my boss, the Italian

* due *

Ik ben zo'n idioot! Waarom zei ik ja tegen hem?! Misschien omdat hij je super lief aankeek roept een stemmetje in mijn hoofd.

Ik maak me nu klaar voor onze afspraak vanavond. Maar waar we heen gaan wil hij me niet zeggen. Wel heeft hij me gezegd om nette kleding aan te doen. Dus ik sta nu voor mijn kast en probeer te bedenken wat ik aan ga doen.

Na een half uur van alles uit mijn kast te hebben getrokken neem ik een zwarte A-lijn jurk. Die doe ik aan en pak mijn zwarte muiltjes. Ik houd absoluut niet van hoge hakken en kan er ook absoluut niet op lopen.

Ik doe wat mascara op en loop de woonkamer in. Als ik net de hal inloop word er aangebeld. Ik neem de telefoon op en zeg: 'Ja?'

'Hey Milena'  hoor ik Ruggero zeggen.

'Hey, kom binnen. Verdieping twee.'

Ik open de deur voor hem en open ook meteen de voordeur. Ik loop de woonkamer in en pak mijn handtas. Daarna pak ik mijn jas en loop de hal weer in. Ruggero komt net mijn appartement inlopen. 'Hey' zeg ik.

'Hey' zegt hij met een glimlach.

'Dus mag ik nu wel weten waar we heen gaan?'

'Nog niet, dat is een verrassing. Oké, gattina?'

'Gja-watte?'

'Gattina' zegt hij, 'het is Italiaans. Een koosnaampje voor jou.'

'Aha.'

'Ben je klaar?'

'Sì?'

Hij glimlacht. 'Dan gaan we maar.'

Ik knik en loop achter hem aan. Ik doe nog wel snel mijn deur op slot. Als we beneden zijn loopt hij naar een SUV. Hij opent de deur aan de bijrijderskant. Ik ga in de auto zitten en hij loopt naar de bestuurderskant. Hij gaat achter het stuur zitten en start de auto. Meteen hoor ik muziek. Maar ik versta niet wat er word gezegd. 'Sorry' zegt hij snel terwijl hij het uitzet.

'Geeft niet' zeg ik zacht.

'Vind je muziek leuk?'

Ik knik. 'Jawel.'

'Welke muziek?'

'Oh, dat verschilt per keer.'

'Heb je een lievelingszanger?'

'Eén. Maar je kent haar vast niet.'

'Oké. Zullen we gaan?'

Ik knik en doe snel mijn gordel om. Hij doet hetzelfde en hij begint met rijden. Ik kijk naar mijn handen die op mijn schoot liggen en schrik me dood. Ik ben vergeten mijn nagels te lakken! Normaal heb ik  iedere week weer iets nieuws, maar nu niet.

'Ben je oké gattina'  vraagt hij opeens, 'je ziet nogal witjes.'

'Ik ben oké' zeg ik snel, 'ik ben alleen wat vergeten.'

'Wat? Moet ik terug?'

'Nee, ik ben mijn nagellak vergeten. Ik doe iedere week weer iets nieuws.'

'Aha, ik wil terug gaan als je dat wil.'

'Nee, één avond zonder overleef ik wel.'

'Dan wil ik volgende keer wel je nagellak zien.'

'Oké.'

De rest van de weg zijn we stil. Na een kwartiertje ongeveer komen we bij een restaurant. Hij neemt me aan mijn hand mee naar binnen. Er komt een brede man met zwart haar en grijze ogen naar ons lopen. 'Ryu' zegt hij blij.

Hij omhelst Ruggero en geeft twee kussen op zijn wangen. Daarna zegt hij iets in het Italiaans. Iets wat ik dus niet versta. Daarna kijkt hij naar mij. En meteen zegt hij weer iets in het Italiaans. Ruggero grinnikt en kijkt naar mij. 'Gattina' zegt hij, 'ontmoet mij vriend, Lucio. Lucio, ontmoet Milena, een werknemer van mij.'

Ik glimlach naar de man. 'Een werknemer huh' vraagt Lucio aan Ruggero.

'Ja' zegt Ruggero, 'meestal neem ik ze mee naar andere restaurants. Maar ik wilde jou ook weer eens zien.'

'Natuurlijk'  zegt Lucio, 'volg mij.'

We volgen hem naar boven. Naar het dak. Er is niemand en er staat één tafeltje. Ruggero schuift mijn stoel naar achter. Ik ga zitten en hij komt tegenover me zitten. Lucio brengt ons te drinken en loopt daarna weg. Ruggero glimlacht naar me en begint met praten.