SİRAYET

2.bölüm

Benim şarkımı Kamer anladı.Ben değişmek istemiyorum.Bu belki de bana bahşedilmiş bir lütuftu böyle olmam gerekiyordu.Bu durum benden başka herkesi rahatsız etsede ben çok memnundum. Annem bana çirkin ördek yavrusunun hikayesini anlatmıştı.Ben de bu ailenin çirkin ördeğiydim ve belki de aynı hikayede ki gibi ilerde kuğu misali olacaktı.Tüm ördekler yaptıklarından pişman olacaktı. Tüm bunların üzerine annemle bir anlaşma yaptık.Anlaşmamıza göre babamın veya başka insanların yanında normal onlardanmışım gibi davranacaktım.Kamerden söz etmeyecektim.Böylece onlarda beni rahat bırakacaklardı.Bu gayet iyi bir anlaşmaydı. Bu anlaşmayı uzunca bir süre sürdürdük.Sanki iki kişiye bürünmüş gibiydim.Gündüz sıradan biriyken geceleri kendi dünyama dönüyordum.Taki beş yıl sonra ,doğum günümün akşamına babam durumu farketti.
O akşam babam en sevdiğim meyveli pastadan almıştı.Doğum günüme sınıf arkadaşlarım , komşularımız ve çocukları da katılmıştı..Herkes çok eğleniyordu.Kamer yok gibi davranmak ise beni çok rahatsız ediyordu.O gün Kamer artık gitmek istediğini arkadaşlığımızın bozulduğunu düşündüğünü söyledi.Ona engel olmalıydım.Onu durdurmak için çok uğraştım.Lakin vazgeçiremiyordum.Ağlayıp gitmemesi için yalvarmaya başladım.Bu halimi o akşam evdeki herkes gördü.Babam çok sinirli görünüyordu.Diğerleri ise bana korkan acıyan gözlerle bakıyorlardı.Annem herkesi yolladı..Çok kötü bir akşam olmuştu ama neyse ki Kamer gitmekten vazgeçmişti.
Babam hızlıca odama yolladı ve ardımdam kapıyı kilitledi.İçeriden gelen sesler tam anlamıyla felaketti.Annemi dövdüğünü ve annemin ise yalnızca kızıma dokunma bana ne istiyorsan yap diyen çığlıkları duyuluyordu.Bu sesleri duyupta yardım edememek beni tam anlamıyla çıldırtıyordu.Bir süre sonra sesler kesildiğinde daha çok korkmaya başlamıştım.Acaba annem ne durumdaydı? Sabah olduğunda babamın ayak sesleri duyuldu.Kapıyı açar açmaz annemi sordum lakin cevap vermedi.Eşyalarımı bavula toplarken bütün evi dolaştım ama annemi bulamadım. Ona ne olmuştu?Neredeydi?Hiçbir soruma cevap alamadım.Bağırıyordum , ağlıyordum ama ne fayda babam cevap vermiyordi.Bavulumu arabaya koydu beni de zorla bindirdi.Nereye götürüyorsun beni?Sorumun cevabı ise 'eğer susmazsan seni de annenin yanına yollarım olmuştu.Annemin nerede olduğunu çok merak ediyordum ve yanına gitmak istiyordum. Yol ne kadar sürdü bilmiyorum.Babam arabayı durdurdu.Hastaneye geldiğimizi ve artık orada kalacağımı söyledi.Hastane çok korkunç görünüyordu.Doktora durumumdan bahsetti.Sonra anlayamadığım birkaç kağıt imzaladı ve beni bırakıp gitti.Arkasından sadece nefretle bakabildim. Birkaç hemşire beni bir odaya götürüp zorla birkaç iğne ile uyuttuklarını hatırlıyorum. Uyandığımda kendimi uyuşmuş gibi hissediyordum.Kamer olmasaydı bu cehenneme katlanamazdım.
Günler birbirini takip ederken her geçen gün daha kötü olduğumu hissediyordum.İçirilen ilaçlar iğneler beni sürekli uyuşturuyordu.Kamer ile konuşmaktan başka hiçbir şey bana iyi gelmiyordu. Hastanenin kocaman bir bahçesi vardı.Lakin o bahçeyi hiç sevmemiştim.Binlerce farklı yaşlarda çocuklar vardı.Ama benim gibi olan yoktu.Yalnızca biri vardı ki dikkatimi oldukça çekmişti.Onunla konuşup tanışmak istemiştim.Hemşire Teona bir an olsun başımdan ayrılmıyordu.Kamer onu uzaklaştırabileceğini söyledi.Birkaç dakika sonra birkaç çocuğun kavga etmeye başladıklarını gördüm.Teona nihayet yanımdan ayrılmışltı.Onun yanına gittim ve adını sordum. Çok şaşkın görünüyordu.Neden şaşırdığını sorduğumda uzun süredir burada bulunduğunu ama kimsenin onunla konuşmak istemediği cevabını verdi.Belli ki ikimizde diğerlerinden çok farklıydık hatta birbirimize benziyorduk.Onun neden hastanede olduğunu ve nasıl biri olduğunu öğrenmek istemem onu sevindirmişti.Uzun zaman kimseyle konuşmamak çok berbat bir durum olmalıydı.Farkımız benim Kamer'im vardı onun ise kimsesi yoktu. Adı Malhaz'dı henüz 14 yaşındaydı.Hastanede olmasının sebebi ise Malhaz'a göre aramızda binlerce farklı yaratıklar vardı.Ve bu yaratıklar bizlerle aynı dünyada yaşıyor aslında onlarda kendi hallerinde yaşıyor ama insanları idare ettikleri veya onlarla arkadaşlık ettikleri bazen de kötü insanlara zarar verdiklerini anlatıyordu.Bu anlattıklarını ailesine açıklayamadığı içinde ailesi onu buna terk etmişti.