You're Better Than Last (Part 1 and Part 2) [COMPLETED]

Part 2

"NO!! Gusto ko syang makita!! Hindi!! Chris!!!" Niyakap na ako ni Andrea pero patuloy lang sa pagpatak ang mga luha ko.

NAKAKAINIS KA!

Ang daya mo! Sabi mo walang iwanan!

Halos isang oras din kami dun.. Nang mapagpasyahan nila Tita na ipa crimate na ang katawan ni Chris..

Hindi ako umalis.. Hinihintay kong makita ang abo ni Chris..

Nang matapos nang icrimate si Chris.. Ay yakap yakap ni Tita ang lalagyan ng abo ni Chris..

Nang iabot sakin ni Tita yun. Agad akong napahagulgul..

Napakalungkot na ng bawat bukas ko..

Kinabukasan.. Nagpamisa para kay Chris.. At nang itatapon na sa dagat ang abo niya.. Napaupo na lang ako dun sa tabi habang umiiyak..

Akap-akap ko ang litrato ni Chris...

Ng makaalis na lahat nagpasabi akong maiiwan muna ako..

Tumayo ako at naupo sa may bato.. Habang yakap ko ang litrato nya.. Ilang minuto akong di nakapagsalita..

Parang ayaw magsink in sa utak ko na di na sya babalik.. At sa puso ko.. Buhay pa sya..

"Chris naman! Napakadaya mo talaga! Iniwan mo ko dito! Ang daya mo talaga! Nakakainis ka! *sniff* Sana masaya ka na. Iniwan mo ko ditong mag isa. Pero kung may isa akong hihilingin yun ay ang.. Sa-sana..nabalik ko yung dati.."

"Yan na ba ang uso ngayon? Ang mang iwan? Alam mo.. I was stupid. Kasi hinayaan kong mawala ka eh. Lalo na sa buhay ko.. Panghabang buhay ka pang wala dito.."

"Naman Chris.. Alam ko mapagbiro ka.. Pero bakit naman tinotoo mo? Hahahaha.. Itong tawa na to? It was fake.. Alam mo namang sayo lang ako tumatawa ng totoo eh."

"I thought. Panaginip lang to.. But i was wrong Chris. I war really wrong.. Bukas na ang alis ko.. Magpapakalayo na ako.. Dito.. Sa lugar kung saan ako nasaktan at bumangon pero nasaktan uli.. Great! Sobra! Galing!!" Tumayo ako saka inilapag ko sa inuupuan ko kanina ung litrato nya.

"Bye Chris.." Sa huling pagkakataon hinaplos ko ung picture nya.

Pag uwi ko agad akong nag impake ng mga damit ko.. Tama ba tong magiging desisyon ko? Ang lumayo?

7am palang dumiretso na agad ako ng Airport. Tutal 9am pa ung flight ko inagahan ko na baka hindi pa ako tumuloy.

I've texted them.

Mula sa pamilya ko hanggang kay Andrea.

Im sorry. But i need this. Babalik ako, but not now.. Maybe in right time..

-end-

Nang nasa states na ako. Nagtrabaho na lang ako. Then tinuloy ko ang pag aaral ko ng college. Since 4th yr college na ako di na ako nahirapan.. Kumuha ako ng course na Business Administration.. At the same time nag trabaho din ako as a Waitress sa isang Restaurant sa New York..

At first mahirap.. Kasi naman masyadong demanding ung ibang costumer dito.. Hanggang sa nasanay ako..

Aral at trabaho pinagsabay ko.. From 9am to 3pm. Aral. Then pag 4pm to 9pm. Nag wowork ako.

Then one time nang papasok ako. May kumalabit sakin.

"Yes?" Napatingin ako sa kanya. Hmmp. Ano kaya to?

"Youre perfect!" He said.

Umiling iling na lang ako.

"I mean. You've perfect as a model."