada herkesin bir gezegeni varsa? Bu düşüncem yüzünden ; dinsiz,ateist,günahkar diye ismi çıkan bir kız oldum.Pardon ama siz buna karar veremezsiniz! Benim dinsiz,ateist,günahkar olduğumu söyleyemezsiniz! Çünkü bunlar benim düşüncem ve benim hayatım!''
-RANA'NIN DÜŞÜNCELERİ BÖYLE BAŞLAMIŞTI.BAKALIM SONRA NELER OLUP BİTTİ...İŞTE RANA&SATÜRN'ÜN HİKAYESİ...İYİ OKUMALAR...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Rana
Yeni bir gün,yine bir güneş.Bugün daha ne kadar normal geçebilirdi ki? Hayat bazen hepimize oyun oynar,bazende ihanet ederdi.Tabi burda bu kadar dramatik bir konuşma yapmayacağım çünkü duygusallıkla aram fazla iyi değil kısacası ekvator ve kutup gibiyiz diyeyim.Hayallerim var mesela doktor olmak,tabiki her zaman ne doktoru olacağım değişir,ama bugün düşündüğüm şeyden sonra Kalp Cerrahisi okumaya karar verdim.Çünkü TUS'a girmeye sadece 1 senem var.Kalp Cerrahı ile Beyin Cerrahi olmak arasında gidip geliyordum fikrimi değiştiren bir iki düşüncem oldu.Bu düşünceyi sizle paylaşmak istiyorum ''Hani hepimiz beynin yönetici olduğunu düşünürüz değil mi? Ama kalp olmadan beyin yaşamaz! Bunun kanıtı ise Beyin ölümü.Evet gülebilirsiniz,ama benim fikirlerimin değişik olduğunu hatta alay konusu olduğunu söylemiştim.Beyin ölümü gerçekleştiğinde sadece beyin ölüyor,diğer organlar bağış yapıyor;kalp dahil. Ama kalp ölümü gerçekleştiğinde sanki diğer organlar yasa boğulup intihar ediyor;beyin dahil.'' Bu düşüncem sayesinde kolay bir seçim yaptım.Hani beyin daha iyi düşünürmüş ya! Asıl her şey kalpte başlar,kalpte yaşar.Beyin diğer organlar gibi kalbi seven,ölümünde yas tutan bir yardımcı.Hiç bir zaman insanların görüşünü değiştirmeye kalkmadım,yada onları yargılamaya! Ama bana çok yapıldı,bir şey sormak istiyorum insanlığa;birini küçümsiyince eline ne geçiyor? yada acılarıyla mutlu mu oluyor? Bana göre insanlık iki ayaklı bir canavar! Tabi bu her insan için geçerli değil,bazı insanlar vardır pamuk kalpli,işte o insanlar özeldir.! Onlara kıyamazsınız dokunmaya,okşamaya.Benim hayatımda'da öyle bir insan var;Anneannem.Herkes onu kaybettiğimizi hatırlatıp dursada,tek cevabım''insanın yaşaması için illa gözle görülmesine gerek yok,ben onu kalbimde,anılarıyla yaşatıyorum'' Her zaman merak ettiğim bir sorudur:neden en sevdiklerimiz,bu dünyadan çabuk göçer? arkalarında kırılmış kalplerle,bir,iki damla gözyaşı bırakır? Neden bizi sevdiklerimiz kırar? Neden onların yaraları daha bir kötü olur? Ben seni çok mu sevdim anneanne? Seni özlüyorum.Anneannemin bir sözü vardır:''sen özelsin'' diye.Peki anneanne benim özelliğim ne zama?
