Her başlangıç belirsizdir ve belirsizlikler değil midir bizi vazgeçiren, ama çıkmaktan vazgeçemediğimiz yokuşlarımız bir de savaşlarımız vardır hepimizin..
Her şeyi unutup devam mı etmeli yoksa her saniyesini hatırladığım o anların intikamını mı alm...
ÇIĞLIKK !!! Herkes çığlığın geldi yöne doğru baktı. Gördüğümüz şey sonrasında Klaus beni bırakıp o yöne doğru koşmaya başladı. İnanılmaz bir karmaşa oluştu. İnsanlar çığlık atıp çıkışa doğru koşmaya başladı. Ben donup kaldım. Yeniden o yaratıkları görmek beni babamın öldüğü güne götürmüştü galiba.. Bu yaratıklar hakkında tek bildiğim kalbinden vurmazsan ölmedikleriydi. Kendimi toplamam gerektiğinin farkındaydım. Nina yı aradı gözlerim. Çığlığın olduğu tarafa daha doğrusu Klaus un olduğu tarafa doğru koştum. Klaus yaratıkları tek tek öldürüyordu. Bense hala çığlığı atanın Nina olduğunu düşündüğümden ona bakınıyordum. Tam koşarken elbisem takıldı yani ben öyle sandım.. Nina elbisemden tutmuştu. Hemen eğildim. Nina ölmek üzereydi. Neredeyse 3 yerinden ısırılmıştı. Zar zor nefes alıp veriyordu. Göz yaşlarıma hakim olamadım. Buraya geldiğimden beri ilk defa yaşadığım bu olay, ilk ve tek arkadaşımın ellerimin arasında son nefesini veriyor olması.. Zaten güçlü bir insan olamadım hiçbir zaman belki de güçlü olmak istemedim. Ama bunları kaldıramazdım.. Nina konuşmak için çabaladı fakat hiçbir şey diyemeden gözlerini yumdu. Nefes alıp almadığını kontrol etmek için titreyen ellerimi burnunun altına götürdüm. Hayırr! Şimdi olamaz. Böyle olamaz. Yaşamak zorundasın Nina! Beni bırakamazsın. Düşünmek zorundaydım bir şeyler bulup onu kurtarmam gerekiyordu. Bunları düşünürken aklıma kütüphanede okuduklarım geldi. Rick bir avcıydı ama özel yeteneği vardı. İnsanlara dokunarak onları diriltebiliyor ya da öldürebiliyordu. Ayağa kalktım. RİİİCKKKKK!!! Dakikalarca bağırdım. En sonunda yanıma geldi. "Rick yardımına ihtiyacım var. Nina yani arkadaşım ölüyor, -kısa bir sessizlik- öldü." "İyi de ben sana nasıl yardım edebilirim Kate. Görmüyor musun insanlar kaçıyor. Ölmüş biriyle uğraşmak yerine ölmemiş insanlara yardım etmem gerek. Önceliğim bu. Yoksa hepimizin arkadaşından bir farkı kalmaz.."
( Böylesine bir düşünce saçmalıktan başka bir şey değil. İnsanlar bu kadar acımasız olmak için çabalıyorlar mı yoksa böyle mi doğuyorlar? )
"Rick şu anda senden başka kimse yardım edemez bana. Senin özel yeteneğini biliyorum!! Lütfen.. Çaresizim görmüyor musun?" "Biraz daha seninle konuşmaya devam edersem beraber öleceğiz. Peki tamam! Onu burada bırakalım. Cesedi soğumadan gelip istediğin şeyi yaparım. Ama şuan yardım etmem gereken insanlar var." "Ya döndüğümüzde çok geç olursa?" İnsanları yalvartmak o şişkin egosunu tatmin edicek galiba. Ama umrumda değil. Arkadaşımın yaşamasını istiyorum.. "Yalvarırım şimdi yap.."
Rickin bakışları seni biraz daha yalvartırdım ama vaktim yok der gibiydi. Sadece bir an önce bitmesini istiyorum. Bu lanet durumdan kurtulmak..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rick elini Ninanın alnına koydu. Bazı kelimeler söyledi. Ne anlama geldiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Mikael in bize doğru geldiğini gördüm. "Ninayı bana bırak, onu revire götüreceğim. Merak etme.." dedi sessizce. Kabul ettim zaten onu emanet edebilceğim başka kimse yoktu. Ninanın elinden öptüm ve tekrar koşmaya başladım..
