Czwarty dzień, czwarta w nocy
Wychodzę, bo ciemność cię słucha
Moje ciało, moje usta krzyczą pomocy
Lecz ciemność jest piękna, ciemność jest głucha
I tak spowiadam się w ciemność
Jak nie mogę patrzeć w lustro?
Jak mi trudno być poetą?
Jak straciłem wiarę w lepsze jutro?
Ciemności, pewien jestem, że masz dosyć
Ale ja nie mogę przestać łkać
Potrzeba mi słów zrozumienia
Że nie czuje potrzeby wstać
Bo gdy wstaje widzę ściany
Czarne w czerni i bardzo białe
Więc padam jak przegrany
Szepcząc „Oh, jak mogło być wspaniale"
Ale ciemności czy mnie zrozumiesz?
Dasz słowo wsparcia i zrozumienia
Czy dasz mi wieczne wrażenie
Iż Ja, człowiek stworzony do cierpienia.
YOU ARE READING
Myślenida!
PoetryTen tomik jest na temat egzystencji,są to rozważania człowieka który mnóstwo czasu spędza na swobodnej kontemplacji. W książce próbuje podkreślić problemy izolacji i depresji a również zadaję pytania na temat natury istnienia i czy istnieje Bóg Mam...
