°Helping the player°

~Κεφαλαιο 29~

-Σκασε ηλίθια.

Περπάτησα μέχρι το δωμάτιο μου που έχω ένα πακέτο χαρτομάντιλα και αφού τα πήρα περπάτησα μέχρι την κουζίνα για να πάρω και καμιά σοκολάτα.Η αλήθεια είναι ότι τώρα τελευταία δεν πολυτρωω σοκολάτες οπότε δεν αγοράζουμε πολλές αλλά παίρνω 1-2 σε περίπτωση ανάγκης.Ανοιξα το ντουλάπι έπιασα τις δύο σοκολάτες και πήγα ξανά στο σαλόνι.

-Και τώρα ξεκινα...

(Κλαι.)-Λοιπον θυμάσαι καθόλου τον Πέτρο , το παιδάκι που έμενε απέναντι από το γυμνάσιο .

-Οχι.

(Κλαι.)-Ελα μωρέ το παιδάκι που ερχόταν συνέχεια σπιτι μου και κάναμε πολύ παρέα...Τον έχεις δει ...Ερχόταν σε κάθε πάρτυ μου.

-Δεν μου λέει κάτι.

(Κλαι.)-Ωχ θεέ μου έχω μπλέξει με ηλίθια.Ενα ξανθό παιδάκι με έντονα χαρακτηριστικά στο πρόσωποοο.

-Εντονα χαρακτηριστικά;

(Κλαι.)-Ειχε φακίδες .

-Τωρα που είπες φακίδες κάτι εικόνες μου έρχονται στο μυαλό.

(Κλαι.)-Ωραια ωραία.

-Τι με αυτόν;

(Κλαι.)-Με τον Πέτρο ήμασταν φίλοι από μικρά. Όταν μετακομισα δεν σταματήσαμε να μιλάμε και να βρισκόμαστε και συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα.Πηγαμε μέχρι και στο ίδιο πανεπιστήμιο. Κάποια στιγμή λοιπόν άρχισα να έχω αισθήματα για αυτόν. Ήταν τόσο καλός και γλυκός ήταν αναμενόμενο. Δεν του το είπα το άφησα να περάσει. Μέχρι που κάποια μέρα ενώ καθόμασταν σε ένα παγκάκι σε ένα πάρκο μου έπιασε το χέρι και μου είπε ότι πρέπει να μιλήσουμε. Εγώ τρόμαξα , πίστευα ότι θα ήθελε να μην μιλάμε ή κάτι τέτοιο και άρχισα να αγχώνομαι.

Throw back...

(Πετ.)-Πρεπει να μιλήσουμε Κλαίρη.

Είπε και έπιασε το χέρι μου. Άρχισα να ιδρώνω το χέρι του έκαιγε το σώμα μου αλλά στην σκέψη ότι μπορεί να θέλει κάτι σοβαρά φοβόμουν.

-Εμ ναι...Τι θέλεις να πούμε.

(Πετ.)-Ειμαστε...10+ χρόνια φίλοι κάνω λάθος;

-Οχι κάπου τόσα ήμαστε.

(Πετ.)-Εχουμε ζήσει τόσα πολλά μαζί.Εφηβικους έρωτες,αγάπες , τα πάντα. Έχουμε μοιραστεί στιγμές χαράς και λύπης.

-Που το πας Πέτρο.

(Πετ.)-Κλαιρη...Εδώ και ...πολύ καιρό...Έχω ...

-Τι έχεις;

(Πετ.)-Εχω αρχίσει να αισθάνομαι πράγματα για σένα...Με όχι και πολύ φιλικό τρόπο.