Forbear, Forgive, and Forget

Darkest Days of My Life

**

Sis. Agnes listened to me eagerly while i was narrating my story to her.....

*

I was 9 years old back then, nang naaksidente si papa, he got a car accident, and on that same year we found out na may cancer na pala sya., dahil sa aksidenteng nangyari. Lumipat kami ng bahay, malayo sa kinalakihan kong lugar, lumipat kami sa maliit, at magulong lugar. Tumira kami sa bahay ng kapatid ni mama. Si mama na ang sumalo ng lahat ng responsibilidad, kaya madalas si papa ang kasama namin sa bahay, si mama kung anu anong trabaho ang ginawa, ng tinda ng basahan, ng mag laruan, kakanin at kung anu pa., 

Madalas din kaming maiwan sa kapit-bahay, kasi kaylangan dalhin si papa sa maynila para sa pagpapagamot nya....Ang lagi naming kasama ay ang tatlong anak na lalaki ni Nanay Jana. At first, para talaga namin silang kuya...

Si kuya Justine, gitnang anak ni Nanay Jana ang madalas samin., minsan mag-aaya na maglaro, ....Sa una ayos naman talaga...sa una lang pala.

Minsan, pag naiiwan kami sa kanya palagi nyang gustong maglaro kami ng taguan at gusto nya palagi syang taya, hindi ko alam kung bakit, pero hindi nya ako hinuhuli..madalas, alam nya ang taguan ko at pupunta sya dun at bigla nalang tatabi sakin...

Tapos bigla nalang parang kakaiba yung mga mata nya....tapos bigla nalang nyang hinahawakan yung mga kamay ko,...at kung saan saang parte na..

kahit hindi ko maintindihan noon,...alam natatakot  ako.

That was the darkest days of my life,

malaman na may sakit ang papa ko,

lumipat kami sa isang magulo at nakakatakot na lugar, at

makasama ang mga nakakatakot na tao, ...

--------------------------------------------------