Isang notorious na haunted house. Isang kaso ng demonic possession.
Ang grupo ng paranormal experts na sina Father Markus na exorcist, Hannah na psychic at Jules na parapsychologist ay naglakbay tungo sa isang maliit na bayan sa Quezon Province up...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Welcome!" bati ni Mayor Arteza.
Prinisent ng alkalde ang interior ng Anlunan Residence sa mga kakapasok pa lang na sina Jules, Hannah at Hepe.
"Ang famous Anlunan Residence ng Quezon Province! Also known as ang Bahay na Bato!"
Napatingin din ang ibang mga bisita na nauna roon: dalawang 30-something na mag-asawa na may-ari ng Honda Civic at grupo ng limang 20-year old college students, tatlong mga lalaki at dalawang mga babae, na may dala naman ng Starex. Natuwa sila nang makita si Mayor. Namukaan kasi nila ito dahil sa mga billboards ng mayor sa bayan, at mga election posters na hindi pa natatanggal sa mga pader-pader simula noong nagdaang eleksyon. Kinawayan sila ni Mayor, all smiles. Tapos ay sumenyas siya kay Karen.
Naglakad si Karen sa gitna.
"My name is Karen. I'll be your tour guide," pagpapakilala niya.
"Ang Anlunan Residence ay itinayo noong 1924," paumpisa ni Karen habang pumalibot sa kanya ang mga bisita, "Ng arkitektong si Crisanto Maranan para sa pamilya ni Santiago Anlunan, isang mayamang negosyante."
Ito ang nagbago sa loob simula noong i-acquire ni Mayor ang bahay na bato at noong huling tumuntong dito ang pamilya Trajico anim na taon na ang nakalilipas: Malinis na ang loob. Habitable. Nang matanggal ang makakapal na agiw at lumot ay kita na ang luminous na bato ng dingding at sahig, ang kahoy na kisame, beams at poste at ang hagdan tungo sa second floor na kanilang binarnisan. Ang mga kasangkapan at furnitures na naiwan pa ay minendahan at ibinalik sa dating mga puwesto. Nagdagdag lamang ng mga ekstrang upuan at sala set para sa mga bisita.
Ang iba pang idinagdag ng mayor ay mga framed pictures na may kinalaman sa bahay at panahon nito. Mga nakalap niyang black and white photos ng bahay, ng mga taong nanirahan dito, maging ng arkitektong nagdesign. May litrato rin ng mga sundalong Hapon noong giyera at mga Pilipinong bihag. Lahat ng ito'y naka-hang sa pader at may kasamang impormasyon.
May pinagawa rin si Mayor na mga souvenirs na kanyang ibinebenta. Brochure na may brief history ng bahay na bato, postcards at t-shirts. Ito'y bukod pa sa entrance fee na P100 each. Bago pumasok ay magbabayad sana sina Jules at Hannah, pero tinanggihan ito ni Mayor at sinabing "its on the house." At tumawa siya dahil double-entendre raw iyon.
"Noong Japanese occupation ng WWII, inevacuate ng mga Anlunan ang bahay at ito'y ginawang headquarters ng mga Hapon," sabi ni Karen habang paakyat ng hagdan tungo sa second floor kasunod ang mga bisita.
Naka-ready na ang mga cellphone cameras at dslr ng mga bisita at nagsisipagkuhanan na ng mga litrato. Isa na si Jules.
"Ang second floor ay may family room, limang kuwarto at dalawang bathroom."
Tumuntong sila sa family room, na malaking sala na may kahoy na mga upuang gawa sa rattan, lampshades, flower vases at nagiisang rocking chair. Ang master bedroom ay may malaking sinaunang kama na may mga poste, dresser at antigong kabinet.
