"Janey. Bakit hindi ka na nagsasalita jan?" Tanong ni Kian.
Kasi nagseselos ako. "Wala lang."
"Kumain ka na ba?" Tanong naman ni Sam.
Ang totoo, hindi pa. "Oo, kanina pa."
Ang awkward lang.
Isang tanong, isang sagot.
Hindi naman ako mahiyaing tao.
Pero dahil hindi ako kumportable dahil sa selos ko kaya mabuti na lang na manahimik.
Kaso ang tanga ko rin noh?
Ganito na pala, bakit gusto ko pa ring ipilit ang sarili ko na pumasok dito?
Simple lang.
Kasi kahit hanggang tingin lang.
Kahit magtabi lang.
Kahit usap lang.
Basta si Kian, okay na saakin yun.
"Oh pano, aalis na ako. Sabi kasi nung kausap ko kanina, 3pm daw ang out nung result."
"Talaga? Sama na kami sayo." Sabi ni Kian kaya napangiti naman ako.
"Ay kayo na lang. May next class na ako eh." Ang sabi naman ni Sam.
Pagkasabi ni Sam nun, parang nagdalawang-isip pa si Kian.
Nababasa ko yung expression sa mukha niya kung sasama ba siya saakin o ihahatid muna niya si Sam.
Syempre, alam ko na ang sagot. Kaya uunahan ko na siya.
"Wag na Kian. Ihatid mo na lang si Sam sa room niya."
"Ha?" Sabay nilang sagot.
"Basta! Balitaan na lang kita kung nakapasa na ako kapag nagkita tayo ulit! Bye!"
Sabay takbo ako ng mabilis.
Iniwan ko na sila.
At ako itong tanga at martir! Kakainis!
Pagdating ko sa admission's office. Binigay na agad saakin yung results.
CONGRATULATIONS! YOU PASSED!
Sigh.
Hindi naman ako masaya.
Parang nagda-doubt na ako kung tama ba talagang pumasok ako dito?
Paano kung hindi ko kayanin ang selos?
Paano kugn hindi ko kayanin ang sakit.
Na kasama ko nga siya, iba naman ang gusto niya.
"Wow, you pass!"
"Ay anak ng kalabaw!"
Paglingon ko, nakatayo na pala sa likod ko si Kian.
"Yes! Sa wakas dito ka na papasok!"
"Anong ginagawa mo dito?"
"Inaalam kung nakapasa ka ba."
"Bakit hindi mo inihatid si Sam?"
"Hinatid ko na siya sa room niya. Ang lapit lang kaya nun sa pwestong kinauupuan natin kanina."
"Ah ganun ba." Wala na akong masabi kaya, "Sige uwi na ako Kian ha."
Finally A Requited Love
Magsimula sa umpisa
