Uzak Da Olsak

İnsan illâ gördüğünü mü sever?
Yalnız görmeyle mi verilir değer?
Görmeyle sevilecek olsaydı eğer,
Âmâlara sevgi haram olurdu.
Görmeden sevmek...

Yapabilir mi bir insan bunu? Görmeden teslim edebilir mi kendini başkasına. Allaha inandığı gibi inanıp ruhunu bile teslim edebilir mi başka bir insana. Bir kul, sadece bir insan böyle bir sevgiyle nasıl sevilebilir? Nasıl sevdirebilir kendini bu kadar? Kendini göstermeden, birinin onu ölene dek sevmesini nasıl sağlaya bilir? Büyü ile mi? Hayır değil. Görmeden sevmek için ilk önce güven, inanç ve en önemlisi saf, tertemiz iki kalp gerekir. Bu zamanda kim kime güveniyor peki? Kimse kimseye güvenemiyor. Ee kim kime neden güvensin ki zaten, güvenilecek adamlar ve bayanlar olması gerektigi gibi, zihinlerini ve muhayyilelerini temiz tutmak için yerin altında yaşıyorlar. Tam gelişmeden üste çıkanlar ise kurda kuşa yem oluyorlar. Neyse şöyle söyleyim ben aşık oldum. O kadar güzel bir kalbi var, ve bir o kadar güzel bir gülüşü ikimiz birbirimizi bulduk ve o bana Aşkların en inanılmazını, sevgilerin en büyüğünü...  görmeden sevmeyi yaşatacak eminim...
Şanslıyım demeyeceğim şans yoktur Allah'ın bahşettikleri vardır. Allahın sevgili kuluymusum buldum ve seviyorum. Hayalim oldu ve hayalime kavuşurum inşallah...  Görmeden sevmek; inanç, güven ve saf kalplerin ürünü. Böylesine. Birsey isteyen önce inanacak ve inanarak hareket edecek uçana kaçana değil ölenedek tek kisiyi isteye bilecek. Kafasından görüntuleri, yüzleri silecek, bilecek ki, tutku ile bakan, ona bakinca parlayan, baskasına karsı yere eğilen gözlerin verdigi haz ve güven duygusu tüm bedensel ihtiyaçlardan öte gelir. Önce iç güzelliğin ve aklı başındalığın, temizligin önce geldigini bilecek. Allah herkese nasip etsin İnşallah hep beraber olucaz...