VAZGEÇEMEM

1.Bölüm (VAZGEÇEMEM )

Karanlığın hiç aydınlatan bir çıkışı varmı? Benim karanlığımın çıkışında aydınlı varmı ya da o karanlığımın sonu varmı?

Ben bu soruları kendime 2 yıl önce ailemin beni yanlıź  bırakmasıyla  onlar beni 14.06.2010 yılında bu lanet tarih beni karanlığa gömen tarihti.

Dayanamıyordu onlarsız yaşayamıyorum ben insanlardan farklıyım herkez seslice ağlarlar ,bense içime atıp üstüne tuz basıp ağlıyorum nedeni yalnızlığım.

Kalkıp rutubetli odanın için de çürümeye durmuş dolabımı açtım. Rafları aşağıya doğru eyilmiş olan Raflarımdan kot yırtık pantolumu ,gri tshirtümü, üstüne siyah kapşonlumu giydim spor ayakkabılarımı  giyip sırt çantamı alıp evin kapısını kapatıp çıktım.

Bu sefer aramadı. Acaba başına bişey mi geldi .ah ne diyorum ben . Beni devamlı rahatsız ediyordu neden simdi armadı  diye düşünürken telefonum titremesi dikkatimi çekti.

"Alo"

"Ne var "

"Bir seferde şu telefonu sevgilim diye açsan "sesi her zamanki gibi sert ve soğuktu benim de çok iç açıcı olduğu söylenemez.

"Haydaa gene aynı konu sana yüzler ce kez dedim ben seni  sevgilin yada bildiğin kızlar gibi değilim, neden benden uzak durmuyorsun, neden hep çevremdeki erkekleri dövüyorsun "

Telefonun arkasından oflama sesi geldi .

"Bende sana anlatmaktan bıktım benim olan bana ait olan kişiye kimse bakamaz,dokunamaz,ama sen anlamamakta direniyorsun . "

"Seni  bir    kere bile görmedim o yüzden bunu önceden demem gerekiyordu bundan sonra,telefonlarına cevap vermicem . Akşam yatarken varlığını hissedip beni boşa umutlarla dolduruyorsun , gezen bir ölü seni mutlu etmez şimdi bidaha beni arama hadi sana eyvallah ." Diyip  telefonu kapattım.

Annem benim hep doktor olmamı istemişti bense onlar ölünce hiç çalışamadım sınıfta kaldım 12 sınıf öğrencisiyim.
İş aramam gerekiyor bir evde yatılı hizmetçi olabilir bilmiyorum .

Asım amcanın bakkalın önüne geldim .

"Asım amca günaydın "

"O hatırlandım, nerdesin  sen kız Asya "

"Asım amca özür dilerim valla evden çıkmıyorum okullar başlıcak  artık sık sık konuşuruz, bana gazete verirmiş? "

"Gene mi iş arıyorsun sen gene alıcan bi gazete sonra Arıcan iş bulamacan ama ben sana iş buldum ."

"İŞ mi ,gerçekten mi ? Ama ne işi ki "
"Temizlik yaparmisin ama yatılı "

İşte tam istediğim haber "yaparım amca sen bana adresi ver"

Elime adres yazan kağıdı uzattı. Adresin olduğu yere giderken otobüse binmem gerekiyor.

Otobüsün oldu yere gittim . 10 dk sonra ev demek yalan olur villanın önüne geldim .
Kapıda bir sürü koruma var dı.

Acaba bu evdeki kişi kimdi ve ne iş yapıyordu ?😕
Kapıdaki korumalar beni görünce biraz farklı baktılar aralarından biri telefonu açıp uzağa gitti .

"Şey ben iş ilanı için gelmiştim "
"Tabi buyrun içeri "

Çok naziktiler .

BURAK'IN AZINDAN

annemi özledim. Onun yokluğu benim canımı yakıyor. O öldükten sonra okulda öğretmenliği bıraktım. O günü hala hatirliyorum 14.06.2010 bu beni annemde ayıran gün bu günden nefret ediyorum yani  aynı zamanda seviyorum o gün annemi defnederken bir aile ölmüştü  kız sadece mezara koyulan kişilere bakıyordu . Kız diyer kızlardan farklı yılışık değil katı sert gibi duruyordu.