KALINTI

1.Bölüm: BAŞLANGIÇ

"Taşınma işi nasıl gidiyor?" Arkasına yaslandı Ezel, dışarıyı seyretti bir süre.

"İyi, her şey yolunda. Senin defilen ne oldu?" Yasema başarılı bir moda tasarımcısıydı.

"Defile konusunu açmak istemiyorum," dedi sitemli bir şekilde Yasema. "Hem sen beni boş ver de söyle hastanede çalışmamakta kararlı mısın? Eren'in hastanesi senin için çok heyecanlı." Ezel çok iyi hastanelerden teklif almıştı ancak artık kendi yerini açmak istiyordu.

"Evet," dedi sadece. Ezel, Yasema'nın masanın üstündeki elini tuttu. "Hadi iç de kahveni bana gidelim." Yasema şaşkınlıkla yutkundu. Normalde Yasema evde takılmak isterdi ve Ezel reddederdi. "Evimin son hâlini gör." Yasema öne doğru eğildi, Ezel'in sakallarını okşadı.

"Seni çok seviyorum," dedi fısıldarcasına. Ezel de gülümsedi.

"Ben de seni." Yasema'nın masada duran elini avuçları arasına aldı ardından elinin üstüne bir öpücük bıraktı. Her şey iyi gidiyordu ancak Ezel'in bilmediği bir şey vardı, bu huzur kısa sürecekti.

***

Yasema'yla güzel vakit geçiriyorlardı. Ezel, Yasema'nın artık bir evlenme teklifi beklediğini biliyordu ancak cesaret edemiyordu bir türlü. Evlilik ciddi bir işti ama Yasema'yı oyalamak da istemiyordu. Dizlerinin üstündeki sarı saçlarını okşadı sevgilisinin. Yasema'nın yüzünde güzel bir gülümseme belirdi.

"Alttan bile yakışıklısın," dedi Yasema iç çekerek sevgilisine bakarken. Ardından yanağını okşadı Ezel'in.

"Ünlü bir iş adamından bir teklif aldım," dedi Ezel karşısına bakarak.

"Ne teklifi?" Konuşan Yasema'ya eğdi kafasını.

"Barbaros Özekli'nin şizofren bir kızı varmış ve kızını tedavi etmemi istedi." Yasema içten bir şekilde üzülmüştü. Özellikle Ezel'in bu konuda hassas olduğunu biliyordu.

"Tedavi et o zaman." Yasema sevgilisine güveniyordu, o mükemmel bir doktordu.

"Ama kız şehirden uzak yaşıyormuş ve babası onunla kalmamı istiyor tedavi sürecinde." Yasema'nın kaşları çatıldı önce.

"Çok saçmaymış. Klinik açmayı düşünüyorsun, hastan oraya gelebilir. Zaten sana daha yeni kavuştum. Gitmeyeceksin, değil mi?" Ezel kararsızdı.

"Bilmiyorum, zor bir vaka olmasaydı babası böyle bir şey teklif etmezdi. Genç bir kadının hayatı söz konusu." Yasema sevgilisinin elini tuttu. Düşünceli bir hâl aldı güzel yüzü.

"Haklısın, eğer gitmek istersen anlayışla karşılarım." Ezel eğildi ve sevgilisinin alnını öptü.

"Kabul edeceğimi düşünmüyorum," dedi sadece Ezel, ancak kaderden kaçamazdın.

***

Her yer buğuluydu. Her şey belirsizdi, renkler iç içeydi sanki. Sonra onu gördü karşısında, siyah gözleri ve koyu saçlarıyla duruyordu öylece ablası.

"Abla!" Ablası kırgın gözüküyordu, ne kadar da özlemişti güzeller güzeli ablasını.

"Canı çok yanıyor, ona yardım et." Ablasına yakınlaşmaya çalıştı ancak o koştukça mesafe çoğalıyor gibiydi.

"Kime?" diye bağırdı.

"Kıza," dedi sadece ablası. Ablası silikleşmeye başlıyordu, 'Abla!' diye haykırdı ancak ablası yok oldu.