IS IT TOO LATE FOR US?

Simula

Kung bakit naman kasi sinundan pa sya ni Ethan dito sa soccer field? Naiinis na nga siya sa mga narinig nya kanina e. Ayos na rin ang pakiramdam nya dahil nag-enjoy sya sa panonood sa practice ng soccer team. Pero abnormal ata talaga ang Leila na iyon dahil ginawa pa nitong kondisyon ang pagpapaamin sa kanya bago nito sagutin ang bestfriend nya. Naiirita na talaga sya sa babaeng iyon.

"What else do you want?" Inis na tanong nya rito." Umamin na nga ako, di ba? O baka naman gusto mong ipagsigawan ko pang may gusto ako sayo?"

"No." Tugon nito. "Pero bakit di mo na lang ako nilayuan? I even told you I like Leila. Ikaw pa nga ang gumawa ng paraan para makapag-usap kami, di ba? Paniguradong nasasaktan ka sa tuwing pinag-uusapan natin siya. Bakit mo hinayaan ang sarili mong magkagusto sa akin? France, mag-bestfriend tayo."

Napaismid sya sa tinuran nito. Bestfriend. Ang katotohanang napakasakit marinig mula mismo sa taong mahal mo. "Sa tingin mo hindi ko sinubukang gawin yan?" Inis na sagot niya rito. "Pero wala e. Kung kaya kong layuan ka, wala na sana ako sa harap mo ngayon."

Bago ito ay siya muna ang kumwestiyon sa nararamdaman niya. Ni hindi nga siya makahanap ng logical reason kung bakit siya nagkagusto dito e. Oo, gwapo si Ethan, pero hindi rin naman ito ang pinapangarap nyang lalaki. Ilang beses na nga niyang pinaulit-ulit sa sarili niya na hindi siya dapat magkagusto rito. Inisa-isa niya na rin ang mga flaws nito para lang mawala ang anumang paghangang mayroon siya para rito. Pero sa bawat araw na makakasama niya ito ay lalo lang siyang napapamahal dito. Besides, hindi naman niya ito magiging kaibigan kung hindi ito masayang kasama. Sinubukan na rin nya itong layuan pero naubusan na siya ng idadahilan sa tuwing iiwas siya rito. Mas lalo lang magtataka ang mga kaibigan nila kapag nagpatuloy siya. At ayaw niyang mamroblema pa ang mga ito nang dahil lang sa pagbabago ng pagtingin niya sa bestfriend niya. Kaya nga gumawa sya ng paraan para makapagtapat ito ng feelings sa babaeng gusto nito e. Baka kasi kapag may girlfriend na ito ay matauhan na sya at mawala na ang kung anumang feelings na mayroon sya para rito.

"I still can't believe you're harbouring feelings for me." Mahinang usal nito matapos magbaba ng tingin.

"Believe me,Ethan, kahit ako hindi rin makapaniwala." Natatawa pang tugon niya rito. "Just pretend you didn't know. Mas makatutulong iyon."

Ethan looked up and his gaze bore into her. "How could I possibly do that?!" Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon na lang ang naging sagot nito.

"Oh, come on. Pareho nating alam na madali lang para sayong gawin yon. I'm not your type of girl after all." Halos hindi niya makilala ang sarili niyang tinig dahil sa sobrang pait ng pagkakasabi niya no'n.

Gusto nyang matawa dahil sa pamumutla ng lalaki. She can't believe she's just rendered Ethan Luis Imperial speechless. Matutuwa sana siya sa achievement niyang iyon kung hindi lang ganito ang sitwasyon nila.

"W-When did you hear me say that?" Naguguluhang tanong nito.

"Sorry. I heard your conversation with Leila." Halos lumuwa na ang mga mata nito nang sabihin niya iyon. "I could clearly remember you telling her that I am not your type of girl. You even told her that there is less than zero possibility that we'll be together. Besides, I am just one of the boys. Not really a girlfriend material, right?" Puno ng sarkasmong turan nya.

"It's not like that, France. I didn't mean it that way."

"It is exactly like that, Ethan." Sinadya niyang bigyang-diin ang bawat salitang binitawan niya upang ipaalala rito ang lahat ng sinabi nito patungkol sa kanya."Hindi nga ako sobrang yaman katulad ninyo pero hindi ako tanga para hindi maintindihan ang mga katagang iyon."

"I'm sorry. I'm really sorry..." His voice broke. Gusto niyang maluha dahil sa lungkot na nakikita niya sa mga mata nito. Pero masyado siyang nasasaktan ngayon para intindihin pa iyon.