Waves of Hate

chapter one || it all started with a food fight.

Chapter one || It all started with a food fight.

Song for this chapter: 

Ed sheeran - U.N.I

"Wat is dat allemaal over die nieuwe jongen?" vraag ik als we door de gang lopen. "Van de verhalen die ik gehoord heb is hij heel erg knap" zegt Phoebe. "Knap en super zelfverzekerd" voegt Beau er nog aan toe. "Arrogante zak dus" zeg ik. "Daar ga ik wel van uit" zegt Phoebe. Ik zuchtte even, alsof we daar niet genoeg jongens van op school hadden.

We liepen door naar te kantine aangezien het pauze was en haalde wat eten. Met een dienblad liep ik samen met Phoebe en Beau niets vermoedend naar een lege plaats. Als een jongen uit het niets tegen me aanloopt waardoor mijn Pizza op mijn witte lievelings shirt valt voelde ik de woede opborrelen. Met gespleten ogen keek ik de boosdoener aan die ik eigenlijk niet eens herkende.

"Kan je niet uitkijken idioot!" riep ik boos naar hem. Hij keek me grijnzend aan. "Oops dat is een vlekje die je er vast en zeker met de was uit kan krijgen" zegt hij op een sarcastische toon. "Wie denk je wel niet dat je bent" sis ik. "Niall Horan, iemand wat jullie op deze school zeker weten miste" zegt hij en hij haalt nonchalant een hand door zijn warrige blonde haar.

Hij was nog arroganter dan ik dacht. "Iemand zoals jou missen, Alsjeblieft" Wat ik niet doorhad was dat de halve kantine ons aanstaarde en ik voelde Phoebe aan mijn elleboog trekken. "Kom laten we gaan" mompelde ze zachtjes. "Ja ga maar, je bent mijn aanwezigheid niet waard" zegt hij grijnzend.

Zijn zogenaamde vrienden oftewel de jongens van de basketbalteam, gaven hem een boks voor die opmerking. Ik hield mijn woede niet meer in dus pakte mijn andere helft pizza die ik in zijn gezicht duwde. De kantine vulde zich met gelach en ik kon het niet laten om ook te lachen.

Het was een geweldig gezicht om aan te zien. Niall pakte zijn bord met macaroni en kaas en ik vreesde voor het ergste. Net als ik wil zeggen dat hij dat niet in zijn hoofd moet halen, giet hij de hele bord met macaroni en kaas over mijn hoofd. De kantine vulde zich met gelach en 'oh' geluiden. Woedend legde ik mijn dienbland op die van Phoebe die me net zo vragend aankeek als Beau. 

En pakte van Beau's  dienblad een blikje cola en schudde die hardhandig. "Waag het om dat te doen" riep Niall en hij hield zijn handen beschermend over zijn haar. Ik lachte bij die woorden en liep maar hem toe en gooide de blikje cola leeg in zijn gezicht. "Niemand solt met Dyliana Carter" zeg ik tegen hem. Hij wrijft de cola uit zijn gezicht en kijkt me woedend aan. Ik glimlach even naar hem en loop voor Phoebe en Beau uit naar de plek waar we eerst zouden gaan zitten. 

Ik had niet door dat Niall wat naar me wou gooien. "Dyliana buk" hoorde ik Phoebe achter me roepen en dat deed ik. De pudding die Niall gooide raakte een jongen die iets verder op zat. "What the fuck" roept die jongen boos, en pakte hij iets van zijn bord wat op kip leek en hij gooide het naar Niall alleen raakte het hem niet maar een andere jongen van de voetbalteam.

Het duurde niet lang meer voordat ik wist waar dit naartoe zou lijden. Een beruchte high schoolse food fight. En nadat iemand die woorden hard op riep door de kantine was de oorlog inderdaad verklaard.

* *

"Kan iemand van jullie twee uitleggen wie er begon" vroeg onze schoolhoofd Meneer Becks. Ik wees naar Niall en Niall wees naar mij. Meneer Becks zuchtte even. "Dyliana Carter, van jou ben ik dit zeker niet verwacht" zegt Meneer Becks en ik kon de teleurstelling zien in zijn ogen. "Meneer ik was het echt niet die begon, het was de blondje die hier naast me zit" zeg ik en ik geef Niall een boze blik.

"Ik ben net pas nieuw, hoe kan ik nu al voor problemen zorgen?" Ik kijk hem geïrtieerd aan. "En ik mag je nu al niet" zeg ik tegen hem. "Kijk eens dan hebben we één ding gemeen" zegt hij met een stomme grijns. "Ik stel voor dat jullie twee uit school samen de kantine schoonmaken" zegt Meneer Becks. Ik kijk hem verbaasd aan. "Ik ga dat echt niet doen" roept Niall uit.