"Acaba o ne hissediyor?"sorusu şu an beynimi kemiriyor ve aynı anda Kızkulesi'nin, denizin, havanın, Üsküdar'ın ve o akşamın güzelliği sanki her yanımızı sarıyordu. İçimden O'na sarılmak geliyordu sımsıkı sarılmak.. yabancısı değildim sanki ben bu adamın, çok tuhaftı bu, karmaşıktı ve hiç benlik değildi ama benim hissettiğim, benim yaşadığım buydu. Herkes kendinden sorumludur :) yok yok öyle birşey yok bu iki kişilik bir özel sonuçta.. O' da hisseti ki bende etkilendim tek taraflı olacak bir büyü değil, tek taraflı olsa bu denli tesir edemezdik birbirimize. Değildi, ben hep buna inanacağım, ne yaşarsak yaşayalım.
O:
- Şöyle elimi koyabilir miyim?
(Eli omzumda, bende çıt yok utandım, afalladım son sürat nereye çarpacağımdan korkuyorum hem ona dokunmak için deliriyorum..!:) O devam ediyor;
- Ne yaptın bana böyle? Ben uzun zamandır böyle şeyler hissetmedim. İçim titriyor, çok farklı çok güzel..
Ben kendimi zorlayarak, büyüsünden kurtulmaya çalışarak:
- Çakılmaktan korkuyorum.. şimdi herşey çok güzel ama ya sonra gidersen? Yanmak istemiyorum..
O:
- Çakılmayacaksın eğer yanmaksa bu seninle yanacağım.. ama güzel olacak ben ilk defa bunu istiyorum..
Gülümsüyorum.. ellerimiz buluşuyor.. içimde herşey ılık ılık.. deniz kıyıda oturuyor da ben onun yerinde su oluyorum kaplıyorum Üsküdar'ı.. Ne kadar süre öyle kaldık bilmiyorum.. elimi hiç bırakmadı.. sakin sakin okşadı elimi, yüzümü ama sanki sol tarafımdan içeriyi okşuyor gibiydi.. kalbimi eline alıp okşasa bu kadar hissederdim O'nu içimde o kadar hissettim..
Gün ağarırken artık taş üstünde bizde taş olmayalım diye zoraki kalktık.. arabaya geçtiğimde beni bir sürpriz bekliyordu.. Sürpriz diyorum çünkü bindiğimizden hemen sonra beni öyle bir kendine çekti öyle bir öptüki dudaklarımdan hayatımda ilk kez zamanı dondurmak istedim.. orada öylece kalmak.. Dur dedim zoraki, utanmıştım, başım dönüyordu sanki.. durmadı, duramadık..! Defalarca öptü beni defalarca sımsıkı sarıldık boynunda yaşamak istedim.. ve o bütün kokumu içine çekti.. ayılıp kendimize gelemiyorduk.. Birden;
- Biz bu gün ayrılamayacağız.. Şile' ye gidelim mi? dedi..
Bu kadar sürpriz bu kadar heyecan bu kadar güzel his bu adam hep birden ağır gelecekti bünyeme, bayılacaktım.. Devam etti sözlerine:
-İşin var mı bu gün?
- Yok ama oruç tutacaktım..:( (iç sesim çığlık çığlığaydı günaha giriyorsun gitme yapma etme diye bağırıyordu.. duymayı çok istiyordum ama duymuyordum, anlamıyordum.. selde sürüklenmeye devam ediyordum.)
- Bu gün tutma ben hafta sonları tutamıyorum zaten.. Bu gün izin ver kendine:)
Kıramadım.. "peki" dedim.. O yollar ne güzel yollardı.. bitmesin istedim.. hiç elimi bırakmadı.. ben böyle anları sadece filimlerde sanırdım.. benim bir gün baş rol olacağım aklıma bile gelmezdi.. ama işte benim filmim bu adamdı.. nasıl gerçekti.. nasıl güzeldi ve buradaydı işte yanımdaydı.. Üsküdar'dan Şile'ye o boş yollarda sanırım bir saatten biraz fazla sürdü vardık.. bütün gece uyumamıştık yolda yormuştu gerçekten ben kullanmadığım halde bu kadar yorulduysam onu düşünemiyordum.. Ama ikimizde de fizikseldi bu yorgunluk.. içimiz yola yeni başlıyor gibiydi ne bir şikayet ne bir oflama.. İyiydik ama dinlenmesini istedim çünkü akşam olmadan geri dönecektik.. İtiraf ediyorum o gün onunla sarılıp uyumak istedim tamam.. Pansiyonlara bakmaya başladık ama saat çok erkendi daha hiç biri açılmamıştı Allah'tan numaraları vardı.. hafta sonu olduğu içinde genelde doluydu hepsi neyse ki birinde boş bir oda bulduk.. bahçeye, yeşilliğe açılan balkonu dışında pek güzel bir oda değildi ama umurunuzda değildi, bulduğumuza sevinmiştik. Oturduk biraz el ele göz göze sonra "uzanalım mı biraz?"dedi. Ben neyse ama onun gerçekten biraz uyuması gerekiyordu.. Uzandık.. gerçekten titriyordum, utanıyordum ama o an onunla olmak çok güzeldi..
