UMUT'DAN
Ediz kucagımda adamlarımdan haber bekliyordum.Ediz bugün hiç aglamamıştı sadece bakıyordu gülmüyordu bile Beyza ve Tunada yanımda oturuyordu.Etrafa sessizlik hakimdi.Telefonumun sesiyle irkildim.Baktıgımda selim arıyordu.
"alo"
"nasıl yani"
"hangi hastane"
"durumu nasıl"
"tamam ben gelene kadar sakın başından ayrılmayın"
Telefonu alıp hemen kalktım Edizi Beyzaya verip montumu aldım ama Beyza soru sormadan durur mu?
"Umut nereye"
"hastaneye"
"noldu bulmuşlar mı nasılmış"
"intahar etmiş simdi hastanedeymiş durumu iyi degilmiş"
"bende geliyorum"
"Ediz?"
"oda geliyo"
Hep beraber arabaya binip yola koyulduk korkuyordum hadi bisey olursa kesin ordan kurtulmak için yaptı ama o Cenk piçine bunun hesabını sorucam hergün ölmek için yalvaracak.Hastaneye gidince Hemen doktoru buldum.Kapıyı çalmadan içeri dalınca doktor ilk başta paniklesede sonra oturmamızı söyledi bizde hemen oturduk.
"Hayalin durumu nasıl?"
"aslında şuan bisey söylemek mümkün deil ama durumu iyi deil"
"nasıl yani"
"yani bıçak midesine gelmiş ve daha bi kaç organa daha yaşaması..."
"o yaşayacak"
"herşeye.."
"hazırlıklı falan olmuyacam anladınız mı o yaşayacak onu yaşatacaksınız"
Bagırdıgım için Ediz aglamaya başlamıştı.Tuna hemen Edizi alıp dısarı çıkacaktı ki içeri birden bi hemşire girdi.
"Doktor bey Hayal hanım"
"nolduu"
"Nabzı durdu..Acele edin"
Hayır o ölemezdi oğlumuzu ve beni bırakıp gidemezdi herkez etrafta kosustururken ben bi tür transa geçmiştim ne konusabiliyordum nede hareket edebiliyordum yaptıgım tek sey aglamaktı.Ben Umut Hanberal aglıyordum hemde bi kadın için.Hemsirenin dedikleri hala beynimde yankılanıyordu.
NABZI DURDU
ACELE EDİN
HAYAL
NABZI
O ÖLÜYO
ve sonrası karanlık....
BEGENDİNİZ Mİİİİ?
YOU ARE READING
ZORAKİ KOCA
Romancesizi aşka sürükleyecek bir roman...İlk başlarda zorla olan ama sonradan ikisininde birbirine deli oldugu bir aşk okumanızı tafsiye ederim..
