Yüreğimin Zarif Acısı

2.Bölüm

Üzmesinler.
Şu hayatta en çok gülüşünde kırgınlık taşıyan insanları üzmesinler.
Kendi dertlerini unutup başka insanların durumuyla ilgilenen insanları üzmesinler.
İnsanların defalarca yaptığı hataları affeden insanları üzmesinler.
-OğuzhanÇelebi

______________

Dert nedir sizce?
Türlü türlü cefa mıdır?
Önce dertten bahsedelim.
Hasılı dert taşımakta zorlandığın fakat seni olgunlaştıran yol göstericidir.
Peki dertler nedir?
Allah'ın seni imtihan ettikleri ve senin imtihan oluşun başkalarında.Ufak tefek sorunlar dert değildir.Onlar hayatın gerçekleridir.
İnsanların bencilliğini gör,sabırsızlığını gör.Ne kadar gönlünden verirsen o kadar ezerler doğru.
Lakin senin verdiğin yine senindir.Sana yapılan her bir cefa aslında onların kendilerine yaptıklarıdır.Demek ki herkes yaptığıyla sorumlu.İyilik etmek peygamber vazifesidir.
Gönüller'e girmek peygamber vazifesidir.
Kalbini daraltma.
Her can ektiği ve biçtiğiyle mesul bu dünyada.
Yorulduysan dilini de yorma.
Allah var,O ne güzel vekildir.Rahmetini esirgemeyendir.
Affedendir.
Sen,O'nun yolunda daim ol,O senin bağını gülistan eder.
-birgüzeladam-

Okuldan çıktıktan sonra kitapçıya uğramayı unutmadım.Şimdi de sıcak kakao ve simitle beraber kitap okuyordum.
Daha yeni okuduklarım internette takip ettiğim adamın sözleriydi.
Kendimden bir parça buluyordum böyle şeyleri okuduğum vakit.

Her can ektiği ve biçtiğiyle mesul bu dünyada.

Masamdaki telefonum çalınca kim olduğuna baktım.
Derin bir of çektim.
Abim...
Bilmem kaçıncı defa arayışıdır,onu daha fazla sinirlendirmemek üzere telefonumu tuşlayarak aramaya cevap verdim.

"Efendim abi?" Dedim.

"Telefonlarıma neden cevap vermiyorsun Gözde?" Diye tısladı.

"Şeyy....-"

"Neyy?"
"Kitapçıdayım." Dememle sonlandı konuşmamız.
Her insan gibi bende yalnız kalmak istediğim zamanlar yaşıyordum.

Ağabeyimi boş verip okumaya devam ettim.

"Üzülme! Bir yandan korku bir yandan ümidin varsa iki kanatlı olursun.Tek kanatla uçulmaz zaten.Sopayla kilime vuranın gayesi kilimi dövmek değil kilimin tozunu almaktır.
Allah sana sıkıntı vermekle tozunu kirini alır.
Niye kederlenirsin?
Taş taşlıktan geçmedikçe parmaklara yüzük olamaz.Yüzük olmayı dileyen taş,yontulmayı göze almalıdır."

Ve karşımda iki polisin durmasıyla bitirmiş bulunuyorum şimdilik okuduğum kitabı.
İkisi de bana tepeden bakışlar atıyorlardı.
İki poliste kollarını birbirine geçirmiş bana bakmakla meşgüllerdi.

Ben ise bıkkınca simitime bakıyordum.Etrafımdaki insanlar durmuş şimdide bana bakıyorlardı.
Her zaman olduğu gibi.

"Gözde...,"dedi kendisini çok iyi tanıdığım polis."hadi."

Kitabımı çantama yerleştirip kalktım.
Geçerken bir kaç teyzenin,"Yazık temiz yüzlü birine benziyordu" yada "kim bilir ne yaptı?" Dediklerini duydum.Sorun değil zaten alışıktım.Dışarı çıkıp arabanın önünde durdum.
Arabaya da oturduktan sonra alınarak Furkan abiye seslendim."O abime söyleyin bir rahat versin.Neden beni bir dakika yalnız bırakmıyor ya? Ayrıca işiniz gücünüz yok mu sizin? Sizi müdürünüze şikayet edersem şaşırmayın,ona göre!"