Lucky (love happens) ON-HOLD

Chapter 7 *Let Me Try

Chapter 7

*Let Me Try

Jelo’s POV

Pauwi na sana ako nang Makita ko si Sab at si Stan na naguusap. Napahinto ako.

I don’t want to eavesdrop pero nacurious talaga ako sa paguusapan nila.

“naaaah. No need for sorry. It had happened. We can’t do nothing about it anymore” sabi ni Sab. Then she smile. But I can feel the pain in her.

Naglakad na siya palayo. Then she seated at one corner

Linapitan ko siya.

“Sab, bat ka umiiyak?” nararamdaman ko ang pagiging fragile niya. Yan ang unang una kong pinapangalagaan. Ang hindi siya mawasak. Ang hindi siya masaktan.

Hindi ko na mapigilan ang sarili ko kaya’t hinagkan ko siya.

Hindi na siya pumalag.

“cge, just spill it out nang mahimasmasan ka.” Hinayaan ko lang siya ilabas ang galit at sakit na nararamdaman niya.

Until

Until

Until

Until

Until

Until

Until

Until

Hindi ko na marinig ang pagiyak niya. I looked at her and she’s already sleeping. Napagod siguro sa kakaiyak. I texted her brothers for them to know that Sab is with me.

It’s late at baka nagaalala na sila sa kanya.

Habang nagddirve ako para ihatid si Sab. Hindi ko parin maiwasang hindi tumingin sa kanya.

“alam mo Sab. Ang ganda mo kahit tulog, kaya nga lalo akong nahuhulog sayo. Kung alam mo lang, nahihirapan din ako sa kalagayan mo. Kung ako na lang kasi eh. Pero Masaya na din ako at bestfriends tayo kahit alam kong hanggang dun nalang yon. Proprotektahan kita sa lahat ng gustong manakit sayo. Physically o emotionally. Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

Kakatawa lang ako eh no? Nagsasalita, eh tulog ang kausap.

*CHUP

Hinalikan ko si Sab sa pisngi.

Sab’s POV

Nakatulog pala ako.

Imumulat ko na sana ang aking mga mata ng marinig ko si Jelo na nagsasalita.

“alam mo Sab. Ang ganda mo kahit tulog, kaya nga lalo akong nahuhulog sayo. Kung alam mo lang, nahihirapan din ako sa kalagayan mo. Kung ako na lang kasi eh. Pero Masaya na din ako at bestfriends tayo kahit alam kong hanggang dun nalang yon. Proprotektahan kita sa lahat ng gustong manakit sayo. Physically o emotionally. Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

hindi ko nanaman alam ang aking gagawin. Para akong isang statwa. Hindi makagalaw.

Hinayaan ko lang siya. Pero sa mga sinabi niya bigla akong napaisip.

“Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

“Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

“Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

“Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

“Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

“Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

“Handa din akong maghintay, mahalin mo lang ako.”

*CHUP

o_O hinalikan niya ako????? Sa pisngi.

Lalu akong nanigas sa posisyon ko.

Ng malayo na ang mukha niya sa akin bigla ko hinawakan ang kamay niya.

“Sab gising kana pala”

Hindi ako nagsalita ni kumibo. Hindi ko alam kung dapat ko ba sabihin at kung tama ba ang naiisip ko.

Nakarating na kami sa aming bahay. Binuksan ni Jelo ang pinto ng kanyang sasakyan.

Jelo’s POV

Nandito na kami ni Sab sa bahay nila.

Papasok n asana siya.

“a-ah Sab?”

“oh bakit? Salamat sa paghatid ah? Atska sa pagcomfort”

“ah ayus lang yon. Ahm”

“oh?”

“yu-yung tungkol sa sinabi ko dati?”

“anung meron?”

“wag mu na munang isipin yun. Basta I’m here as your Bestfriend. Wag mu isipin mga sinabi ko. Forget about them.” I smiled but it faded right away.

Papasok n asana ako ng sasakyan.

“Jelo?!” huh? Tumingin ako saknya and gave her a confused look.

“Goodnight!”

“yea. Goodnight” with that I step up my right foot on the car para sumakay na.

“a-and Jelo. Pagaaralan kong mahalin ka. Let me try”

Hindi ko alam ang isasagot ko. She just gave me a quick smile and she ran towards their door.

With that my good day end.

[A/N] I KNOW ANG LAME NG UD KO. TAPOS ANG TAGAL PA BAGO MAGUPDATE. 

ANYWAYS! 12 DAYS FROM NOW HELLO SCHOOL NA! PERO BAKA MADALAS NA AKO MAKAPAGUD THANKYOU SA EVENING SCHED KO.