Malakas ang bawat buhos ng ulan,
Iyak na sakbibi ng pagdaramdam.
Nagngangalit ang init ng araw,
Katulad ng galit na nag-uumapaw.
Yumayanig ang lupaing kumakanlong
Sa mga buhay na sa makamundong bagay ay lulong.
'Di mo ba nararamdaman
Ang nagpupuyos na hinaing ng kalikasan?
'Di mo ba naririnig
Ang pahina na nang pahinang pintig?
'Di ka ba natatakot
Na baka bukas, ang lahat ay maglaho?
Buong buhay ni inang kalikasan,
Kinanlong niya ang sangkatauhan.
Ibinigay ang mga pangunahing pangangailangan
At pag-ibig na mula sa Amang makapangyarihan.
Subalit ang naging ganti ay kapabayaan.
Mga buhay na itinuring n'yang anak, siya ngayo'y sinasaktan.
Tingnan mo siya't umiiyak,
Katawan ay sugat-sugat.
Nilalapastangan siya't inaabuso,
Nagdurusa ng husto.
Tingnan mo ang mundo,
Ano ang sasapitin ng mga susunod na henerasyon?
Kawangis ng isang mansanas,
Na puno ng mga mapanirang kagat,
Ang mukha ng kalamidad.
Sangkatauhan ay mga uod,
Kariktan niya'y inuubos.
Nasa'n na'ng pag-ibig, bakit puso ko'y halos madurog?
Hihintayin pa bang siya'y mamatay,
Bago siya haplusin ng ating mga kamay?
May bukas pa-
May pagkakataon pa-
Sa pag-ibig at pagkakaisa,
Atin siyang maisasalba.
Manunumbalik din ang kanyang ganda.
Ngingiti rin siya-
Ngingiti rin siyang muli.
BINABASA MO ANG
'Santasang Tula
PoetryAng koleksyon na ito ay para sa mga Filipinong manunulat na naghahanap ng lugar para sa kanilang mga akda. Para rin ito sa mga pinoy na patuloy na sumusuporta at tumatangkilik sa mayamang sining ng pagsulat sa Pilipinas sa pamamagitan ng pagbabasa n...
