"Forcedly" Married

Chapter 36.a -- Bati na ba tayo???

"Ay, teka. Nanjan na ata sila Mama sa baba eh... Wait lang ah, check ko lang." tas bumaba na siya.

Tas bumangon naman ako para mag isip, kung sasabihin ko na ba sa kanila na ok na ko, na naalala ko na ang lahat o magkukunyari parin akong may amnesia at gusto ko si Bryan? Teka lang ah, may isisingit lang ako. Nung nag kaamnesia ako, nung kasama ko si Bryan kapag lumalabas kami or nagkikita, lagi siyang nagsosorry sakin kahit na wala naman syang ginagawang masama.

"I'm so sorry for what i've done. I'll change for the better, i promise..."

"But why are you always apologizing like that to everytime we're together? I can't understand."

"Basta, you'll know why kapag bumalik na ung alaala mo..."

See? I feel like he's a better person now. A changed Bryan has come! He always protects and cares for me everytime na lalabas kami. I enjoyed being with him eversince nung nagka amnesia ako at parang unti unti na ring nawawala ung galit ko para sa kanya. I feel very comfortable around him not like in the past.

So, nakapag decide na nga ako at ang desisyon na napili ko is mag sasabi nalang ako ng totoo kasi baka makonsesya lang ako kapag nagkunwari pa ako. Ayoko ng ganun, na sinusuyo suyo ka ng conscience mo kasi alam niyang mali ung ginagawa mo. Bumaba na rin ako to check out the happenings sa kanila.

"Oh Babe, kaya mo na ba? Hindi na ba masakit ung ulo mo?" tanong ni Zyren habang papalapit sakin.

Tinarayan ko lang siya tas pumunta ako kila eomma para yumakap.

"Eom-ma! Bogo shipeosseo!!! jal jinae? Tim-eun eodi? (MAma! namiss ko kayo!!! Kamusta na? Nasan si Tim?)"

"Na (Ako)?" tas lumabas si Tim sa likod nila Mama.

"Ya, jal jinae? (wuy, kamusta na?)" sabi ko habang nakayakap sa kanya.

"Noona, jal jinaemotaess-eoyo... (Ate, i'm not well...)"

"Bwo? Jeongmal? Waeyo? (What? really? Bakit naman?)"

"Mullon! na bogoshipeoyo! (Syempre! Namiss kita eh!) " tas nag aegyo siya. wah~! un ung nasa photo. >////<

"ya, geumanyo. Neoneun jeongmal neomu kwiyowo... (Hey, stop it. You're really very cute...)" tas tinignan ko sila eommeoni. Ung mga in-laws ko tsaka si Lolo Jiro. Lahat sila nakatingin sakin kaya nilapitan ko na rin...

"Annyeonghaseyo eommeoni, abeoji, harabeoji, jal jinaeseoyo? ( Hi mama, papa and lolo, how're you?)" tas niyakap ko sila isa isa. They looked so surprised yet happy at the same time.

"Bumalik na? Naalala mo na lahat?" tanong ni eommeoni.

tas lahat na sila lumapit sakin para marinig ung sagot ko.

"Ah... Eh... Opo. Bumalik na po lahat, naaalala ko na lahat."

Then everybody cheered except for Zyren. Nakangiti siya pero halata na kinakabahan na siya. Ahahahah!!! Humanda ka sakin, Zyren!!! Buwahahaha!!!

"O sige since na may good news na dumating, let's eat and talk about your trip na..." sabi ni Lolo Henry. tas aun, all of us sat on the chairs then started to eat. Wow, ang sarap talaga magluto ni Manang!!! Daebak (The best)! Tumingin ako sa kanya tas nagthumbs up ako wo show na nasarapan ako sa luto niya.

Hindi ko pinapansin si Zyren kahit na nasa tabi ko lang siya. He's doing all that he can para lang pansinin ko siya pero hindi siya nagsucceed. In the end, tumahimik nalang siya tas nakinig na kami sa sasabihin ni Lolo Jiro.

"Ok, 3 days nalang bago ung trip niya to motherland at naghanda na kami ng mga pupuntahan at pag iistayan niyo dun for 5 days..."

"Wow, field trip for 5 days??? By the way, magkano po ba ang naabot ng fee, LOlo?" tanong ko.