၂၃
ပန္းပြင့္သတို့သမီး
အပုိင္း (၂၃)
"မယ္မယ္ "
ပင္းပင္းက ၀မ္းသာအားရနူတ္ဆက္ကာ ေျပးဖက္လိုက္သည္။ ႏြီ၀ါးလည္း သမီးေလး မ်က္နွာကို ႀကည့္ကာ စိုးရိမ္တႀကီးနွင့္ေမးလိုက္သည္။
"သမီးေလး ပင္းပင္း။ သမီးေလးပါးက ဘာလို႕ေယာင္ေနရတာလဲကြယ္။"
ျပည္ထဲေရး၀န္ၿကီးက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ စကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
"မင္း ဘာေတြေမးေနတာလဲ။ သမီးက မေတာ္တဆ ထိခုိက္မိလို႕ေပါ့။ မင္း အရင္တုန္းကလိုပဲေပါ့။ ခဏခဏ ထိခိုက္မိတာေလ။ ဘာထူးဆန္းေနလို႕လဲ။ သမီးပင္းပင္း.. သမီး အိမ္ေရွ႕မင္းသားရဲ႕ စိတ္ ကို ရေအာင္ဖမး္ဆုပ္ဖို႕ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ သမီးရဲ႕ေနရာကိုလိုခ်င္လြန္းလို႕ အမတ္သမီးေတြ၊ စစ္သူႀကိးသမီးေတြ တန္းစီေနတာ။ မင္းသားကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ စည္းရံုးပါ။ နည္းနည္းပါးပါး ရိုက္ခံ၇ တာကို စိတ္ထဲမွာ မထားနဲ႕။ ေလာကမွာ အာဏာက အေရးအႀကီးဆံုးပဲ။"
ႏြီ၀ါးသည္ ခင္ပြန္းသည္၏ စကားေႀကာင့္ သမီးေလးကိုပင္ သနားအားနာသြားသည္။ ဖခင္တေယာက္ မေျပာရမည့္စကားကို ပင္ေျပာကာ သင္ႀကားေပးေနေလာက္ေအာင္ အာဏာမက္ေသာ ေယာက္်ုား ကို လက္ထပ္ခဲ့မိသည့္ အတြက္ မိမိဖာသာရွက္ေနမိသည္။ တကယ္ေတာ့လည္း အင္မတန္ခ်မ္းသာ ေသာမိမိဖခင္ ကုန္သည္ႀကီး၏ စည္းစိမ္ကို မက္ေမာလြန္းလို႕ သူက မိမိကို လက္ထပ္ခဲ့သည္ကို လက္ထပ္ျပီးမွ မိမိသိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဖခင္ႀကီးကလည္း မိမိကို အမတ္ကေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္ေသာေႀကာင့္ ရွိသမွ်စည္းစိမ္ျဖင့္ မဂၤလာေႀကး တင္ေပးခဲ့သည္။ မိမိကေတာ့ အမတ္ကေတာ္ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕။ ေနာက္ကြယ္မွ အရက္မူးကာ ရိုက္ နွက္ခံရသည္ကို အိမ္ေထာင္ဦးမွာကတည္းက ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ကို္ယ္၀န္ရွိကတည္းက ေယာက်္ား က ေဆာင္ႀကာျမိဳင္တြင္ ညတိုင္းေနေတာ့သည္။ ပင္းပင္းကို ေမြးျပီး ၃ လေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေဆာင္ႀကာျမိဳင္က မိန္းကေလးကို အငယ္အေနွာင္းအျဖစ္ယူခဲ့သည္။ထိုေအာက္တန္းစားမိန္းကေလး
၏ မထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈကို ၁၀လခန္႕ သည္းခံရျပီးေနာက္ မိီးဖြားရင္း ေသသြားေတာ့မွ မိိမိလည္း တရန္ေအး ေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုေမြးကင္းစကေလးကို မိမိက ပင္းပင္းနွင့္အတူ ေမြးလာခဲ့သည္။ အန္းအန္း သည္ မိမိကိုမခင္တြယ္။ သူ႕ဖခင္လို စိတ္ႀကမ္းကိုယ္ႀကမ္းနွင့္ အလုိရမၼက္ႀကီးသူေလးျဖစ္ခဲ့သည္။
ႏြီ၀ါးသည္ ပင္းပင္းနွင့္ နွစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာရန္ အခြင့္အေရးကို ေခ်ာင္းေနစဥ္ သင္းကြပ္ ထားေသာမိန္းမစိုးတစ္ဦးက ၀န္ႀကီးကို လာေခၚသြားသည္။
"အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက အေခၚလႊတ္လို႕ပါ ၀န္ႀကီး"
ႏြီ၀ါးသည္ ၀န္ႀကီးထြက္သြားမွ သမီး၏ မ်က္နွာေလးကို ပြတ္သပ္ကာ
"သမီးရယ္ ျဖစ္ရေလ။ မယ္မယ္ ျမင္ရတာ ရင္နာလိုက္တာ။"
ပင္းပင္းက မိခင္မ်က္လံုးထဲ စိုက္ႀကည့္ကာ
"မယ္မယ္ ပန္းကေလးကို ေျပာလိုက္ပါ။ ၀မ္းမနည္းပါနဲ႕လို႕။ ပင္းပင္းက ပန္းကေလးကို အျမဲခ်စ္ေန ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အခ်စ္မေလ်ာ့ပါဘူးလို႕၊ ျပီးေတာ့ လက္ထပ္ပြဲေန႕မွာ ပန္းကေလးကို လက္ေဆာင္္ ေပးမယ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါ မယ္မယ္။"
"ပင္းပင္း အားလံုး အဆင္ေျပရဲ႕လားကြယ္။"
"အဆင္ေျပပါတယ္ မယ္မယ္...လက္ထပ္ပြဲေန႕ကို သမိၤးေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာပါ။ မယ္မယ့္ကို ပင္းပင္း ေက်းဇူးဆပ္နုိုင္ပ့ါေတာ့မယ္ မယ္မယ္။"
ႏြီ၀ါးသည္ ပင္းပင္း၏ စကားကို ႀကားေသာ္ စိတ္ေအးသြားသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ပင္းပင္းက အားလံုး ကို ကိုင္တြယ္နိို္င္လိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။
မိဖုရားေခါင္ႀကီးသည္ အပ်ိဳေတာ္ထံမွ စကားကို ေသခ်ာနားေထာင္ျပီးေနာက္ အတြင္း၀န္ကို ေမး လိုက္သည္။
"ပန္းကေလး ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ"
"ေႀသာ္ ..ကြ်န္ေတာ့္ မိန္းမရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ မိန္းကေလးပါ မိဖုရားႀကီး။"
"ျပီးတာပါပဲေလ။ ေတာ္ႀကာ ဟို မိန္းကေလးျဖစ္ေနမွာစိုးလို႕။ လက္ထပ္ပြဲေန႕က်ရင္ နန္းတြင္း အ၀င္အထြက္ကို ေသခ်ာေစာင့္ႀကပ္ထား။ ဟိုမိန္းကေလးကို ေတြ႕တာနဲ႕ အေသသတ္။ ဒီ လက္ထပ္ပြဲ ျပိးရင္ အိမ္ေရွ႕မင္းသားကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ရျပီ။"
မိဖုရားႀကီးက ပင္းပင္းကို သိပ္ေတာ့မယံုႀကည္ေပ။ စိတ္ထဲမွာ သံသယရွိေသာ္လည္း ေလာေလာ ဆည္ ထိမိုယြမ္ ပင္းပင္းကို မုန္းတီးစြာရိုက္ထားသျဖင့္ တဖြဲ႕တည္းေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ဟု ဆးံုျဖတ္ လိုက္သည္။
ထိမိုယြမ္္နွင့္ အာနန္မင္းသားမွာ အရုးမီး၀ိုင္း အသည္းအသန္ရွာသည့္တိုင္ စာဂိရိ သတင္းကို မရ သျဖင့္ ေနာက္ဆံုး သူမ ေသဆံုးသြားျပီဟု ထင္လိုက္မိသည္။ ထိမိုယြမ္မွာ ေန႕တိုင္း အရက္သာ ေသာက္ေနမိသည္။
တရက္ကလည္း ပင္းပင္း အနားကပ္လာသျဖင့္ အရက္အိုးနွင့္လွမ္းေပါက္လိုက္ကာ ေနာက္ေက်ာ ကို မွန္သြားျပီး အေတာ္ကိုနာက်င္သြားသည္။
"ငါ့ မ်က္ေစ့ေအာက္ကိုမင္းလံုး၀မလာခဲ့နဲ႕ ပင္းပင္း။ မင္း မ်က္နွာက္ို မေတြ႕ခ်င္ဘူး။"
တင္ဂီရိက ထိမိုယြမ္ကိုလွမး္ဆြဲကာ တားလိုက္သည္။
"ညီေတာ္... စိတ္ကိုထိန္းပါ။ ပင္းပင္းက အျပစ္မရွိပါဘူး။ "
ထိမိုယြမ္က မူးလို႕ေနျပီ။ ပင္းပင္းကို မုန္းတီးစြာႀကည့္ကာ
"စာဂိရိေနရာကို ယူကတည္းက အျပစ္ရွိျပီးသား ေနာင္ေတာ္။ စာဂိရိ ျပန္လာရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို အျပစ္တင္ေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အထင္လြဲျပီး မုန္းေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မူးျပီးအိပ္ေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူတဲ့ မိန္းမယုတ္ ... ထြက္သြားစမ္း။ငါ့ေရွ႕ကေန။ က်က္သေရယုတ္တယ္။"
အေျခြအရံ အပ်ိဳေတာ္မ်ားေရွ႕တြင္ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ပင္းပင္း ရွက္လြန္းလို႕ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်မိသည္။ ထိုသတင္းက နန္းေတာ္အတြင္းတြင္ တိတ္တခိုးေလးပ်ံ႕နွံ႕လို႕ေနသည္။ ေဆြေတာ္မ်ိဳး ေတာ္ႀကာတြင္ စကားတင္းဆိုစရာျဖစ္ေနသည္။ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကိီးကေတာ့ မ်က္နွာေျပာင္ေျပာင္ နွင့္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ေနဆဲပါ။
မိဖုရားႀကီးကေတာ့ မိမိတူမေတာ္ကို ရိုက္နွက္နွိပ္စက္သျဖင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ မေက်နပ္ေပ။ ပင္းပင္း ကိုလည္း သံသယကင္းသြားေတာ့သည္။ ထို႕ေႀကာင့္ မိမိတို႕ လ်ိဴ႕၀ွက္အစည္းအေ၀းမ်ား တြင္ ပင္းပင္းကို အေဖာ္ေခၚသြားသည္။ ပင္းပင္းကို မိမိတို႕ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္သတ္မွတ္ကာ တခ်ိဳ႕ကိစၥၼ မ်ားကို ခိုင္းသည္။
ပင္းပင္းက တာ၀န္ေက်ပြန္စြာလုပ္ေသာအခါ မိဖုရားႀကီးက ေက်နပ္ေနသည္။ မိမိအေဆာင္တြင္ လည္း ပင္းပင္းကို ၀င္ထြက္ခြင့္ျပဳထားသည္။ ပင္းပင္းက ရသည့္အခြင့္အေရးကို အမိအရယူကာ သက္ေသအေထာက္အထားမ်ားကို တိတ္တဆိတ္ရွာေဖြထားသည္။
လက္ထပ္ပြဲေန႕သို႕ေရာက္ေသာ္ အာနန္ျပည္မွ အင္အားစုမ်ားက မ်က္နွာမႀကည္ႀကေတာ့ေပ။ အာနန္ မင္းသမီးက ေပ်ာက္ဆံုးကာ သတို႕သမိးက အျခားသူျဖစ္ေနသည္။ အေျခအေနက သိပ္ မေကာင္းခ်င္ေပ။ အခန္႕မသင့္လွ်င္ စစ္ျဖစ္မည့္ ပံုစံျဖစ္ေနသည္။
အမတ္ခ်ဳပ္ႀကိီးနွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားက စစ္ျဖစ္ရန္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားႀကသည္။ စစ္ျဖစ္လွ်င္ သူတို႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပိုရွိလာမည္၊ စစ္ပြဲမွ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားစြာ ရနိုင္သည္။ တိုင္းျပည္ကလည္း အိမ္ေရွ႕မင္းသား ၏ လက္ထပ္မဂၤလာကို စိတ္၀င္စားေနႀကသည္။
အိမ္ေရွ႕မင္းသားသည္ မဂၤလာ ၀တ္စံုဆင္ျမန္းထားေသာ္လည္း အရက္နံ႕ေထာင္းေထာင္းထကာ ယို္င္ေနသည္။ ေဘးမွ လူပ်ိဳေတာ္သားမ်ားက ထိန္းေနရသည္။ တင္ဂီရိတို႕က မ်က္နွာသိပ္မေကာင္း ႀကေပ။
မင္းႀကီးလည္း မ်က္နွာတည္ေနသည္။ ျပံဳးေနသည္က မိဖုရားႀကီးနွင့္ အမတ္ႀကီးအဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ သူတို႕ အႀကံေအာင္ေလျပီ။ အိမ္ေရွ႕မင္းသားယစ္ထုပ္ျဖစ္လွ်င္ မိမိတို႕ အာဏာတည္တံ့ခိုင္ျမဲေလျပိီ။
"သတို႕သမီး ႀကြခ်ီလာပါျပီ..."
မင္းပရိတ္သတ္မ်ားအလယ္တြင္ သတို႕သမီး၏ မ်က္နွာတြင္ ပု၀ါျခံဳကာ ေဘးမွ အပ်ိဳေတာ္ တစ္ဥိီးတြဲ ကာေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့သည္။
ထိမိုယြမ္သည္ မ်က္နွာမေကာင္းစြာ စိုက္ႀကည့္ေနသည္။ ယခု သတို႕သမီးေနရာသည္ မိမိအသည္း နင့္ ေအာင္ခ်စ္ရသည့္ စာဂိရိ ျဖစ္ရမည္မဟုတ္လား။ ယခုေတာ့...ထိမိုယြမ္လူသတ္ခ်င္စိတ္တို႕ တားမရေအာင္ ေပၚလာသည္။
ယခု သတို႕သမီးကို လည္ပင္းညစ္သတ္ခ်င္သည္။
ထိမိုယြမ္သည္ ဘုရင္ႀကီးနွင့္ မိဖုရားႀကီးထြက္သြားေတာ့မွ ပင္းပင္းကို တခ်က္ႀကည့္ကာ
"ပင္းပင္း မင္း မတ္တပ္ရပ္စမ္း။"
ပင္းပင္းသည္ ထိမိုယြမ္ေဒါသထြက္ေနသည္ကို သိေသာအခါ ေႀကာက္ေႀကာက္ရြံ႕၇ြံ႕နွင့္ ထရပ္ကာ ေခါင္းငံု႕ထားလိုက္သည္။ "က်ဳပ္ကို ေမာ့ႀကည့္စမ္း။"
ပင္းပင္း ေမာ့ႀကည့္လိုက္စဥ္ ထိမိုယြမ္က ပင္းပင္း၏ ေမးေလးမွ မ်က္နွာက္ိုပင့္မကာ စိုက္ႀကည့္ျပီး ေအးစက္စြာေျပာလိုက္သည္။
"စာဂိရိက မင္းကို ယံုႀကည္ခဲ့တယ္။ က်ဳပ္တားတဲ့ႀကားက မင္းကို ညီအစ္မလို ခ်စ္ခဲ့တယ္။ မင္းကို သူ႕အကိုနဲ႕ လက္ထပ္ေပးဖုိ႕အထိေတာင္ သူမင္းကို ခ်စ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္း သူ႕ကိုသစၥာေဖာက္ ခဲ့တယ္။ မိဖုရားျဖစ္ဖို႕က မင္းဘ၀အတြက္ အဲ့ေလာက္အေရးႀကီးသလား ပင္းပင္း။ မင္းလို မိန္းမယုတ္အတြက္ ငါ့ရဲ႕ သေဘာထားက ဒါပဲ။"
ထိမိုယြမ္သည္ ပင္းပင္း၏ မ်က္နွာနုနုေလးကို မညွာမတာ ရိုက္ခ်လိုက္သည္။ အားျပင္းေသာေႀကာင့္ ပင္းပင္းမွာ ႀကမ္းျပင္ေပၚပံုရက္သားလဲက်သြားခဲ့သည္။ ပါးေပၚတြင္ နီရဲေသာလက္၀ါးရာ အထင္းသား ေပၚလြင္ေနသည္။
"အရွင့္သား.."
ပင္းပင္း ေႀကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ နာက်င္ျခင္းေႀကာင့္ ပါးျပင္ေပၚမ်က္ရည္မ်ားစီးက် လာခဲ့သည္။
ထိမိုယြမ္၏ မ်က္လံုးသည္ က်ားရဲ၏မ်က္လံုးပမာ နက္ေမွာင္ကာ ရက္စက္မည့္အရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္ ေနသည္။ ပင္းပင္းကို မုန္းတီးစြာႀကည့္ေနသည့္မ်က္၀န္းက လူသတ္ခ်င္သည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ထင္ရစ္ေနသည္။
"မင္းဒီလို အကြက္သံုးလိုက္ရုံနဲ႕ ငါ့မိဖုရားျဖစ္ရျပီထင္မေနနဲ႕။ ငါ့မိဖုရားက စာဂိရိ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိ တယ္။ မင္းကို စိတ္ပူျပီး စာဂိရိလုိက္သြားခဲ့လို႕ သူ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ ေအး လက္ထပ္တဲ့ေန႕ အထိ စာဂိရိ ထြက္မလာနိုင္ခဲ့ရင္ မဂၤလာဦးညကို မင္းလည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႕ ေျခေဆးလိုက္မယ္။ "
ပင္းပင္း ငို္ေႀကြးကာ "ကြ်န္မ ဘာမွမသိပါဘူးရွင္။ အရွင့္သား သတ္လည္း ေသရမယ့္သူပါ ရွင္။ အခုကလည္း တမင္ စီစဥ္ ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။"
ထိမိုယြမ္ ရြံရွာစြာျဖင့္ မ်က္နွာလြဲကာ "မင္း ငါ့အေဆာင္ထဲက ထြက္သြားစမ္း။ မင္း မ်က္ရည္ေတြကိုေတြ႕တာ က်က္သေရတံုးတယ္။"
ပင္းပင္း ေႀကာက္ေႀကာက္နွင့္ အေဆာင္အျပင္သို႕ထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕မင္းသား အေဆာင္ အျပင္သို႕ေရာက္သည္နွင့္ မိဖုရားႀကီး၏ လူက အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ မိဖုရားႀကီး အေဆာင္ကို ေရာက္ေသာအခါ ပင္းပင္း အရိုအေသေပးလိုက္သည္။
"မိဖုရားႀကိီးကို ဂါရ၀ျပဳပါတယ္ ရွင္"
"ပင္းပင္း သမီးေတာ္ေလးရယ္။ အရီးေတာ္ကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲကြယ္။ လာပါအံုး။ သမီးေလး မွာ အရည္ခ်င္းေကာင္းေတြရွိတယ္ဆိုတာ အရီးေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။ ႀကည့္စမ္း။ သမီးေတာ္ေလးကို အိမ္ေရွ႕မင္းသား ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္လိုက္တာထင္တယ္။ "
မိဖုရားႀကီးသည္ ပင္းပင္းကို ခ်စ္ခင္ႀကင္နာစြာဖက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ဒူးေထာက္အရိုအေသေပး ေနေသာ ပင္းပင္းကို ဆြဲထူကာ မိမိအနားတြင္ ထုိင္ခိုင္းျပီး ပါးမွ လက္၀ါးရာက္ို တယုတယ ကိုင္ႀကည့္ ကာ "ႀကည့္စမ္းပါဦးကြယ္။ လက္ထပ္ပြဲက ၁ ပတ္ပဲ လိုေတာ့တာ။ မျဖစ္ဘူး။လက္ထပ္ပြဲမွာ သတို႕သမီးက အလွပ်က္လို႕ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ အန္းအန္း အခုခ်က္ခ်င္း သမားေတာ္ သြားေခၚခိုင္းစမ္း။"
ပင္းပင္းသည္ ယခင္က အရီးေတာ္၏ ခ်ိဳသာေသာ စကားသံမ်ားကိုတကယ္ထင္ခဲ့ဖူးသည္။ အေပၚယံ သကာေလာင္းထားသည့္ စကားသံမ်ားက ခ်ိဳအီကာ ယံုႀကည္အားကိုးခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႕အတြက္အသံုးမ၀င္ေတာ့လွ်င္ ရက္စက္စြာရွင္းပစ္တတ္သည့္ ရက္စက္ေသာ မိဖုရားႀကီး၏ အကို္င္အတြယ္ကို မနည္းေအာင့္အီးကာ ဟန္မပ်က္ေနရသည္။
အန္းအန္းသည္ ပင္းပင္းကို မလိုတမာႀကည့္ေသာ္လည္း အရီးေတာ္၏ စကားကို အလြန္ဆန္နိုင္ေသာ ေႀကာင့္ အရိုအေသေပးကာ ထြက္သြားလိုက္သည္။
မိဖုရားႀကီးက ပင္းပင္းကို ျပံဳးႀကည့္ကာ "အရီးေတာ္ သမီးေတာ္နဲ႕အိမ္ေရွ႕မင္းသား ရဲ႕ မဂၤလာ သတင္းကို ထုတ္ျပန္လိုက္ျပီကြဲ႕။ သမီးတို႕ အိမ္ေတာ့ ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္ဖို႕ စီစဥ္ ထားႀကျပီ။ သမီးရဲ႕ မယ္မယ္ေတာ့ အင္မတန္ကို ဂုဏ္ယူေနရျပီ ေလ။ ညမွာ ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္ႀကလိမ့္မယ္။ သမိၤးမယ္မယ္လည္း အလုပ္ရွုပ္ေနေရာေပါ့ကြယ္။ သမီးေတာ္ ကေတာ့ သတို႕သမီးေလာင္းဆိုေတာ့ နန္းေတာ္ထဲမွာပဲေနေတာ့။ အရီးေတာ္ရဲ႕ ေဘးက အေဆာင္ မွာေနဖို႕ျပင္ထားလိုက္ျပီ။ ကဲ သမားေတာ္ကို အ၇ီးေတာ္ အေဆာင္ကို လႊတ္လိုက္မယ္။ အခု ျပန္နားေတာ့ေနာ္။"
ပင္းပင္း မိမိကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ထားလိုက္ျပီျဖစ္ေႀကာင္း သိလိုက္သည္။
"သားေတာ္ကို သည္းခံလိုက္ပါကြယ္။ သားေတာ္ ဘယ္လိုျငင္းျငင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ သမိးေတာ္နဲ႕ပဲ လက္ထပ္ရမွာပဲ။ သားေတာ္ရဲ႕ သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းလာဖို႕ မိန္းမမာယာ အားလံုးကို ထုတ္သံုး လုိက္ေပေတာ့။ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အရီးေတာ္ဘုရား။"
"ေအး.. ေအး.. သြား နားခ်ည္ေတာ့။ ေနာက္ရက္မွ သမိးေတာ္ရဲ႕ မယ္ေတာ္ကို နန္းေတာ္ထဲ ေခၚလိုက္မယ္။"
ပင္းပင္း အရိုအေသေပးကာ မိမိိအတြက္ ေပးထားေသာ အေဆာင္သို႕ထြက္လာခဲ့သည္။ အေဆာင္ထဲတြင္ စာဂိရိ၏ အေဆာင္တြင္ ပို႕ထားသည့္ ပစၥည္းမ်ားအတိုင္း မိမိထံသို႕ပို႕ထား သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ပင္းပင္းသည္ ယခုမွ သက္ျပင္းခ်နို္င္ေတာ့သည္။ သလြန္ေပၚပစ္လွဲကာ ပါးျပင္မွ ဒဏ္ရာက္ို ပြတ္သပ္ ရင္း ေနာက္လုပ္မည့္ အစီအစဥ္ကို စိတ္ထဲမွ ပံုေဖာ္ေနမိသည္။ ေလာေလာဆည္ မိမိထံ မယ္ေတာ္ လာေတြ႕မွ စာဂိရိကို နွစ္သိမ့္ခု္ိင္းလိုက္မည္။ စာဂိရိကေတာ့ မိမိကို အထင္လြဲကာ ငိုေနေတာ့မည္။ ပင္းပင္းသည္ စိတ္မေကာင္းေသာ္လည္း မိမိတို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္အေကာင္အထည္ေပၚေစရန္ စာဂိရိ၏ မ်က္ရည္မ်ားကို ခ်ရင္းရသည္ကို စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္မိသည္။
စာဂိရိသည္ ပင္းပင္း မယ္ေတာ္၏ နံေဘးတြင္ေနရင္း ရင္ကြဲနာက်ျခင္းကို လက္ေတြ႕ခံစားေနရသည္။ အကိုေတာ္ ထိမိုယြမ္က္ို မိမိဘယ္တုန္းကမွ ခ်စ္သည္ဟု မခံစားခဲ့ရေပ။ သူက မိမိကို အတင္းလာ ႀကိဳက္တာေတြ၊ သူနွင့္အတူေနရတာေတြ၊ သူ႕မိဖုရားအျဖစ္ နန္ေက်ာင္နန္းတြင္းမွာ တသက္လံုးေန ရမွာေတြ စသည္တို႕ကိုေတြးကာ အကိုေတာ္ထိမိုယြမ္ကို စိတ္ပ်က္ခဲ့သည္။သူသာမိမိိက္ို လာမႀကိဳက္ လွ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲဟု ေတြးခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ ယခုလို အကိုေတာ္ကို လက္လႊတ္လိုက္ရေတာ့မည္ဟု သိလိုက္မွ သူ႕ကို မိိမိဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေနမိျပီကို သိေတာ့သည္။ သူ႕အထိအေတြ႕မ်ား။ ပူုျပင္းေသာ သူ႕အနမ္းမ်ား။ ထက္သန္လွေသာ သူ႕အခ်စ္မ်ား၊ က်ယ္ျပန္႕ေသာ သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္စဥ္ မိမိတက္ိုယ္လံုး အရည္ေပ်ာ္လုမတတ္ ခံစား ရသည္မ်ားကို သတိရကာ စာဂိရိ ေခါင္းအံုးတခုလံုး ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ ငိုရွိုက္မိေတာ့သည္။
"အကိုေတာ္... အကိုေတာ္..."
စာဂိရိ သူ႕ကို 'တ' ကာ အသံမထြက္၀ံ့ပဲ ငိုလို႕သာေနသည္။ ပင္းပင္း၏မယ္ေတာ္ ႏြီ၀ါးသည္ ည သန္းေခါင္ စာဂိရိ၏ ငိုသံေႀကာင့္ နုိးလာခဲ့သည္။ အသံေလးက ႀကိတ္ကာ ရွိက္ငိုေနသံျဖစ္သည္။
အသံက တိုးေသာ္လည္း ၀မ္းနည္းပမ္းနည္း ႀကိတ္ကာ ငိုေနသံေလးက သနားစရာေကာင္းလွသျဖင့္ ႏြီ၀ါး အိပ္ယာထက္မွ ထကာ စာဂိရိအိ္ပ္ယာသို႕လာခဲ့သည္။
"အို... ကေလးရယ္...တိတ္ပါကြယ္။ ဒါေတြက တကယ္မဟုတ္ပါဘူး။ "
တကယ္ေတာ့ စာဂိရိ အိပ္ခါနီးသူ႕အေႀကာင္းေတြးကာ ငိုရင္းအိပ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ သူနွင့္ပင္းပင္း မဂၤလာပြဲတြင္ မိမိက ေငးႀကည့္ေနရသည္ကို ျမင္မက္ျပီး ေယာင္ယမ္းကာ ကိုေနျခင္း ျဖစ္သည္။
"အကိုေတာ္... အကုိေတာ္.."
"စာဂိရိေလးရယ္ .. မငိုပါနဲ႕ကြယ္..ဒါေတြက အိပ္မက္ဆိုးပါ။ မင္းနို္းလာရင္ အားလံုး အဆင္ေျပသြား မွာပါ။"
စာဂိရိ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ႀကည့္လိုက္မိစဥ္ မိမိကို မိခင္တေယာက္လို ႀကင္နာစြာႀကည့္ေနေသာ အမတ္ကေတာ္ ႏြီ၀ါးကို ေတြ႕ေသာ္ အားကိုးတႀကီးနွင့္ ၇င္ခြင္ထဲတိုး၀င္ဖက္ထားကာ တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္သည္။
"အရီးေတာ္... အကိုေတာ္နဲ႕ ပင္းပင္းက တကယ္မဂၤလာေဆာင္ ႀကေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။"
ႏြီ၀ါးသည္ မ်က္ရည္မ်ားႀကားမွ လွရက္နုိင္လြန္းေသာ စာဂိရိေလးကို ဖက္ထားကာ နွစ္သိမ့္လိုက္ သည္။
"တိတ္ပါကြယ္။ အမတ္ႀကီးရဲ႕ လူေတြႀကားသြားလိမ့္မယ္။ မနက္ျဖန္ အရီးေတာ္ နန္းေတာ္ထဲ ၀င္ရ မယ္။ ပန္းကေလး ဒီမွာေနရစ္ခဲ့ေနာ္။ အရီးေတာ္ ပင္းပင္းကို သြားေမးလိုက္ပါ့မယ္။ ပင္းပင္းက ပန္းကေလးကို သစၥၥာမေဖာက္ပါဘူးကြယ္။ သမီးေလးက ပန္းကေလးကို အရမး္ခ်စ္တာ။ အခုလည္း ပန္းကေလးနဲ႕ အရီးေတာ္ကို လူယုတ္မာေတြလက္က လြတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္လို႕ အရီးေတာ္ ယံုႀကည္တယ္။ ပန္းကေလးလဲ ပင္းပင္းကို ယံုႀကည္ေပးပါကြယ္ေနာ္။"
စာဂိရိသည္ မ်က္ရည္ကို သုတ္လိုက္ျပီး အသံတုန္တုန္နွင့္ေျပာသည္။
"ပန္းကေလးေလ ပင္းပငး္ကို သံသယ ၀င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာ အကိုေတာ္နဲ႕ ပင္းပင္း မဂၤလာ၀တ္စံု၀တ္ထားတာ ေတြ႕လို႕ မ်က္ရည္က အလိုလိုက်လာတာပါ။ "
ႏြီ၀ါးက ျပံဳးကာ စာဂိရိ၏ မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေပးျပီး ညင္သာစြာေျပာလိုက္သည္။
"အဲ့ဒါ အခ်စ္ေႀကာင့္က်တဲ့မ်က္ရည္ေတြေပါ့ ပန္းကေလးရယ္။ မင္းသားေလး ကံေကာင္းပါတယ္။ နတ္သမီးေလးလိုလွတဲ့ပန္းကေလးရဲ႕အခ်စ္ကိုရလိုက္တာ။အရီးေတာ္တို႕တိုင္းျပည္လည္း ကံေကာင္း ပါတယ္။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ အင္မတန္လွျပီး ႀကင္နာစိတ္ႀကီးတဲ့ ပန္းကေလးကို မိဖုရားေခါင္ႀကီးအျဖစ္ ရေတာ့မွာ မို႕ပါ။"
~ ဆက္ရန္
