°Helping the player°

~Κεφαλαιο 32~

Αφού ντυθηκα χάλασα τις πλεξούδες μου αφήνοντας τα μαλλιά μου να πέσουν ελαφριές μπούκλες στους ώμους μου , πήρα το κινητό μου και κατέβηκα κάτω.

(Κλαι.)-Ετοιμη?

-Πανετοιμηηηηη.

(Κλαι.)-Παμεε.

-Κατσε...Πως πάμε?

(Κλαι.)-Α δεν σου είπα?

-Οχι ... Τι πρέπει να ξερω?

(Κλαι.)-Ελα μαζί μου.

Βγήκαμε από το σπίτι και περπατήσαμε σε μήκος του πεζοδρομίου,μέχρι που φτάσαμε μπροστά από ένα αυτοκίνητο σε μια ωραία απόχρωση του μπλε,έμοιαζε με θαλασσι αλλά ήταν λίγο πιο σκούρο. Τυχερός οποίο το έχει.

(Κλαι.)-Σου αρέσει?

-Υπέροχο ειναιι.

(Κλαι.)-Μαντεψε σε ποιον ανήκει.

- θεέ μου δικό σου είναι?!

(Κλαι.)-Ω ναιιι.

-Ρε είναι υπέροχοοο.

(Κλαι.)-Μα φυσικά αφού είναι δικό μου.

-Ωχ θεέ μου τι ψωνάρα.

(Κλαι.)-Εγω φταίω ρε... Δεν έπρεπε να σου πω να πάμε βόλτα έπρεπε να πάω μόνη μου.

Έτρεξα προς το μέρος της και την πήρα μια σφιχτή αγκαλιά.

-Ελα βρε Κλαίρη μου αφού ξέρεις πόσο σε αγαπάωω.

(Κλαι.)-Ναι ουυ.

-Ελα βρε χαζό.

(Κλαι.)-Καλα καλά σε πιστεύω. Μπες μέσα τώρα να φύγουμε γιατί μεσημεριασε.

-Ναι ξαδερφουλα.

Μπήκα χαρούμενη μέσα στο αυτοκίνητο και ξεκινησαμε την διαδρομή για την πόλη.

(Κλαι.)-Που θέλεις να πάμε?

-Εσυ αποφασίζεις. Εγώ την βλέπω κάθε μέρα σχεδόν την πολη ούτως ή αλλως.

(Κλαι.)-Ωραια , ξέρω ακριβώς που θα παμε.

Μετά από κανένα δεκάλεπτο περίπου αφού πάρκαρε η Κλαίρη στου διαόλου την μάνα μιας και δεν είχε πουθενά αλλού να παρκάρει φτάσαμε έξω από ένα πολύ ωραίο μαγαζί.

(Κλαι.)-Εδω είμαστε.

-Ουαου.

Μπήκαμε μέσα και πραγματικά ήταν ένα πολύ ωραία διακοσμημένο μαγαζί και η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ευχάριστη.

(Κλαι.)-Βλεπω κόσμο να ερχετα συνέχεια σε αυτό το μαγαζί και να ανεβάζει stories και ήθελα πάρα πολύ να έρθω.