Ξερεις ειναι περιεργο... Ανθρωποι που τοσο πολυ μας πονεσαν με τα λογια ή τις πραξεις τους να ειναι χαραγμενοι στο μυαλο μας.. Μπορει εξαιτιας τους να περασαμε τοσο ασχημα, να σπαταλησαμε τοσα πολλα δακρυα, που εδω που τα λεμε δεν αξιζαν τον κοπο αλλα οι στιγμες μαζι τους να ειναι καλα χαραγμενες στο μυαλο μας.. Μας ειχαν δει να κλαιμε να γελαμε και συνηθως ηταν παντα εκει "κοντα" μας ,α λλα στην πραγματικοτητα τοσο μακρια μας.. Δεν ενιωθαν το παραμικρο απο τον πονο μας.. Ηταν ψευτικοι. Μας ειχαν κοντα τους γιατι δεν ειχαν αλλες επιλογες. Και οταν ηρθαν αυτες οι επιλογες μας παρατησαν με την πρωτη ευκαιρια.. Ας γυρησουμε πισω. Παντα το εκαναν. Απλα εμεις προσπαθουσαμε να τους δικαιολογησουμε. Δεν θελαμε να κοιταξουμε την αληθεια, τους φοβους μας στα ματια.. Εκεινες οι στιγμες που γελαγαμε ολοι μαζι, που αναλυαμε τα παντα, που σκεφτομασταν τι θα καναμε μαζι αργοτερα.. Που να ξεραμε ομως πως αυτες οι στιγμες που τοσο πολυ ανυπομονουσαμε να ερθουν δεν ηρθαν και δεν θα ερθουν.. Ολα καταστραφηκαν μεσα σε μια στιγμη... Με μια λεξη, φραση, πραξη ή κινηση.. Ορκιστηκαμε διαγραφη ομως εκεινοι οι ανθρωποι παρεμειναν στο μυαλο μας.. Οι αναμνησεις...
Οποτε απλα σταματα να κοιταζεις πισω το παρελθον ειναι παρελθον,. Ζησε το τωρα με οσο παθος υπαρχει μεσα σου και κανε υπομονη για το μελλον.. Μην προσπαθεις να διωξεις εκεινες τις δυσαρεστες αναμνησεις γιατι οτι και να κανεις εκεινες ηταν τοσο εντονες που οτι και να κανεις θα υπαρχουν σε αυτο το πισω, μικρο συρταρακι του μυαλου σου...
YOU ARE READING
Me & Myself
RandomΕιναι εκεινες οι σκεψεις που αναλυεις το βραδυ και δεν σε αφηνουν να κοιμηθεις.. Ειναι αυτο το "τιποτα" που απαντας οταν ο αλλος σε ρωταει "Τι σκεφτεσαι και δεν μιλας;" Αυτα που δεν λες σε κανεναν γιατι λες πως θα σε κραξουν.. Αυτα που κρατας μεσα...
