RÜYA

Rüyanın Hazin Sonu

Üvey annemin bütün uğraşlarına rağmen hala uykumdan uyanmadım. Ama son "alya hanım" diye seslendi. Uyanırkenden tepemdeki sinirli kadın gözlerimde beliriverdi. Bende ne olduğunu beni sabahın 7:30 'unda uykumun en önemli yerinde uyandıracak kadar önemli ne olduğunu sordum. Hadi kalk babanla abin kalkmadan kahvaltıyı hazırla dedi. Bende sen napıyosun gülayşe dedim diye bana hakaret yağdırmaya başladı . Ben size küçüklüğünüzden belli bakıyorum , hem benim evimde yaşıyorsunuz hemde bana bağırıyorsunuz dedi. Yeter tamam deyip kahvaltıyı hazırladım ve işe gitmek için en yakın arkadaşım ve tek arkadaşımı bekledim her sabah gelip beni kapıdan alan kardeş gibi büyüdüğümüz hatta onu kardeşimden bile çok sevdiğim o arkadaşım sevda gelmişti bile. Huzurla kahvaltı bile yapamadığım o evden çıkmak için dört gözle bekliyordum. Gidip üzerime birşeyler giydim ve işe hazırdım. Fakat benim abim olacak o adam Atıf benim üzerimdeki kıyafetleri beğenemediği için bizi mahallenin sonuna kadar takip etti. Sonunda bizi durdurup eve dönüp üzerimdekileri değiştirmemi söyledi. Bende değiştirmemeye ısrar edince ya bemimle eve dönüp üzerini değişirsin yada mahallenin ortasında ibret olsun diye ağzını burnunu kırarım deyince eve dönmek zorunda kaldım. Üzerimi değişip işe gittim. Kalbim o kadar bir temiz ki işlediğimiz kıyafet mağazasının sahibi Demir Emsarmış. Mağazayı ziyarete geldi. Ben onu görünce kalbim yerinden çıkıyordu resmen ama o beni görmemezlikten geldi. Benim gibi bir kıza neden baksın ki? Şimdi onun benden bin kat güzel ve zengin olan bir kız arkadaşı vardır diye düşündüm. İş çıkışı mağaza müdürü beni ve can dostum sevdayı yanına çağırdı bize iki tane davetiye verdi. Ve bu davete kendinin çok isteyipte katılamayacağını söyledi. Onun yerine bizim katılmamızı rica etti bizde kıramaddık ve gittik.
İşte o defile gecesi hem hayatımın en kahrolası gecesinin başlangıcıydı. Hemde en mükemmel rüyamın gerçekleştiği o geceydi.