A story about a schoolboy, Park Ji Sung, who struggles with his feelings of inadequacy and tries to rationalize his guilt over a betrayal to his cherished and seemingly perfect friend, Lee Jun Ho.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
경쟁 | Me and My Rival - 1장
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Park Ji Sung's POV✏
May ilang oras din kaming nagbyahe ni Papa para makarating sa bago naming titirahan. Isang simpleng lugar dito sa may Seoul.
Maraming mga gaya namin dito na simple lang ang pamumuhay. Sa totoo lang kapag tinignan mo ang lugar at mga kapitbahay dito ay puro simple lang sila. Walang mansyon walang magagarang kotse o kung ano pa man.
Mababait naman lahat ng kapitbahay namin at wala naman banta sa seguridad. Sa di kalayuan ay may police station kaya siguradong maayos ang lugar na ito.
Bike lang ang ginagamit ng mga tao dito na paraan ng transportasyon papunta sa market at sa kung saan paman.
Maganda rin ang tanawin kasi nasa 3rd floor kami nakatira. Kinuha iyon ni Papa kasi libre ang renta sa balkunahe kaya mas maayos ito kumpara sa dati naming tinirahan.
Malinis ang paligid at nagkakamustahan ang mga tao dito. Para bang welcome na welcome ka dito. Di mo mararamdaman na may kani kaniyang pamilya ang mga nakatira dito kasi parang magkakapamilya ang lahat ng mga tiga rito.
Paglipat namin ay sinalubong kami ng mga kapitbahay namin at naghanda sila ng simpleng mga pagkain para sa house warming daw at house blessing.
Sa isip isip ko eh as if naman na tatagal kami dito.
Kung ako lang ang tatanungin ay gusto ko na magstay dito pero di naman sakin nakasalalay ang mga desisyon. Alam nyo na si Papa ang nagdedeaisyon samin.
"Anak dalawa ang kwarto sa apartment na ito kaya dun ka sa isa ako naman dun sa isa" si Papa yan matapos nyang itambak ang mga gamit ko sa magiging kwarto ko
"Ganun po ba? Ayos lang naman po sakin kahit sa sofa na lang ako"
Di naman sa gusto kong matulog sa sofa, binibiro ko lang si Papa
"Mamaya na tayo magayos at lumabas muna tayo. Nakakahiya sa mga kapitbahay natin kasi ipinaghanda tayo ng pagkain" sabi ni Papa
"Pa, sigurado kang di mo sila sinabihan na ipaghanda tayo?" Tanong ko
