Bulutlar Mavidir

Güldürmek

Çevremde hep kendime benzeyen insanları arar dururum... Ama aslında ilgimi çekenler benim davranışlarımın tam tersini yapanlar. Yaman bir çelişki gibi gelse de aslında bir açıklaması var. Benim gibi olanı anlamak kolay, mesele farklı düşüncedekileri çözebilmek ve kendi düşünemediğim bakış açılarını başkasının gözünden öğrenebilmek...
Kendimi hep sıkıcı bulduğumdan mıdır bilmem, hep eğlenceli insanların yanında olmak istedim. O yüzden hep beni en çok güldürebilen kişiye kaptırdım gönlümü.
İnsanın  düşünceleri zamanla nasıl değişiyorsa  espri anlayışı da aynı oranda değişiyor. Ve bir de bakıyorsun ki yanındaki insanla artık aynı şeylere birlikte gülmüyorsun. Çünkü seni en çok güldüren insan artık o değil...
Bunu ancak yeni insanlarla tanışarak anlayabiliyor insan. Yoksa bir alışkanlıklar kıskacında yaşamını devam ettirmek hiç de zor değilmiş gibi geliyor.