Aklımdakiler ve sen

Hızlı sonlardan bir tanesi.

Kalktığımda saat ondu!Zaten okul bugün erken bitecekti. Aklıma Mahmut geldi.Yemekten kesilmiştim.Sanırım o oldukça hep böyle olacaktı.Telefon her zamanki gibi ısrarla çalmaya başladı.Arayan oydu.Açmadan önce bir sürü konuşma yaptım kendimce.Açtım.

  "Bugün neden gelmedin?"

"Sanırım hasta olmuşum."

"Hımm.Neden ?"

  "Dün gece erken bıraksaydın..."

  "Suç senin."

  "Neden?"

  "Daha erken kabul etseydin..."

  "..."

   "Kızdın mı?"

  "Hayır."

  "Ne oldu?"

   "Sanırım ben olsam bende bırakmazdım da onun için."

Güldü.Farketmeden sürekli pot kırıyordum.

"Dilara bizi öğrendi." Neden beni aramadığını şimdi anladım.

"Nasıl,ne dedi?"

  "Bir şey söylemedi."

"Nasıl yani ?"

"Sevindim dedi sadece.Nedenki ?"

"Senden hoşlanıyordu."

"Ama şimdi hoşlanmıyor."

"Bana yaptığımız şey çok acımasız gibi gelmeye başladı."

  "Bence öyle değil.Sonuçta o da Mert'le çıkıyor."

"Sen nerden biliyorsun?"

"..."

   "Sen mi ?"

  "Eh biraz yardımın dokundu sayılır."Gülmüştüm ama gülmemeliydim aksine kızmalıydım.Sonuçta o benim arkadaşımdı.

"Şey sanırım bugün onunla buluşmalıyım." dedim ve kapattık. Dilara gün boyunca benimle doğru dürüst konuşmadı.

"Bana kızgınsın."

  "Hayır"

"Neden yüzüme bakmıyorsun o zaman?"

  "Bana yaptıgın şeyi bende sana yapabilirdim de o yüzden."

"ilk defa bu kadar olgunun."

  "Ne zaman başıma bir şey gelse sadece sana anlatırdım ancak şimdi kimse yok.Susmayıp ne yapabilirim?"

"Sanırım kendimden nefret ediyorum."

"Etmemelisin."

"Neden yaptığım şey gerçekten çok yanlış."

" Bu sefer konuşman sakinleştirmiyor biliyormusun?"

"Sanırım sadece susarak düzeltmem gerek"dedim ve o utançla hemen oradan kayboldum.Yerin dibine girmiştim,bana yapılmamasını isterdim ama yapmıştım.Aceleciydim ve bu hep böyle olmuştu.Suçunu kapatmaktan başka çarem yoktu.

"Mahmut"

"Efendim.Sesin çok kötü geliyor bir şey mi oldu?"

"Sana bir söyleyeceğim ama derece kabul edeceksin."Benim sesinin fonundan bile anlayan bir kişiye bunu yapacağım.

"Tamam."

"Ben senden ayrılmalıyım çünkü arkadaşım..."

"..."

  "Mutluluklar."

"Olabilirsem."

" İnşallah olursun."Bitmişti daha başlamadan.Bir süre okula bile gitmedim ancak Dilara beni hiç aramıyordu.Daha sonralar dayanamayıp ona mesaj attım.

"Ayrıldım biliyorsun."

"Sana ayrıl demedim ve ayrılmanda umrumda değil açıkçası." Evet ben bitmiştir artık.

"Sanırım artık konuşacağın bir arkadaşın var."

"Yok.Sadece senin her zaman yaptığın gibi ben varım."

"Anlıyorum."Cevap gelmedi.Gerekte yoktu zaten.Sonuçta artık ne söylenebilirdiki.

    Her şey çok çabuk değişebildiğine göre bende çok çabuk hareket etmeliydim.Okuldan kaydını aldırma işlemlerinin son anları Mahmut kapıdaydı.Ne yapmalıydım?Acaba konuşmam bir şeyi değiştirebilir miydi?Hayır!

   "Aslında başarılı bir öğrencimsin gitmemek senin elinde ve hiç bir şey için geç değil." Sanki müdürümüz ne düşündüğümü biliyordu.

  "Sizi özleyeceğim."

  "Kendine iyi bak kızım."Orda yoktu.Acıydı ama olmalıydı.

Baktım onun bana baktığı yere ve "Üzgünüm"diyebilirim.Sadece...