Forever More

For Ever More Finale

This is it Guys....

" Maam. Anong meron po ba dito? Bakit bigla parang nagkaroon ng interes sila Aries sa pangongolekta ng paintings?.." iyan ang bungad niya sa dating guro..

" Bakit naman? Tara ng pumasok sa loob..." Nakangiting sabi nito. Napaayos niya siya ng damit dahil naka maong short lamang at cardigan na itinakp niya sa sarili.. Biglaan naman kasi ang paghila sa kaniya ng kaniyang Guro..

Halos kabahan siya ng bumukas ang Pinto sa Art Gallery na yun. Pigil ang hininga na pumasok siya sa loob marami ngang tao sa loob nun.. At tumitingin tingin sa loob. Hawak lamay sila ng kaniyang Guro napapangiti pa nga ito sa kaniya.

" Ang ganda diba?.." iyan ang sabi ng kaniyang Guro napatingin lang siya dito.. Pero ang umagaw sa kaniyang atensyon ay ang Likha ng kaniyang Ama.. Mabilis siyang napabitaw sa pagkakahawak sa kaniya ng kaniyang Guro at lumapit sa Nililok ng kaniyang Ama... Diretso ding tumulo ang luha niya.. Ito ang dahilan kung bakit siya nahilig sa pagpipinta dahil sa kaniyang Ama..

" Ga- gawa ni Papa. Kay tagal-.." Naisa tinig niya..

" Matagal na nakalagay sa Bodega.." Isang tinig ang kaniyang narinig na pamilyar sa kaniya na kahit di niya lingunin alam niya kung sino..

" You know why? What is my reason kung bakit ayaw ko kumuha ka ng fine arts.. just because sa ating dalawa ako ang duwag.. Naduwag ako na tahakin mo yung gusto ni Papa. But what artist want? kaya alam ko na kahit pigilan kita gahawin at gagawin mo aNg gusto mo, kasi matigas ang ulo mo. Impulsive ka. Pero napakamatiisin mo Antonia.. At ako akala mo ba matapang ako? Hindi ako matapang, kinakaya ko lang.. dahil ayoko makita na gusto mo ang gusto ni Papa. Dahil maalala ko lang ang Pamilya na nawala sa akin.. i promised to myself to take care of you.. because you are the only family i have.. Bakit ko nilabas iyan? Dahil sa ating dalawa hanggang ngayon hindi ko pa rin matanggap ang pagkawala ni Papa at Mama.. Kaya ko nilabas iyan kaso i want to myself fre from the pain.. pag nalulungkot ako at nagtataong kung bakit wala na si Papa.. bago ako matulog sa gabe i went to your room.. stating at you.. kaso lumalaki ka na.. Kelangan na pakawalan ng bunso kasi dapat meron ka ng buhay na sarili.. even if its hard for me na mawalay sayo..  Bunso im sorry.. kasi kinulong kita.. if your not happy in newyork uou can stay here.. bumalik ka lang sa amin, sa akon Bunso!.." umiiyak na sabi nito.. Alam niya kung gaano ayaw ng ate niya na ilabas ang sculpture ng kanilang ama dahil nagpapaalala lang ito ng sakit sa kanila..

" Ate, hindi naman ako mawawala sayo.. Andito lang ako lahit malayo sayo.." Umiiyak na sabi niya..

Hinaplos nito ang kaniyang buhok..

" I want you to be happy!.." Sagot nito sa kaniya.

" Ate.. Ikaw ba ang nagsponsor nito?" Sabi niya rito, Subalit iling lang ang naisagot nito.. Napalinga siya sa paligid.. kita niya ang mga paintings niya noon.. subalit ang napansin nita ay ang painting na pinagkatago tago niya noon sa kaniyang kwarto..

Ang larawan ni P.J how come na andito ito? Naroon din ang patak ng kaniyang dugo nung panahon na sinaktan niya ang sarili..

Ang painting na kaniyang pininta.. wala sa sarili na napahakbang siya..hahawakan niya sana yon ng may magsalita sa kaniyang gilid.

" Antonia.." Tinig ng isang babae. Napalingon siya dito.

" Beauty? Diba tinapon ko na ito! Bakit andito ito? Ate hindi niyo tinapon?.." Naguguluhang sabi niya,

" Antonia."

" sandali ha, pinapunta niyo ba ako dito? Para alalahanin ko lahat? Ate wala na bang isasakit pa iyan? Kasi wala na ako naramdaman eh.. di ko na alam yung feeling ng nasasaktan. i appriciate it kung sponsor niyo tong mag asawa.."