He's What?! -KathNiel-

CHAPTER IX

CHAPTER IX 

DALIA’S POV

Nakita ko siya. Andito siya ngayon sa school.

Pero bakit ganun? Di niya man lang ba ako hinanap?

Kahit ba na konting pagmamahal, wala siyang binigay sa akin?

Minahal ko siya simula nung mga bata pa kami.

 

Si Kathryn na naman. Palagi na lang. Nakakairita na talaga yang Kathryn nay an.

 

Ayan na siya at lalapit na kay Kathryn. Tss. Nakakabadtrip na talaga.

Ang sarap sarap tampalin nang bruhang yan. Lahat inaagaw niya na sa akin. Grabe siya.

ARIANA’S POV

Pagkauwi ko sa bahay, nakita ko ang parents ko na aalis na naman.

Tss. Lagi naman eh. Pero nakakagulat lang. May kasama kasi sila.

Well obviously, lalaki siya. Di siya masyadong familiar sa akin eh.

Pagkapasok ko sa loob ng bahay, nakita ko si Mommy at Daddy na nakabihis pati yung lalaki din. Malamang, aalis sila eh.

“Hi Anak!”  nagbeso beso kami ni Mommy at Daddy.

“Mommy, Daddy sino po siya?” sabay tingin dun sa lalaki.

“Ah. Si Kurt nga pala, anak. Your father and I will be going to Cebu for 2 months. Bale siya muna ang magbabantay sayo.” Daddy

“Hi Ariana.” Sabi niya.

Nag-shake hands kami.

“Hi Kurt.” Sabay smile ko nang medyo half. Ewan ko ba.

Naiinis ako. Hell, ang tanda ko na para dyan. Sheez.

“Mommy, di na ako baby! Kaya ko na ang sarili ko, okay?” I said.

“No baby, besides babae ka kaya kailangan mo na ng bantay. He’ll also study din sa school mo para mas mabantayan ka.” paliwanag ni Mommy.

“Tss. Whatever mom.”  I rolled my eyes at nagcrossed arms.

“Ahm. Tara na Honey, malelate na tayo sa flight.” sabay tingin ni Dad sa watch niya. They’re all into business and blablablabla..

“O’siya. We’ll be going na. Kurt, ingatan mo itong si Ariana okay?” Mommy.

“Yes Tita.”  Kurt

Umalis na sina Mommy at pagkatapos nun and obviously kami na lang na dalawa ang natitira dito.

“Tara! Gala tayo!” I said.

“Teka, saan? Gabi na---” hinila ko na lang siya palabas ng bahay.

Sa ngayon, nandito kami sa park. Gabi na kaya masarap tumambay dito.

“Paborito mong tambayan?” sabi niya sabay bigay sa akin ng isaw at juice.

Nag-nod lang ako at kumain. Nakaupo kasi kami sa may grass.

Humiga ako. Hay. Ang sarap tignan ng mga bituin sa langit.

Si Kurt? Ayun, nakaupo.

Yes, bipolar ako. I don’t know why I got the feeling na isama siya dito. Ewan ko ba. Feel ko lang. Hahaha.

Okay lang din naman eh. Mabait siya. Hmm, pwede na ding may itsura.

“Hey Ariana. Why do you love this place?”

 

“Hmm. Kasi naman refreshing dito. Sariwa ang hangin at parang halos lahat ng problema mo mapapawi eh.” pag-eexplain ko.

“Haha. Actually, first time ko dito sa isang park.” sabay ngiti niya sa akin.

Binigay ko yung isang isaw para kainin niya.

“Oh bakit naman?” I asked.

“Kasi since bata ako, may sakit na ako. I’m not allowed to go outside and always stay at home. Ayaw ng parents ko na masaktan or something bad will be happening to me. Only child lang din kase ako. Buti na lang ngayon, pwede na kasi wala na din naman daw akong sakit. Na-experience ko na din. Ang ganda pala.” he said.

“Ang special naman mo naman sa kanila. Where are your parents ba?”

 

“Actually, they died after the car accident..”

 

“Oww. Sorry.”

 

“It’s okay.”

 

“Pero seriously, ngayon pa lang talaga?”

 

“Well, yes.”

 

Wait. I just remembered something. Tch. Nevermind.

“Ayos lang yan. Atleast naexperience ko na. Hahaha.”

“Thank you.” Oh geez the smile.

“Wala yun brad!”

I know I just met him just about two hours ago but I’m treating like we’ve met for years already..

There’s really something on this boy.