Şu yalancı dünyada yapayalnız olduğunu hissettiği için daima hüsranlar içinde olduğunu düşünürken,
Bir kardeşi olduğunu bildiğinden beri cinleri görse bile kalbi artık hüzünlü değildi.
İkizinin ona olan sevgisini hissediyordu.
İlk defa birisi yemek yeyip yemediğinle ilgileniyor moralinin bozuk olup olmadığını kontrol ediyordu.
Bu güzel günlerin bozulmasına izin vermiyecekti.
"Eymen"
Adını düşünmek bile canını sıkmaya başlamıştı
Eymen ,Veyselin ondan sonra en sevdiği belkide onunla eşit olarak sevdiği diğer kişiydi
Eğer onun başına bir şey gelse muhtemelen Veysel çok üzülürdü.
Bu yüzden Eymenden kurtulmaya çalışmıyacaktı
Tek sebep Veyselin üzülmesi de değildi.
Eymende en az onun kadar yaralıydı.
O yüzden ona güvenmeye çalışacaktı.
Veysel arayıp konağa gelmeyeceğini hastanede kalıcağını söyleyince morali bozuldu
-Eğer Veyseli çok görmek istiyorsan hastaneye uğrayabiliriz.
Dedemi ziyaret etmek istemediğini biliyorum
Yoğunbakımda olduğu için zaten istesekte onu ziyaret edemeyiz.
"Bir ölemedi şu ihtiyar" diye içinden söylendi. Visal
-Evet Veyseli görmek istiyorum acaba yemek yiyebilmiş midir?
- Veysel yemek yemeyi genelde unutan biridir ona süpriz yapalım giderken lahmacun alalım
Veysel ile ilgili yeni bir şey öğrenmişti
-Bende lahmacunu severim dedi Eymene
İkizi seviyorsa oda seviyor olmalıydı.
Hastanenin kafeteryasında buluştular
Eymen bir kaç saat önce Visalin gerçek yüzünü gördüğü halde sanki hiç bir şey bilmiyormuş gibi davranıyordu.
"Eymenin hakkını yememeliyim
Gördükleri ve öğrendikleri sebebiyle dehşete düşmüş gibi davranmıyor gayet normal bir şekilde davranıyor "
Veyselin sesi onu düşüncelerinden sıyırdı
-Dalgın görünüyorsun Visal, canını sıkan bir şey mi oldu?
Gözleri Eymenle buluştuğunda ona sevecenlikle bakan açık kahverengi gözlerle karşılaştı.
Yüzünü tekrar Veysele döndü;
- Yoo ne olsun.?her şey iyi bir tek sen evde değilsin.
- Anladım sende benim gibi dedeme üzülüyorsun.
Doktorlar yoğunbakımdan sağ çıkması bir mucize diyor
Kanser tüm iç organlarını sarmış
Yinede Allah cc tan umut kesilmez.
Eymen dedesinin durumuna üzgünken Veyselin söyledikleri yüzünden neredeyse kahkaha atıcaktı.
Visalin dedesinin durumuna üzülmediğine emindi
Kim onunla ilgilenmeyen dedeyi düşünürdü ki?
- Aslında evet birazcık üzülmüş olabilirim ama çok değil çünkü onu fazla tanımıyorum.
- Bu konuda haklısın kardeşim bende diğer dedem hastayken üzülmemiştim o şimdi iyiymiş çok şükür Oktayı aradığımda öyle dedi.
Visal kardeşinin kibarlığına şaşırmamıştı
Ondan çok farklı olduğunu hissetti
Oktayın telefonunu hangi ara almıştı haberi bile yoktu.
Visal ise dedelerinin hiç birini umursamıyordu.
İkisi de ölebilirdi zaten yaşlıydılar.
- İki gün sonra okullar açılacak dedem zaten yoğunbakımda sende eve dönmelisin dedi Eymen
Veysel bunu tamamen unutmuştu
-Haklısın okullar başlıyor Visalin eksik bir şeyi kalmış mı diye kontrol eder misin?
- Elbette dedi Eymen senin çantalarınıda kontrol ederim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK ÇÖKTÜĞÜ ZAMAN
FantasyVakit çoktan gece yarısını geçmişti. Etrafı sessizlik kaplamıştı Ne dışarda ne içerde bir ses yoktu. Belki bu yüzden nefes alış verişini duyuyordu. O Visale aşık olduğundan beri gürültülü ortamda bile kalp atışlarını duymaya başlamıştı. Bu aşk...
