Not His Man

Chuchu 7

Tumingin siya kaagad ng marinig ang mahinang tawa ko. "Are you laughing at me?" She hissed.

Iwinagayway ko agad yung dalawa kong kamay sa harap niya. "No. I didn't mean that." Nakangiti kong sabi.

Inirapan muna niya ko bago ipinagpatuloy ang pagkain. She really amazes me when she didn't suppress her true feelings and thought. She shows me various of emotions.

Nang tapos na siya ay tatayo na sana ako para magligpit pero hinawakan niya ko sa kamay. "We'll talk."

Umupo naman ako at tumingin sa kanya. "Anong paguusapan natin?"

Uminom muna siya ng tubig na nasa tabi niya. Then, sumeryoso ang mukha niyang nakatingin sakin. She's showing me her other side now, her dominance.

Napaayos ako ng upo. She crossed her arms. "We'll put it this way. I'll ask you and you will answer me the truth and only the truth." She lowered her face hanggang sa magkatapat kami. "Then, vice versa." She whispered at bumalik na sa dating pwesto.

I nod my head. "Sure, ladies first." I said and then she smirked.

"You mean, you first." She teasingly said. I rolled my eyes then she chuckles.

"Okay. Bakit hindi ka kaagad umuwi kahapon nung pinapauwi na kita? You're defying me again." She said.

I answered. "May nakalimutan lang ako kaya I came back but when I'm about leave again, nagulat na lang ako ng biglang may pumasok na fafa."

She arch her brow. I continue. "So, why did he came here?"

Sumimangot naman siya. "He's here to bug me about the wedding."

I nod my head. Ikakasal na pala siya.

"Am I invited?" I asked then she hissed and form her hands into fist. May Mali ba kong nasabi?

"Walang ikakasal." She said sternly. Nilapit niya ang mukha niya sakin. Napakurap naman ako. "You know, I want you. So why would I marry him?" She asked habang bumabalik sa pagkakaupo.

Napatikhim naman ako. Napakastraight-forward talaga ng babaeng to! I sighed.

"I have a boyfriend." I said the truth. "I'm gay, Wynette. You can't love me."

Napatawa naman siya, iyong nangiinis. "So what? Does the fact of you gay changes the whole idea that you're still a man?"

Tumayo na ko at isa isang nililigpit ang pinagkainan niya. Hindi ako sumagot dahil hindi ko alam kung anong isasagot sa kanya.

Nakita ko naman siyang nakapameywang sa harap ko. "Just don't pretend in front of me, Dmitri. You know I already knew it, diba? What's the point of hiding? I'm not judgemental. Do you think I am?"

Tumigil muna ako sa ginagawa at hinarap siya. "No, I didn't think of you that way. I just need to maintain my image."

"What? Para pabalikin ka na ng daddy mong nagtaboy sayo palayo?" Sabi niya na ikinagulat ko. Tss. Why would I? I should've known.

"You background checked me, do you?" I asked.

"Of course, you're working for me. I need to know you." She answered back.

"So, alam mo na ding, matagal na kami ng boyfriend ko kaya kalimutan mo na lang yang nararamdaman mo sakin. You don't deserve me." I said pagkatapos ay tumalikod na. Wala na kong planong pahabain pa ang paguusap namin ng ganito.

Habang naghuhugas ako ng mga pinggan, nakatayo lang siya sa gilid ko at minamataan ang bawat galaw ko.

"You're hurting me, Dmitri." She whispers. I don't look at her nor answer her. I just sigh.

"I'm not telling you to unlove your boyfriend nor change to be a straight man." Sabi niya. Hindi ko pa rin siya pinapansin. Hanggang sa hindi na niya siguro nakayanan, binatukan niya ko. Tiningnan ko siya ng marahas. Ang sakit nun ah!

"Wag kang O.A bakla. I'm still your boss here, baka nakakalimutan mo. You can't just ignore me like that." Nanggagalaiti niyang sabi habang hinahampas ako kaya napatigil ako sa pagpupunas ng mga pinggan at hinarap siya.

As I held her both hands. Tiningnan ko siya. "You'll just end up hurting yourself more, Wynette. You still don't know me at all."

Nakipagsabayan naman siya ng titig sakin. "Then let me. Let me know who really is Dmitri Lewis." She said. Napabuga naman ako ng hangin. She's really stubborn.

Umiling ako at tsaka inayos na ang pagkakalagay ng mga pinggan. Nakasunod naman siya sakin. When I'm going to the sala para magwalis eh nakabuntot din. Akala ko ba siya yung boss, ba't siya sunod-sunuran sakin ngayon?

"Don't you have any plan on going to work today?" I ask her habang inaayos yung vacuum cleaner. Bigla naman siyang nag-indian sit sa harap ko.

"I'm not going anywhere." She stubbornly utter habang nakacrossed arms. Naman oh! Kalerkey!

"Ano ba, Wynette! Lahat sila nagtatanong na kung bakit hindi ka pa pumapasok. 2 days na." I said irritatedly at hindi ko naiwasan tuminis ang boses ko na ikinangisi naman niya.

"What? You want me to act normal, right? I'm being me here, duh!" Sabi ko habang pinagtulakan siya paalis doon.

Tumayo naman siya at kaagad na lumapit sakin. "But that won't be too long." Sabi niya pagkatapos ay naglakad palayo.

"What do you mean?" Pasigae kong tanong. She looked back at me.

"I'll make you mine. And not his man."

What? She's crazy! Tiningnan ko siya ng masama but she just smirks at tinalikuram ulit ako.

I closed my fist. "Tsk. Don't think highly of yourself, de Lamartine."

Isang buwan na ko sa ilalim ng puder ng nagiisang anak ng mga de Lamartine. Ang pamilyang may kasalanan kung bakit namantay ang nanay ko. And I've known from the start kaya ako pumayag sa offer niya that night in the bar na magtrabaho sa kanya, ang buhay ng babaeng to ang kapalit sa buhay ng mama ko.

I looked at their family picture. They're sitting in a throne, her father in the middle at sa magkabilang gilid ay siya at ang kaniyang ina. I puffed an air.
She shouldn't love me. Not just I can't love her back because I don't want history to repeat itself.

Nagpatuloy na ko sa paglilinis ng tumunog ang cellphone ko. Sinagot ko kaagad ito without looking at the screen.

"Babe!" Masigla kong sabi pero isang malutong na mura ang narinig ko sa kabilang linya.

Then, I stand there like a burning candle slowly melting.